به گزارش گاردین، سالانه صدوپنجاه‌هزار نفر در نتیجۀ عدم دریافت کمک‌های اولیۀ مناسب جان خود را از دست می‌دهند. از طرفی، با استناد به داده‌های جمعیت هلال احمر ایران، شاخص آمادگی در برابر حوادث (HDPI) خانواده‌های ایرانی چیزی در حدود ۹.۳ از ۱۰۰نمرۀ کامل است؛ یعنی کمتر از ده درصد، و بی‌شک در این میان، مهم‌ترین نقش را عدم آگاهی کامل نسبت به کمک‌های اولیه ایفا می‌کند.
در این راستا و به‌منظور ارتقای سطح دانش عمومی، تیم دکتر مجازی تصمیم به ارائه‌ی اطلاعاتی کاربردی در زمینۀ کمک‌های اولیه و در جهت سهولت مواجهه با شرایط اورژانسی دارد. ویژه‌نامۀ کمک‌های اولیه را در دکتر مجازی دنبال کنید.
بیشتر ضربات وارده به سر (ترومای سر/Head Trauma) شامل آسیب‌هایی جزئی هستند و نیازی به مراقبت‌های ویژه و بستری‌شدن ندارند. با این حال، حتی آسیب‌های جزئی نیز می‌توانند باعث ایجاد علائم مزمن و ادامه‌دار، نظیر سردرد یا اختلال در تمرکز شوند و نیاز باشد تا شخص، زمانی را به دور از فعالیت‌های عادی خود و تا زمان ریکاوری کامل، به استراحت کافی بپردازد.
در صورت مشاهدۀ علائم زیر، با مرکز فوریت‌های اورژانس تماس بگیرید؛ چراکه این علائم می‌توانند نشان از آسیب جدی‌تری در سر باشند:
بزرگسالان
- خون‌ریزی از و یا صورت
- خون‌ریزی یا ترشح مایع از بینی یا گوش‌ها
- سردرد شدید
- تغییر در سطح آگاهی برای بیش از چند ثانیه
- تغییر رنگ زیر چشم و یا پشت گوش‌ها به سیاه و آبی
- قطع تنفس
- گیجی
- از دست دادن تعادل
- ضعف یا ناتوانی در استفاده از یک دست یا پا
- اندازۀ نابرابر مردمک‌ها
- لکنت زبان
- تشنج
کودکان
- نشانه‌ها و علائمی که برای بزرگسالان ذکر شد
- گریۀ مداوم
- امتناع از غذا خوردن
- سوزش در ناحیۀ نرم جلوی سر (در نوزادان)
- استفراغ مکرر و پی‌در‌پی
در صورت مواجهه با ترومای شدید:
- فرد را ثابت نگه‌دارید. تا زمان رسیدن کمک پزشکی، مصدوم را آرام و در حالت خوابیده نگه دارید، به‌طوری‌که سر و شانه اندکی بالاتر قرار گیرند.بالا می رود. تا زمانی که لازم نشده‌است، از حرکت دادن خود فرد و گردن او خودداری کنید. اگر شخص کلاه (ایمنی) به سر دارد، از خارج کردن آن خودداری کنید.
- خون‌ریزی را متوقف کنید. با گاز استریل یا پارچه‌ای تمیز، فشاری محکم به محل زخم اعمال کنید. اما اگر مصدوم، مشکوک به شکستگی جمجمه است، فشار مستقیم به زخم وارد نکنید.
- مراقب تغییرات وضعیت هوشیاری و تنفس مصدوم باشید. اگر نشانه‌های حیات – یعنی تنفس، سرفه و حرکت – در فرد مشاهده نمی‌شوند، اقدام به پیاده‌سازی مراحل احیای قلبی-ریوی (CPR) کنید.
