انتشار این مقاله


تقویت حافظه دیداری به قیمت کاهش حافظه شنیداری

این روزها همۀ ما به جمعیتی از عکاسان تبدیل شده‌ایم که خود را برای ثبت تک‌تک دقایق زندگی خوذ، از ناهاری که می‌خوریم تا ویدیئو‌های گروه مورد علاقه‌مان در حین اجرای زنده، وقف کرده‌ایم. هر تلفن همراه دارای یک دوربین حرفه‌ای است که ساعت‌ها برای ساخت زندگی عالی اینستاگرامی اختصاص داده شده است، بطوریکه انگار بدون عکس، […]

این روزها همۀ ما به جمعیتی از عکاسان تبدیل شده‌ایم که خود را برای ثبت تک‌تک دقایق زندگی خوذ، از ناهاری که می‌خوریم تا ویدیئو‌های گروه مورد علاقه‌مان در حین اجرای زنده، وقف کرده‌ایم. هر تلفن همراه دارای یک دوربین حرفه‌ای است که ساعت‌ها برای ساخت زندگی عالی اینستاگرامی اختصاص داده شده است، بطوریکه انگار بدون عکس، چیزی اتفاق نیافتاده است.

یک مطالعه منتشر شده در ژورنال Psychological Science نشان داده است که عکس گرفتن از تجربیاتمان، حافظه بصری را تقویت می کند. اما به نظر می رسد که حافظه ما را از چیزی که شنیده ایم، کاهش می دهد.

محققان با مراجعه به مطالعات قبلی که نشان می دهد که عکس گرفتن و جستجوی سریع در گوگل، باعث آزاد کردن منابع شناختی از طریق برون سپاری (outsourcing) حافظه ما می شود، اما برای حفظ اطلاعات واقعی اهمیتی ندارد. آنها می خواستند بدانند که آیا این زمانی اتفاق می افتد که ما عمدا تصمیم به گرفتن عکس و ثبت تجربیات می کنیم یا نه! اگر ما هنگام عکس گرفتن حافظه خودمان را خارج کنیم و هرگز به آنها بازنگری نکنیم، آیا این کار به این شیوه که ما آن تجربیات را به خاطر می آوریم، تأثیر می گذارد؟ آیا تاثیر گرفتن عکس بر حافظه دیداری ما متفاوت است از آنچه که می شنویم؟

آنها کشف کردند که گرفتن عکس توجه به جنبه های بصری را جلب می کند که در حافظه ما بهتر ثبت می شوند، اما از ویژگی های شنیداری یک تجربه منحرف می شود.

 گرفتن عکس از به خودی خود حافظه جنبه های بصری یک تجربه را بهبود می بخشد، اما می تواند به حافظه برای جنبه های غیرمستقیم، مانند جزئیات شنوایی، آسیب برساند.

برای یافتن این، محققان دست به یکسری آزمایش های زمینه ای و آزمایشگاهی زدند. در یکی از این آزمایشها، آنها ۲۹۴ نفر را به موزه بردند. بعضی از مردم دوربین داشتند و می گفتند می توانند عکس هایی را که دوست دارند، بگیرند، اما حداقل ۱۰ عکس گرفتند. در حالی که دیگران دوربین نداشتند و به یک تفسیر صوتی گوش می دادند که در اطراف نمایشگاه برگزار می شد. سپس به آنها یک پرسشنامه چند گزینه ای داده شد و از آنها خواستند تا اشیاء در نمایشگاه و یا اظهاراتی را که شنیده اند، شناسایی کنند. نتایج نشان داد که افرادی که عکس گرفته اند، بیشتر از دیگران، اغلب اشیا را تشخیص دادند، اما کمتر از چیزی را که شنیده بوده اند، به یاد می آوردند و این نشان می دهد که گرفتن عکس حتی اگر مجددا آنها را بازبینی نکنید، حافظه بصری را افزایش می دهد.

هنگامی که محققان این آزمایش را در شرایط آزمایشگاهی و با استفاده از واقعیت مجازی بازسازی کردند، متوجه شدند که کسانی که عکس می گرفتند حتی بهتر از کسانی که عکس نمی گرفتند،  قسمت هایی از این نمایشگاه را به خاطر آوردند که از آن ها عکس نگرفته بودند.

این یافته ها نشان می دهد که داشتن یک دوربین باعث تغییر نحوه برخورد مردم با یک تجربه اساسی می شود.

آرزو فتحعلی زاده


نمایش دیدگاه ها (0)
دیدگاهتان را بنویسید