قزل‌آلا به علت داشتن اسید چرب امگا ۳ مشهور است و منبع غذایی مناسبی برای تامین پروتئین و ویتامین به صورت همزمان است. متاسفانه گونه پرورشی آن به شکل عجیبی در حال ناشنوا شدن هستند.
محققین از دهه ۱۹۶۰ از این موضوع آگاه هستند که ماهی‌های پرورشی از نوعی اختلال در ساختمان گوششان رنج می‌برند، ولی تنها اکنون است که آن‌ها توانسته به دلیل این اتفاق پی ببرند. اتولیت، ماده‌ای سنگ‌مانند که در گوش داخلی ماهی وجود دارد، مربوط به شنوایی و حفظ تعادل می‌شود. این ماده از کلسیم کربنات ساخته شده است. شکل عادی کلسیم کربنات آرگونایت است، هر چند ماهی‌های ناشنوا نوع دیگری از کلسیم کربنات را دارند به نام واتریت. محققین با مقایسه کریستال‌های گوش تمام قزل‌آلاهای پرورشی دنیا متوجه شده‌اند که ماهی‌هایی که آرام‌تر رشد می‌کنند، مقدار بسیار کمتری از این فرم کربنات کلسیم را دارند.
مقاله‌ی مرتبط: غذاهایی برای داشتن پوستی سالم
قزل‌آلاهای پرورشی، که معمولا از گونه آزاد خود ۵ برابر بزرگ‌تر هستند، تقریبا ۳ برابر واتریت بیشتری دارند. محققین فکر می‌کنند که این به خاطر ژنتیک، همواره در روشنایی بودن و یا مهمتر از همه رشد سریع آن‌ها است. این عوامل خیلی هم بی‌ربط نیستد؛ چرا که این ماهی‌ها تنها در روشنایی غذای می‌خورند و رشد می‌کنند و بیشتر پرورشگاه‌ها از نور مصنوعی برای افزایش سرعت رشد آن‌ها استفاده می‌کنند. این اختلال قابلیت برگشت ندارد و نمی‌شود آن را درمان کرد.(مطابق با مطالعه قبل از این که توسط همین تیم انجام شده است مشخص شده است که نیمی از ماهی‌های قزل‌آلای پرورشی تا حدودی ناشنوا هستند.)
دکتر Tim Dempster از دانشگاه ملبورن در این باره می‌گوید:
این نتایج سوالات جدی‌ای در مورد رفاه حال ماهی‌های پرورشی ایجاد می‌کند. چرا که در بیشتر کشور‌هایی که این شکل از پرورش ماهی رایج است، باید ۵ آزادی را فراهم کنند؛ آزادی از گرسنگی و تشنگی، آزادی از ناراحتی، آزادی از درد و آسیب و بیماری، آزادی از بد رفتاری و آزادی از ترس و استرس.
پرورش حیوانات با چنین برخوردی، ۲ مورد از این آزادی‌ها را زیر سوال می‌برد؛ آزادی از بیماری و آزادی از بد رفتاری. ولی مزارع ماهی، محیط پرسروصدایی هستند، بنابراین کاهش شنوایی ممکن است از استرس آن‌ها کم کند و بتوانند بیشتر در آرامش باشند. ما همچنان نمی‌دانیم این تطابق چه تاثیری می‌تواند در آینده داشته باشد.
مقاله مرتبط: بهترین غذاها برای رژیم غذایی ضدپیری
در حدود ۹۵ درصد قزل‌آلاهای پرورشی دنیا مقدار زیادی واتریت دارند و این ممکن است دلیل کاهش شنوایی در نیمی از این ماهی باشد. این یافته ممکن است کار حفاظتی‌ای که امروزه انجام می‌شود را زیر سوال ببرد، چرا که بچه ماهی‌هایی که معمولا در ابتدای رودخانه رها می‌شوند تا بتوانند جمعیت در حال کاهش ماهی‌های آزاد را کنترل کنند، نیز شنوایی‌شان کاهش یافته است. و متاسفانه، مشکلات شنوایی می‌تواند در نرخ زنده ماندن آن‌ها تاثیر منفی زیادی بگذارد. اگر ماهی نتواند بشنود، شکار آن توسط شکارچیان راحت‌تر می‌شود. فارغ از این مسئله، شنوایی نقش مهمی در مسیریابی ماهی‌های آزاد دارد که بتوانند به رودخانه‌ای که در آن رها شده‌اند برگردند.
محققین امیدوار هستند که تغییری در شرایط پرورش ماهی ببینند. چرا که با کاهش میزان واتریت، حساسیت شنوایی ماهی‌ها بیشتر می‌شود و در نتیجه رفاه ماهی‌های پرورشی نیز بهبود می‌یابد و کار‌های حفاظتی‌ای که ما انجام می‌دهیم احتمال به ثمر نشستنش نیز بیشتر می‌شود.
جالب است بدانید
قزل‌آلا به‌صرفه‌ترین مدل تولید پروتئین است، چرا که برای تولید ۴۵۳ گرم (۱ پوند) گوشت قزل‌آلا تنها ۵۴۴ گرم غذای ماهی نیاز است. مرغ، خیلی در این رده‌بندی عقب‌تر نیست و برای تولید ۱ پوند گوشت مرغ، ۸۶۱ گرم غذا نیاز داریم. اگر بخواهیم این مقایسه را جدی‌تر کنیم، برای تولید ۱ پوند از گوشت گاو ۳.۹ کیلوگرم غذا نیاز داریم.
