سیستمهای حامل نانو دارای کاربرد پزشکی در بهبود خواص فارماکولوژیک مواد فعال زیستی است.
برای بسیاری از رویکردهای درمانی مهم است که سیستم حامل بتواند بدون تجمع در جریان خون، محموله را بصورت پایدار نگهدارد، و محموله باید تنها پس از جذب سلولی موفق و به درستی آزاد شود. این الزامات تاکنون تنها با روشهای شیمیایی مطابقت داشته است که دارای نانوذراتی بودند که توصیف آنها دشوار است. در نتیجه، ترجمه بالینی این سیستمها بسیار دشوار بوده‌است.
مقاله مرتبط: مروری بر دارورسانی مبتنی بر نانوتکنولوژی
شیمیدانها از دانشگاه Mainz و همکارانشان نشان داده‌اند پلی‌پپتیدهای واکنش پذیر بصورت ساده ولی دقیق، بلوکهای ایده‌آلی برای کنترل ریخت‌شناسی و عملکرد سیستمهای حامل تشکیل می‌دهند. پلی‌پپتیدها (پلی‌سارکوزین- بلوک- کوپلیمرهای پلی‌پپتیدی) به مواد هیبریدی جالبی تبدیل شده‌اند زیرا آنها ویژگی مقاومت پروتئینی و حلالیت بالا در آب پلی سارکوزین را با تحریک پذیری، چندمنظوره بودن ذاتی و ساختار ثانویه پلی پپتیدها با هم دارند.
در این مطالعه مشترک، محققان برای اولین بار نشان دادند تشکیل صفحات بتا (β-sheets) توسط قطعات پلی‌پپتیدی مصنوعی می‌تواند بصورت عمدی ریخت شناسی میسلهای پلیمریک را دستکاری کند که سنتز میسلهای کروی یا کرم-مانند از بلوک کوپلیمر مشابه را فراهم می‌کند. با استفاده از گروه‌های واکنش پذیر در بخش پلی‌پپتیدی بلوک کوپلیمر می‌توان با پیوندهای دی‌سولفیدی زیست برگشت پذیر، هسته‌ی میسلها با دیتیولها کراس‌لینک شود. با توجه به تفاوت در پتانسیل بازآوری، دی‌سولفیدها در خارج سلول بصورت پایدار درنظر گرفته می‌شوند درحالیکه در داخل سلول، بطور سریع به دیتیولهای آزاد کاهش می‌یابند که به فروپاشی سیستم حامل و آزادسازی محموله منجر می‌شود.
ماتیاس بارز می‌گوید:” بدین ترتیب، انواع گوناگونی از حاملهای نانو با کاربردهای متفاوت از یک بلوک کوپلیمر و یک مرحله پس- پلیمریزاسیون بسیار انتخابی براحتی دردسترس قرار می‌گیرند. این رویکرد مدولار به نانوذرات دارای عملکردها و مورفولوژی‌های مختلف، سوالات مهم و قابل مقایسه‌ای مطرح می‌کند، مانند تاثیر اندازه و شکل (ذرات) بر تعداد دفعات گردش در شرایط آزمایشگاهی، توزیع بیولوژیکی، تجمع تومور، جذب سلولی و پاسخ درمانی بدلیل استفاده از ماده‌ی آغازین مشابه.”
اولین مطالعات آزمایشگاهی نشان داده‌اند این حاملهای نانو میسلی که هسته‌ی آنها پایدار شده است، رفتار گردش پایداری نشان می‌دهند، بدین ترتیب فعل و انفعالات با ترکیبات سرمی یا رگهای خونی مشاهده نمی‌شوند. تنها با اطمینان حاصل کردن از عدم وجود فعل و انفعالات نامشخصی که در شرایط پیچیده بیولوژیکی رخ می‌دهند، جذب سلولی در جمعیت سلولی موردنظر و خاص امکان پذیر است. پتانسیل درمانی پلتفرم ذرات نانو که شرح داده‌شد، با توجه به ایمنوتراپی ملانومای بدخیم در SFB 1066 بیشتر مورد بررسی قرار خواهد گرفت.
مقاله مرتبط: کاربرد نانوذرات سیلیکا غیرمتخلخل در پزشکی
