هنگام ادرار کردن در آب استخر واکنش شیمیایی خطرناکی شکل می‌گیرد!

ادرار کردن در استخر فقط کاری ناخوشایند نیست، بلکه به طور بالقوه می‌تواند برای سلامتی شما و بقیه‌ی شناگرها مضر هم باشد.

وقتی ادرار با کلر موجود در آب مخلوط می‌شود، مواد شیمیایی تحریک‌کننده‌ای به نام کلرامین‌ها شکل می‌گیرند که نه‌تنها می‌توانند باعث زنگ زدن فلزات شوند، بلکه ناراحتی‌‌های جسمی مثل پف کردن و گزش چشم‌ها، سرفه کردن و جوش زدن نیز جزوی از آسیب‌های آن‌ها خواهد بود. عرق، چرک و سلول‌های مرده‌ی پوست نیز می‌توانند به کلر متصل شده و کلرامین تولید کنند. این مواد شیمیایی هستند که باعث می‌شوند بسیاری از شناگرها و غریق‌نجات‌ها پس از گذراندن ساعاتی در استخر ناراحتی تنفسی را تجربه کنند و همین موضوع برای استخرهای آب نمک نیز صادق می‌باشد؛ آن‌ها هم هنوز کلرامین دارند. با اینکه کلرامین‌ها کشنده نیستند ولی واقعاً دلیل خوبی برای استفاده از استخرهای شخصی اند.

در ادامه به توصیه‌های CDC، مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌‌های آمریکا در این باره اشاره می‌کنیم:

برای کمک به سلامت شناگران، معمولاً برای کشتن میکروب‌ها و جلوگیری از پخش شدن آن‌ها به آب استخر کلر اضافه می‌شود ولی این عنصر همانطور که گفته شد می‌تواند با ضایعات بدن انسان (اعم از ادرار، عرق، چرک، سلول‌های پوست و محصولات بهداشتی ترکیب شود) این موضوع به دو مشکل ختم می‌شود:

• کلر آزاد، شکلی از کلر که می‌تواند میکروب‌ها را از بین ببرد دیگر آزاد نیست که بتواند کار ضدعفونی‌اش را انجام دهد.
• ترکیبات محرک کلرامین (کلر و آمین‌ها که حاوی نیتروژن هستند) شکل می‌گیرند.

استخرهای سالم ویا هر جایی که مردم در آن شنا می‌کنند نباید آبی داشته باشند که بوی مواد شیمیایی از آن بیاید. اگر جایی شنا می‌کنید که می‌توانید بوی “کلر” را در آن حس کنید، احتمالاً در حال استشمام کلرامین‌ها هستید. کلرامین‌های آب می‌توانند به گاز تبدیل شوند؛ این مشکل مخصوصاً در استخرهای سرپوشیده وجود دارد؛ چون تهویه‌ی مناسبی ندارند. لازم به یادآوری است که این کلرامین‌ها با انواعی از آن که بعضاً به آب‌های آشامیدنی اضافه می‌شوند تفاوت دارند.