دانشمندانی در استرالیا موفق به ابداع تکنیکی برای رشد دادن سلول‌های قرنیه روی لایه‌ی نازکی از غشا (film) شده‌اند که می‌تواند به شبکیه‌ی چشم افراد آسیب‌دیده منتقل شده و قدرت بینایی را به آن‌ها بازگرداند. با ما همراه باشید.
این مِتد که قبل از این آزمایش‌های جانوری خود را پشت سر گذاشته است پتانسیل آن را دارد که دستیابی به پیوند قرنیه را به طور معناداری افزایش دهد و زندگیِ حداقل ۱۰ میلیون نفر را در سراسر جهان دگرگون سازد.
محققان اعتقاد دارند این طرح بهتر از عمل پیوند قرنیه جواب می‌دهد؛ چون با استفاده از سلول‌های خود بیمار، خطرات ناشی از پس زدن پیوند نیز تا حد زیادی کاهش می‌یابد. تحقیقات بیشتری مورد نیاز است ولی دانشمندان از استفاده‌ی این روش برای درمان در سال آینده خبر می‌دهند.
قرنیه لایه‌ی بیرونی کره‌ی چشم است و برای سالم نگه داشتن آن باید همیشه مرطوب و شفاف باشد ولی افزایش سن، بیماری‌ها و ضربات می‌توانند موجب آسیب آن شوند که نتایج آن با بدتر شدن وضعیت بینایی قابل مشاهده خواهد بود.
عمل پیوند قرنیه هم‌اکنون بهترین روش برای درمان عارضه‌های این لایه است ولی احتمالاً کسی که قرنیه را می‌دهد به صورت جدی دچار مشکل خواهد شد؛ تا حدی که در سطح جهانی نمی‌شود این نیاز را تأمین کرد. علاوه بر مشکل ذکر شده، مشکل پس زدن پیوند هم وجود دارد که بحث شد ولی مشکل اصلی این است که پروسه‌ی دریافت سلول‌ها از اهداکننده‌‍‌ی پیوند، ذخیره‌ی آن‌ها و انتقالشان به فرد گیرنده می‌تواند اثرات تخریبی زیاد روی سلول‌ها داشته باشد.
غشای غیرقابل مشاهده‌ای که محققان ساخته‌اند می‌تواند این مشکلات را برطرف کند. پروسه به این گونه است که سلول‌های نمونه روی غشای سنتتیک کشت داده و پس از افزایش شمار سلول‌ها به چشم بیمار برگردانده می‌شوند. سلول‌های جدیدی که انتقال می‌یابند عمکرد پمپ رطوبت را بازیافته‌اند و قرنیه را سالم نگه خواهند داشت. غشای “هیدروژل” پس از رشد سلول‌ها از طریق سوراخ کوچکی به سطح دورنی قرنیه انتقال داده می‌شود.
غشای هیدروژل با ضخامت ۵۰ میکرومتر نازک‌تر از یک تار موست و یک بار که سلول‌های کاشته شده جریان سیال را بین قرنیه و درون چشم انجام دادند پس از حدود دو ماه، دیگر از غشا خبری نخواهد بود. شاید در طی این مدت التهاباتی هم دیده شود ولی خطری در پی نخواهند داشت.
علاوه بر فائق آمدن بر مشکلات عمل پیوند که آن‌ها را شرح دادیم، مزیت دیگر این غشا استفاده از سلول‌های رشدیافته در افراد مختلف است. شاید بتوان از سلول‌های یک فرد برای معالجه‌ی ۲۰ بیمار استفاده کرد که در مقایسه با نسبت ۱:۱ در پیوند بسیار کارآمدتر می‌باشد.
این اولین باری نیست که چنین تکنیکی حاصل شده است؛ قبلاً هم دانشمندانی در ژاپن و انگلستان از سلول‌های قرنیه‌ی انسانی برای درمان مشکلات بینایی در خرگوش‌ها استفاده کرده بودند.
آزمایش‌های بالینی این طرح از سال آینده کلید خواهد خورد و حتی فکر کردن هم به کارایی این روش در انسان هیجان‌انگیز است.
سلام ببخشید این روش الان اومده ؟