در حال حاضر پزشکان برای تشخیص تومورهای مغزی از اسکن MRI و سایر تکنولوژی‌های تصویربرداری استفاده می‌کنند که جزئی از چک‌آپ منظم معمولی نیست.
ترکیبی از سردرد، زوال حافظه، تغییرات شخصیتی، تاری دید و لکنت زبان معمولاً پزشکان را به ظن، آزمایش و در نهایت تشخیص سرطان مغز رهنمون می‌شود؛ امّا در آن زمان بسیار دیر شده است. زمانی که تومورهای سرطانی این علائم را موجب می‌شوند، بسیار تهاجمی‌تر از آن شده‌اند که بتوان با دارودرمانی درمان شوند و درمانی‌های دیگر نظیر جراحی، پرتودرمانی و شیمی‌درمانی نیز کمتر از مراحل اولیه‌ی آن موثر خواهند بود.
برای بیشتر انواع رایج سرطان‌های مغزی بالغین، تنها ۱۴ ماه پس از تشخیص انتظار زنده ماندن بیماران وجود دارد. محققان تلاش کرده‌اند راه بهتری برای تشخیص زودهنگام سرطان مغزی بیابند زیرا آن‌ها نمی‌دانند چه نشانه‌های دیگری را، برای اظهار اینکه یک سرطان در حال رشد است جست و جو کنند. امّا شاید تحقیقی که این ماه توسط تیمی از دانشگاه ایالتی اوهایو منشتر شده است مفاهیم را تغییر بدهد.
آن‌ها تغییر ویژه‌ای را در سیستم ایمنی بدن شناسایی کرده‌اند که احتمالاً به عنوان‌پیش‌بینی‌کننده‌ی شایع‌ترین نوع تومور سرطانی مغز، گلیوما، ۵ سال پیش از گسترش علایم در شخص باشد. قبلاً نظر بر این بود که گلیوبلاستوما، شابع‌ترین نوع گلیومای بالغین، کم و بیش ناگهانی، بدون حالت پیشگام، ظاهر می‌شود؛ به جای آن، احتمالاً فعالیتی در سیستم ایمنی وجود داشته باشد که بتواند نشان دهد یک فرد در ریسک بالایی از ابتلا به سرطان مغز قرار دارد.
داده‌های جدید قابل‌توجه‌اند، چرا که یکی از اولین مطالعات شناخته شده در نگاهی ویژه بر وقایع سیستم ایمنی، قبل از اینکه یک بیمار به گلیوما مبتلا شود، می‌باشد. متخصصان بالینی بر این دوره توجه نمی‌کنند چرا که بیماری تا زمانی که علایمی نداشته باشد تشخیص داده نمی‌شود.
این نوع آزمایش خون در کنار سایر نشان‌گر‌ها (نظیر تصویربرداری و تست‌های ژنتیکی) می‌تواند به پزشکان آگاهی ببخشد که کدام بیمار نسبت به سایرین در ریسک بالایی از تومورهای سرطانی مغزی قرار دارد. این خط تحقیقاتی می‌تواند دانشمندان را به طراحی درمان‌هایی برای مسدود ساختن رشد بیشتر تومورها رهنمون شود. بزرگترین محدودیت تحقیق جدید این است که هنوز روشن نیست که این نوع فعالیت سیستم ایمنی مخصوص گلیوما می‌باشد یا نه. احتمال دارد سیستم ایمنی فعالیت یکسانی را نیز به عنوان پیشگام برای سایر بیمار‌ی‌ها و سرطان‌ها نشان دهد؛ و این یعنی این روش به اندازه‌ی کافی برای استفاده‌ی انحصاری برای تشخیص سرطان مغز اختصاصی نیست. امّا در آینده ممکن است به پزشکان این امکان را بدهد که بدانند یک فرد بیشتر از دیگران احتمال گسترش سرطان مغز را دارد و باید بیشتر غربالگری بشود.
امکان آزمایش خون برای سرطان مغز وجود دارد اما مطالعات بیشتری نیاز است
این تحقیق در حال حاضر در مراحل اولیه می‌باشد تا اینکه از نظر بالینی سودمند باشد؛ امّا این یک قدم مهم در مسیر کشف راه‌های جدید برای تشخیص زودتر سرطان مغز است. سرطان مغز معمولاً بعد از رویداد‌ها و کمبود‌‌های چشم‌گیر نورولوژیکی تشخیص داده می‌شود. این مطالعه اظهار می‌دارد که یک آزمایش خون وقوع این رویداد‌ها را ۵ سال پیش از تشخیص بالینی تومورهای مغزی اعلام می‌کند.
گمان می‌رود روزی یک آزمایش خون قادر به تشخیص سرطان مغز باشد اما قبل از روی دادن این اتفاق، تحقیقات زیادی نیاز است. مطالعاتی نیاز است تا یافته‌های فعلی را تأیید کند و بیومارکر (نشانگر‌های زیستی) بیشتری را برای سرطان مغز بیابد. سیتوکین‌ها، پروتئین‌های خونی مسئول ارسال سیگنال به یک‌دیگر و به سلول‌های ایمنی درباره‌ی هنگام هجوم بر سلول‌هایی که بالقوه آسیب‌رسان هستند، به‌تنهایی خودشان به اندازه‌ی کافی تخصصی نیستند تا سرطان مغز را پیش‌بینی کنند امّا در کنار DNA ویژه و سایر علامت‌های ژنتیکی (که هنوز باید شناسایی بشوند) چنین ابزارهای تشخیصی می‌توانند طراحی بشوند.
این یک چشم‌انداز هیجان‌انگیز به عنوان درمان موجود سرطان می‌باشد؛ از ایمونوتراپی تا جراحی و پرتودرمانی و شیمی درمانی، همگی بر روی تومورهایی که کمتر پیشرفت کرده‌اند بهتر عمل می‌کنند. احتمالاً امکان وارونه‌کردن چنان عیوبی با دستکاری عملکرد ایمنی قبل از اینکه تومورها بیشتر بزرگ بشوند وجود داشته باشد.
