ژن دورگه، ژنی حاصل از ترکیب دو ژن مستقل است. محققان از دانشگاه Kumamoto University در ژاپن نشان دادند یک ژن دورگه خاص تمایل به پدیدار شدن در سلول‌های پوستی cutaneous Squamous Cell Carcinoma (یا cSCC) دارد که مرتبا در معرض تابش خورشید قرار می‌گیرند.
بسیاری از cSCC ها به راحتی با برداشتن درمان می‌شوند اما در صورت عدم درمان می‌توانند کشنده باشند. در حال حاضر روش تشخیص آن‌ها آهسته است اما برای نمونه های غیرعادی و برخی cSCC هایی که در مقابل درمان‌های رایج مقاومت می‌کنند، درمان و تشخیص بهبود یافته‌تر نیاز است.
ژن های دورگه ممکن است در انواع مختلفی از بافت همبند یافت‌شوند، درمان هایی توسعه داده شده است که مانع تومور سازی این ژن ها می‌شود.
در حالی که قبل از این هیچ ژنی برای cSCC شناسایی نشده بود، تیم تحقیقاتی Kumamoto University تحقیقات خود را شروع کردند. محققان تحقیقات خود را با سلول هایی مانند A431 و DJM-1 که در مطالعات cSCC استفاده می‌شود و کراتینوسیت‌های اپی‌درم (یا NHEKs) نرمال یک انسان سالم به عنوان نمونه کنترل را استفاده کردند. با مرتب کردن رونوشت ها، نوعی هم‌جوشی ژنی بین اگزون ۱۶ عامل گیرنده رشد پوست (EGFR) و PPARγ coactivator 1-α (یا PPARGC1A) ردیف سلول های A431 اگزون ۲ یافتند که در سلول های غیر تومورال و نمونه های عادی نبود.
در نمونه بافتی انسان، در قسمتی از پوست که مرتبا در معرض تابش نور خورشید است، مانند دست‌ها و صورت، ژن دورگه EGFR-PPARGC1A پیدا شد. در حالی که این ژن در قسمت هایی از پوست که در معرض تابش نور خورشید نبود دیده نشد. به علاوه ژن‌های دورگه به طور معمول در نمونه هایی از SCCs دیده می‌شوند که در cSCC به ندرت دیده می‌شوند. محققان در این باورند که این پدیده به علت رابطه cSCC و تابش نور خورشید می‌باشد و EGFR-PPARGC1A احتمالا در ایجاد سرطان توسط پرتو های فرابنفش نقش دارد.
محقق این پژوهش، دکتر Sho Egashira بیان کرد:
ما هنوز برای اثبات تاثیر این ژن دو رگه در تومورسازی cSCC کارهای زیادی برای انجام داریم. اما امیدواریم کارهای ما راه را برای گسترش داروهایی برای این نوع سرطان باز کند. این روش می‌تواند درمانی برای سرطان پوست باشد، بدین ترتیب که ژن‌های دورگه از زخم های سرطانی برداشته شود و با توجه به ژن‌ها درمان خاص به کار گرفته شود. این روش می‌تواند عوارض جانبی را تا مقدار زیادی کاهش دهد.
