انتشار این مقاله


می‌توان روند پارکینسون را با یک داروی دیابت کند کرد

بیماری پارکینسون منجر به از دست رفتن سلول‌های مغزی سازنده دوپامین می‌شود. درحال حاضر هیچ درمان قطعی برای پارکینسون وجود ندارد. به عبارت دیگر درمان‌های استاندارد موجود تلاش می‌کنند تا با جایگزین کردن دوپامین از دست رفته، علائم بیماری را بهبود ببخشند اما به درمان علت اصلی بیماری کمکی نمی‌کنند. مقاله مرتبط: درمان برای پارکینسون با […]

بیماری پارکینسون منجر به از دست رفتن سلول‌های مغزی سازنده دوپامین می‌شود. درحال حاضر هیچ درمان قطعی برای پارکینسون وجود ندارد. به عبارت دیگر درمان‌های استاندارد موجود تلاش می‌کنند تا با جایگزین کردن دوپامین از دست رفته، علائم بیماری را بهبود ببخشند اما به درمان علت اصلی بیماری کمکی نمی‌کنند.


مقاله مرتبط: درمان برای پارکینسون با جایگزین کردن سلول‌های مغزی آسیب‌دیده


یکی از داروهای دیابت می‌تواند روند پارکینسون را با تاثیر گذاری بر علت اصلی این بیماری کند کند.

Foltynie  و همکارانش در تلاش برای کند کردن روند این بیماری دارویی به نام exenatide را که به طور معمول برای درمان دیابت نوع ۲ استفاده می‌شود را به کار بردند. این دارو از زهر نوعی مارمولک به نام gila monster بدست می‌آید که علاوه بر کنترل قند خون ، می‌تواند نورون‌ها را از اثرات سموم محافظت کند.

مشاهده‌ی علائمی از بهبود

Foltynie  و همکارانش گروهی از افراد مبتلا به شدت متوسطی از پارکینسون را دو دسته کردند و به مدت ۴۸ هفته هر روز به یک دسته exenatide و به دسته‌ی دیگر دارونما دادند و هشت هفته بعد از مصرف اخرین دوز تمامی علائم این افراد را بررسی کردند.

به طور معمول برای بررسی روند بیماری پارکینسون از یک مقیاس ۲۰۰ امتیازی استفاده می‌شود. روند بیماری در افرادی که دارونما دریافت کرده بودند با همان سرعت متداول پیش رفته و سه امتیاز بدتر شده بودند. اما افرادی که دارو دریافت کرده بودند حدود ۴ امتیاز بهتر از افرادی بودند که دارونما دریافت کرده بودند؛ یعنی به اندازه یک امتیاز بهبود یافته بودند. همچنین اسکن مغزی افراد دریافت کننده دارو نشان دهنده‌ی دژنراسیون کمتر در مقیاسه با افرادی بود که دارونما دریافت کرده بودند. اما این نشانه‌های بهبود جزئی بودند و افراد دریافت کننده دارو هیچ نشانه‌ای از بهبود در زندگی روزمره خود نداشتند.

ریشه‌های مشترک

این حقیقت که داروی دیابت می‌تواند به درمان پارکینسون کمک کند، نشان می‌دهد که احتمالا بیماری‌های نورودژنراتیو مثل پارکینسون و آلزایمر نیز روندی شبیه دیابت دارند و نورون‌ها در این بیماری‌ها به روشی مشابه با سلول‌های پانکراس مبتلا دیابت نوع ۲ نست به انسولین بی‌تفاوت می‌شوند. در نتیجه تولید انرژی در سلول تحت تاثیر قرار گرفته و سلول در معرض گرسنگی و عفونت قرار می‌گیرد، پس داروهایی مثل exenatide می‌توانند فرد را در مقابل این عوارض محافظت کنند.

Exenatide با وجود داشتن عوارض جانبی مثل آسیب معده و کاهش وزن به طور کلی دارویی ایمن محسوب می‌شود اما مصرف آن برای پارکینسون توصیه نمی‌شود زیرا برای مصرف یک دارو ما باید مدارک علمی داشته باشیم تا اثبات کنیم منافع آن از مضرات آن بیشتر است.

فاطمه مجاب


نمایش دیدگاه ها (0)
دیدگاهتان را بنویسید