در این مقاله دو روش دیگر از مداواهای به درد نخور خانگی برای گلوی مبتلا به عفونت استرپتوکوکوس معرفی می‌شوند.
یک کارازمایی بالینی جدید نشان می‌دهد، نه آدامس های بدون شکر و نه پروبیوتیک ها کمکی به درمان علائم و سرعت بخشیدن به بهبودی گلودرد ناشی از عفونت های باکتریال نمی‌کنند.
مایکل مور، از دانشگاه ساوثمپتون انگلستان، میگوید: پزشکان فکر می‌کردند آدامس‌هایی که بوسیله زایلیتول شیرین شده‌اند، گلو را می‌پوشانند و مانع از تکثیر باکتری‌ها می‌شود. و بعضی از پزشکان فکر می‌کردند که پروبیوتیک‌ها می‌توانند سیستم ایمنی را تحریک کنند و باکتری‌های استرپتوکوکوس خطرناک را بیرون برانند.
مور، استاد مطالعه‌ی مراقبت اولیه از سلامت، میگوید: پروبیوتیک ها ممکن است حتی به دفع عفونت‌های ویروسی عامل گلودرد کمک بکنند.
ولی تیم او در یک کارازمایی بالینی که به مدت ۴ سال طول کشید و تقریبا ۷۰۰ نفر مبتلا به گلودرد را شامل می‌شد، هیچ فایده‌ی چشمگیری مشاهده نکرد.
مور اضافه کرد: برای تسکین درد، توده های استرپتوکوکوس باید با استفاده از روش های درمانی اثبات شده گیر انداخته شوند.
وی ادامه داد: مسکن های ساده‌ی خوردنی یا قرص‌های مکیدنی‌ای که ضددرد و ضدعفونت هستند می‌توانند به طور کوتاه‌مدت علائم بیماری را بهبود ببخشند.
مقاله مرتبط: شاید زمان خداحافظی با سرماخوردگی فرا رسیده باشد!
بیشتر گلودردها توسط ویروس‌ها ایجاد می‌شوند. اما حدود ۲۰ درصد آنها توسط باکتری ها – بیشتر مواقع استرپتوکوکوس ها – بوجود می‌ایند.
بر اساس مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها در امریکا، تنها با تست ازمایشگاهی می‌توان از ابتلای گلو به استرپتوکوکوس مطمئن شد.
ولی انتی بیوتیک ها معمولا برای درمان گلودرد، بیش از حد مصرف می‌شوند. براساس جمعیت بیماری‌های عفونتی در امریکا، حدود ۷۰ درصد از بیماران مبتلا به گلودرد انتی بیوتیک مصرف می‌کنند، در حالیکه این دارو ها هیچ تاثیری بر عفونت ویروسی ندارند و در بهبود درد حاصل از استرپتوکوکوس هم موثر نیستند.
نگرانی در مورد افزایش مقاومت به انتی بیوتیک ها موجب شد مور و تیم او این دو درمان خانگی را مورد ازمایش قرار دهند.
شرکت کنندگان کار ازمایی بالینی به دو دسته تقسیم شدند، گروهی که تاثیر ادامس را مورد ازمایش قرار دادند و گروهی که پروبیوتیک ها را ازمایش کردند. پروبیوتیک ها باکتری های خوبی هستند که اعتقاد بران است که برای سلامتی مفیدند.
تکه های شیرین شده با زایلیتول (قند حاصل از گیاه غان) یا سربیتول به مصرف کنندگان ادامس داده شد یا به انها گفته شد که ادامس را نجوند.
نشان داده شده است که زایلیتول از رشد باکتری ها جلوگیری می‌کند و دیواره حلق را می‌پوشاند؛ شیرین کننده‌ی سربیتول چنین تاثیری ندارد، ولی به دلیل اینکه تولید بیشتر بزاق به بهبود گلو کمک می‌کند به ازمایش اضافه شد.
گروه پروبیوتیک ها شامل کپسول هایی بودند که یا حاوی پروبیوتیک های واقعی بودند یا شامل دارونما بودند.
نتیجه: نه زایلیتول و نه پروبیوتیک ها تاثیری در درمان علائم گلودرد نداشتند.
مقاله مرتبط: برای بهبود گلودرد خود چه کار کنیم؟
دکتر جک اند، رئیس انجمن پزشکان امریکا میگوید: روش های زیادی برای درمان گلودرد پیشنهاد شده‌اند.این یک واقعیت قدیمی است که اگر تعداد زیادی گزینه‌ی درمانی وجود داشته باشد، در واقع هیچ کدام تاثیری نمی گذارند.
اند پیشنهاد می‌کند: کسانی که گلودرد ساده دارند باید اب نمک غرغره کنند، یک قاشق کامل عسل بخورند یا اسپرین ، ایبوپروفن یا استامینوفن مصرف کنند تا باعث شود احساس بهتری بیایند.
همچنین، به علائم سرماخوردگی های معمول توجه کنید. اگر شما عطسه یا سرفه می‌کنید، احتمالا گلوی شما مبتلا به استرپتوکوکوس نیست.
اند میگوید: صبر داشته باشید، و به مطب پزشکتان نروید. او نمی‌تواند هیچ کمکی به شما بکند، و احتمالا تنها کاری که شما می‌کنید این است که به طور بالقوه دیگران را در اتاق انتطار مبتلا می‌کنید.
افرادی که علائم شدیدتری دارند – تب بالا یا غدد متورم – به احتمال بیشتری مبتلا به استرپتوکوکوس اند و باید به پزشک مراجعه کنند.
اند و مور می‌گویند: پزشک شما احتمالا برای گلوی مبتلا به استرپتوی شما انتی بیوتیک تجویز می‌کند، ولی اگر این کار را نکرد، تعجب نکنید. این بیماری خود به خود بهتر می‌شود. واقعا این اتفاق می‌افتد. انتی بیوتیک ها مدت زمان بهبودی را یک یا دو روز کاهش می‌دهند، اما فقط همین.
هرچند، CDC میگوید انتی بیوتیک ها برای استرپتوکوکوس جهت جلوگیری از تب روماتیسمی تجویز می‌شوند.
