هشدارک، کلمه‌ای است که دکتر‌مجازی برای پاس‌داری از زبان فارسی در ترجمه‌ی notification بکار می‌برد.
به من نگاه‌کن! به من نگاه‌کن! شکی در این نیست که نرم‌افزار‌ها و اپلیکیشن‌ها، همیشه آویزان و نیازمند‌ما هستند. هر زمان که شما به صفحۀ گوشی خود نگاه می‌کنید، در واقع درحال پاسخ‌گویی به یکی دیگر از ابراز نیاز‌های موجود هستید. برنامه‌هایتان اصلاً گوششان به این بدهکار نیست که شما در کجا و در چه زمانی با ان‌ها کار می‌کنید، آن‌ها در هر شرایطی بی‌رحمانه، با جرینگ‌جرینگ تمرکز شما را به خود جلب می‌کنند، حتی در حمام.
خب پس چرا نیاییم و این هشدارک‌ها را غیر‌فعال نکنیم؟ برای انجام و امتحان کردن این موضوع، مارتین پیولت، از انجمن اسپانیایی ارتباطات از راه دور “تلفونیکا” و لوز ریلو از دانشگاه کارینجی میلون پنسیلوانیا، تصمیم گرفتند که چالش عدم حواس‌پرتی و مزاحمت را اجرا کنند. یعنی یک هفته‌ی تمام بدون هیچ‌گونه هشدارک.
پیلوت در این باره می‌گوید: “ولی ما نتوانستیم کسی را برای شرکت دراین چالش دعوت کنیم. دست ما خالی مانده‌بود و سر انجام چالش را به ۲۴ ساعت برگرداندیم.”
اگرچه یک روز بدون هشدارک بودن، آنقدرها هم زیاد به نظر نمی‌رسد، امّا باعث شد که بتوانیم از ۳۰ شرکت‌کننده، برای تاثیرات قابل‌اندازه‌گیری کمک بگیریم. افراد نگران این بودند که کمتر تواسته‌اند پاسخگو باشند و از این که چه چیز‌هایی را که در این زمان از دست می‌دهند، ناراحت بودند. وجه‌ی دیگر موضوع این بود که آن‌ها کمتر پریشان‌بوده و فعال‌تر(با رفتارهای سازندۀ بیشتر) شده‌بودند.
بزرگ‌ترین شاخصی که یک فرد می‌توانست در آزمون، آن را استرس‌زا بیابید، انتظار اجتماعی‌ای بود که از آن‌ها می‌رفت. پیلوت در این مورد می‌گوید: “اگر کسی نباشد که به شما پیام بدهد و یا کسی که پیام می‌دهد، آنقدرها پیامش ضروری نباشد، نیازی به پاسخ سریع احساس‌نشده و عموماً این دسته از افراد استرس‌زده نمی‌شوند. اما اگر شما رئیسی داشته‌باشید که از شما انتظار چیزی جز جواب‌دادن سریع پیام‌هایش را ندارد، آنگاه است که استرس گریبانتان را می‌گیرد.”
سر قول‌هایمان ماندیم
بعد از چالش، دو سوم از شرکت‌کننده‌ها اعلام کردند که حتماً تنظیمات گوشی خود را به نحو بهتری تنظیم خواهند‌کرد. جالب توجه‌تر از همه این است که دو سال پس از انجام این چالش، نیمی از افراد یاد‌شده، سر قول هایشان مانده‌بودند و هشدارک‌های زندگی خود را محدود کرده‌بودند. آن‌ها بیان‌کردند که حتی زمانی کوتاه، مانند یک تعطیلات اجباری هم در کار آنان، اختلالی قدرتمند است. نتایج این بررسی بزودی به صورت کنفرانسی در استرالیا بر روی صحنه خواهد رفت.
ما به همه کمک‌های موجود نیاز مندیم. آنا کوکس از مرکز مداخلات دانشگاه لندن، در این باره می‌گوید: “اگر هشدارک‌هایی که دائماً آویزان تمرکزتان هستند را،در پیرامون خود دارید، با توجه به همین امر ما می‌دانیم که کیفیت کار‌های شما به شدت افت خواهد‌کرد و تقریبًا هیچ کاری را نمی‌توانید انجام دهید.” بخاطر این موضوع، بسیار حائز اهمیّت است که نه فقط میزان این هشدارک‌ها را، بلکه تمایل خود برای رجوع و بررسی نرم‌افزار‌ها را تحت‌کنترل بگیرید.
کوکس قرار دادن موانعی که آن‌ها را “ریز-مرزها” می‌نامد را میان خود و آن‌چه که می‌خواهید کاهشش دهید، پیشنهاد می‌دهد. این میتواند به راحتی خواموش‌کردن هشدارک ایمیل‌هایتان، زمانی‌که با دوستانتان هستید یا به راحتی در آوردن ساعت هوشمندتان به هنگام رسیدن به خانه، باشد.
کوکس در انتها چنین بیان می‌کند: “مردم دائماً و بدون لحظه‌ای فکر کردن، درحال بررسی فضای مجازی هستند، فقط بخاطر این که در گوشی همراهشان به آن دسترسی دارند! چیزی که این دستررسی را برایتان کمی سخت‌تر کند، میتواند یاری‌دهنده شما در کنار‌گذاشتن این عادت مخرب باشد.”
