محققان مؤسسه مطالعات زيستى Salk، دريافتند كه شواهد زيادى مبنى بر وجود فيستين – يك فلاونوئيد طبيعى – در توت فرنگى و ساير ميوه‌ها يا سبزيجات خوراكى وجود دارد كه ضعف شناختى و التهاب مرتبط با پيرى را در موش‌ها كاهش مى‌دهد.
تحقيقات با سرپرستى دكتر Pamela Maher، محقق ارشد آزمايشگاه نوروبيولوژى سلولى در مؤسسه Salk، در دوم ژوئن ٢٠١٧، به صورت آنلاين در ژورنال جرونتولوژى١ سرى A چاپ شد.
مطالعات قبلى تيم روى فيستين (٣ ، ٣‘ ، ٤‘ ، ٧‘ تتراهیدروکسی فلاوون) نشان داد كه اين تركيب مى تواند به درمان شرايط و زوال ذهنى وابسته به سن، مانند آلزايمر و سكته، كمك كند.
به گفته ى دكتر Maher :
شركت ها فيستين را به محصولات بهداشتى مختلف خود افزوده‌اند، اما آن طور که باید روی این ترکیب آزمایش صورت نگرفته است. بر اساس این مطالعه، ما فکر می‌کنیم فیستين ممکن است به عنوان یک فاکتور پیشگیری‌کننده نه تنها براى AD٢ ، بلكه برای بسیاری از بیماری‌های وابسته به سن تخريب كننده‌ى سلول‌هاى عصبى، مفيد باشد. و ما درصدد هستيم مطالعات دقيق‌ترى روی آن انجام دهیم.
تحقيقات قبلى تيم، نشان داد كه فيستين، از زوال حافظه مرتبط با AD را در موش‌هايى كه به طور ژنتيكى براى ابتلا به بيمارى جهش يافته‌اند، كاهش مى دهد. اما اين مطالعه روى آلزایمر ژنتيكى (خانوادگى) تمركز یافته بود كه تنها ١ الى ٣ درصد موارد را شامل مى شود. به مراتب، بزرگترين فاكتور خطر براى گسترش آلزایمر و همچنين ساير اختلالات تخريب كننده ى سلول هاى عصبى، سن می‌باشد.
براى تحقيق فعلى، دكتر Maher و همكاران، به يك سويه از موش آزمايشگاهى كه در سن پيش از موعد پير می‌شود، براى مطالعه ى بهتر آلزایمر، رو كردند. تا ١٠ ماهگى، اين موش‌ها به طور معمول علايم اختلالات فيزيكى و شناختى را كه در موش هاى نرمال قبل از ٢سالگى ديده نمى شد، نشان دادند. محققان به موش هاى ٣ ماهه ى پير شده قبل از موعد، دوز روزانه‌اى از فيستين را به مدت ٧ ماه همراه با غذا ارائه كردند. گروه ديگر موش هاى پير شده قبل از موعد، همان غذا را بدون فيستين دريافت كردند. در طول دوره ى مطالعه، روى موش ها فعاليت‌ها و آزمايش هاى حافظه‌ى مختلفى انجام شد. همچنين، تيم سطح پروتئين خاصى را در موش ها آزمايش كرد كه با عملكرد هاى مغزى، پاسخ به استرس و التهاب مرتبط هستند.
به گفته ى دكتر Maher :
در ١٠ ماهگى، تفاوت بين اين دو گروه بارز شد. موش هایی که با فیسيتين درمان نشدند با تمام آزمون های شناختی مشکل داشته و همچنین نشانگرهای بالایی از استرس و التهاب را ظاهر کردند. سلول‌های عصبی به نام آستروسیت‌ها و میکروگلياها، که به طور معمول ضد التهاب هستند، در این موش‌ها التهاب شايعی را تجربه می کنند. از سوی دیگر، موش‌هاى درمان شده با فیستين ،نسبت به گروهى از موش هاى ٣ ماهه‌ى بدون درمان با شرايط مشابه، طى ١٠ ماه، در رفتار، توانایی شناختی یا نشانگر التهابی تفاوت قابل توجهى نداشتند.
علاوه بر اين، نويسندگان هيچ شواهدى مبنى بر سمیت حاد در موش های درمان شده با فیستين حتی در دوزهای بالا از ترکیب، نيافتند.
دكتر Maher اضافه كرد:
البته موش ها انسان نيستند، اما شباهت هاى كافى وجود دارد كه ما فكر مى كنيم در نگاهى دقيق تر، فيستين نه تنها در درمان بالقوه آلزایمر موثر می‌باشد، بلكه براى كاهش برخى از اثرات شناختى مرتبط با پيرى به طور كلى كارآمد است.
در پايان، دانشمندان اميدوارند با يك گروه يا شركت ديگر همكارى داشته باشند، تا آزمايش هاى بالينى فيستين را با افراد انسانى انجام دهند.
