کلامیدیا چیست؟
کلامیدیا یک بیماری رایج جنسی بوده که توسط باکتری Chlamydia trachomatis به وجود آمده و می‌تواند هم زنان و هم مردان را تحت تاثیر قرار دهد. در زنان، ناحیه‌های سرویکس، رکتوم و گلو و در مردان، ناحیه‌های پیش‌آبراه (داخل اندام جنسی)، رکتوم و گلو، در این بیماری درگیر می‌شوند.
این بیماری چگونه به‌وجود می‌آید؟
همانطور که گفته شد این بیماری از طریق انواع روابط جنسی به فرد منتقل می‌شود.مادر نیز می‌تواند این بیماری را به فرزند خود در طی بارداری انتقال دهد.
کسانی که بیماری کلامیدیای درمان شده دارند نیز اگر در معرض این بیماری (داشتن روابط جنسی ناسالم و محافظت نشده با فرد مبتلا) قرار بگیرند، می‌توانند به آن دوباره دچار شوند.
چه کسانی در معرض این بیماری هستند؟
بیماری کلامیدیا در نوجوانان مخصوصا زنان نوجوان رایج‌تر است.برای اینکه در معرض این بیماری قرار نگیرید بهتر است روابط جنسی پرخطر نداشته باشید.
نشانه‌های این بیماری چیست؟
این بیماری معمولا علامت خاصی نداشته و فرد دچار شده از آن بی‌خبر است. اگر که دارای علامت شود این علائم بعد از چند هفته ظاهر می‌شوند که به علت تاخیر در بروز، این فرد می‌تواند فرد سالم را از طریق روابط جنسی مبتلا کند.
علائم در زنان:
- خروج چرک از اندام تناسلی که منجر به بوی بد ناحیه‌ی واژن می‌شود.
- احساس سوزش حین دفع ادرار
- احساس درد حین مقاربت
اگر عفونت گسترش یابد، علائمی مانند: درد در ناحیه‌ی شکم، سرماخوردگی و حالت تهوع نیز مشاهده خواهد شد.
علائم در مردان:
- خروج چرک از اندام تناسلی
- احساس سوزش حین دفع ادرار
- احساس سوزش و خارش در ناحیه‌ی اندام تناسلی
- درد و برآمدگی یکی از بیضه‌ها (کمتر رایج است)
اگر عفونت ناحیه‌ی رکتوم را چه در مردان و چه در زنان درگیر کند، علائمی مانند: درد در این ناحیه، خروج چرک و یا حتی خون‌ریزی در این ناحیه مشاهده خواهد شد.
از کجا بدانیم که به این بیماری مبتلا شده‌ایم؟
برای این بیماری تست‌های زیادی وجود دارد مانند آزمایش ادرار و یا در زنان از ناحیه‌ی واژن نمونه‌برداری می‌کنند. با انجام این آزمایش‌های آزمایشگاهی می‌توان به وجود یا عدم وجود این بیماری پی برد.
چه کسانی باید برای انجام این آزمایش‌ها اقدام کنند؟
کسانی که علائم گفته شده را مشاهده کرده و یا شریک جنسی بیمار (قابل انتقال از طریق روابط جنسی) داشته باشند باید این تست‌ها را انجام دهند. زنان باردار نیز باید در اولین فرصت تحت آزمایش قرار بگیرند.
افرادی که بیشتر در معرض خطرند بایر هرسال برای انجام آزمایش‌ها اقدام کنند:
- زنان ۲۵ سال به پایین که از نظر قوه‌ی جنسی فعال هستند.
- زنان سن بالا که دارای شریک جنسی دارای بیماری قابل انتقال از راه روابط جنسی و یا دارای چند شریک جنسی هستند.
- مردانی که دارای روابط جنسی با مردان دیگر (MSM) هستند.
عوارض این بیماری چیست؟
در زنانی که مبتلا هستند این بیماری می‌تواند به ناحیه‌ی لوله‌های فالوپ گسترش یافته و بیماری (pelvic inflammatory disease (PID را موجب شود. PID می‌تواند آسیب جدی به اندام‌های تولید مثلی وارد کند که این آسیب عوارضی مانند: درد در ناحیه‌ی لگن، ناباروری و حاملگی خارج رحمی دارد. زنانی که بیش از یکبار مبتلا می‌شوند، این عوارض در آن‌ها شدیدتر خواهد بود. این بیماری در مردان معمولا عوارضی ندارد. در بعضی مواقع لوله‌ی اپیدیدیم را تحت تاثیر قرار داده و منجر به ایجاد حس درد، تب و ناباروری می‌شود. این بیماری در هردو جنس می‌تواند منجر به التهاب در مفاصل یا آرتروز (که در پاسخ به عفونت به وجود می‌آید) شود و اگر درمان نشود ممکن است فرد مبتلا به بیماری‌های دیگر مانند HIV و AIDS آلوده شود.
کودکانی که از مادران بیمار متولد می‌شوند می‌توانند دارای عوارضی مانند: عفونت در ناحیه‌ی چشم و ذات‌الریه باشند. این بیماری می‌تواند موجب به دنیا آمدن نوزاد، زودتر از موعد شود.
راه‌های درمانی این بیماری چیست؟
استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها برای درمان عفونت رایج است که نسبت به شدت عوارض میزان دوز آن مشخص می‌شود. باید دقت شود که آنتی‌بیوتیک‌ها آسیب‌هایی که بیماری به بدن وارد کرده را نمی‌توانند درمان کنند. برای جلوگیری از شدیدتر شدن عوارض باید تا وقتی که بیماری به طور کامل از بدن پاک شود صبر کرده و روابط جنسی برقرار نشود. مثلاً اگر آنتی‌بیوتیک را روزانه مصرف می‌کنید باید صبر کنید تا دوره‌ی درمان تمام شود و سپس رابطه‌ی جنسی خود را برقرار کنید.
همانطور که گفته شد بعد از درمان ممکن است دوباره به این بیماری مبتلا شوید بنابراین بهتر است بعد از ۳ ماه دوباره برای انجام آزمایش‌ها اقدام شود.
آیا این بیماری قابل پیشگیری است؟
تنها راه مطمئن برای پیشگیری این بیماری نداشتن هرنوع رابطه‌ی جنسی است! استفاده از کاندوم می‌تواند ریسک ابتلا به این بیماری را کاهش دهد ولی نمی‌تواند منجر به حذف قطعی امکان ابتلای آن شود.
