سازندگان این پچ‌ها امیدوارند از این طریق یکی از بزرگترین مشکلات درمانی پیش‌روی بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ را حل کنند.
این پچ‌ها شامل صف‌های مرتبی از سوزن‌های کوچک می‌باشند که بنابه گفته محققان کاملاً بدون درد هستند و زمانی‌که قندخون بالا می‌رود حساسیتشان بالا رفته و شروع به آزاد کردن داروهای کاهنده قندخون میکنند.
مقاله مرتبط:گزینه‌های جدید درمان دیابت نوع ۲
بدین‌معنا که این پچ‌ها پایانی برای کشیدن خون با سوزن از نوک انگشتان جهت بررسی میزان قندخون خواهد بود.
همچنین این پچ‌ها می‌توانند نیاز به سوزن‌های مورد استفاده برای تزریق انسولین یا سایر داروهای دیابت را از بین ببرد.
محقق اصلی مطالعه پروفسور شاون چن می‌گوید: به نظر می‌رسد این پچ‌ها می‌توانندقندخون را به مدت یک هفته کنترل کنند. این ابزار کارهای روزمره شخص را تحت تاثیر خود قرار نمی‌دهند و سبب بروز شرایط دشوار برای شخص نمی‌شوند.
محقق اصلی مطالعه پروفسور شاون چن می‌گوید: به نظر می‌رسد این پچ‌ها می‌توانندقندخون را به مدت یک هفته کنترل کنند. این ابزار کارهای روزمره شخص را تحت تاثیر خود قرار نمی‌دهند و سبب بروز شرایط دشوار برای شخص نمی‌شوند.اگرچه پچ‌ها به نظر امیدوار کننده می‌آِیند اما تاکنون تنها بر روی ۲۱ موش با دیابت نوع۲ مورد آزمایش قرار گرفته‌اند.و می‌دانیم که نتایج آزمایشات بر روی حیوانات همیشه با نتایج آزمایشات روی انسان‌ها برابر نیستند.
دیابت و اگزندین-۴
پچ‌ها حاوی مواد شیمیایی هستند که افزایش قندخون را دریافت میکنند. زمانی‌که این اتفاق رخ‌دهد یک ماده دارویی که اگزندین-۴ نامیده می‌شود وارد خون شده و بدن را وادار به تولید انسولین می‌کند تا قندخون شروع به کاهش کند.
مقاله مرتبط:چرا برخی از بیماران دیابتی درمان با انسولین را رد میکنند؟
اگزندین-۴ بخشی ازدسته داروهایی است که آگونیست‌های گیرنده GLP-1 نامیده می‌شوند. این ماده با نام Byetta, با دوز دو بار تزریق روزانه در بازار آمریکا وجود دارد. سایر داروهای موجود در این دسته که تزریقی می‌باشند شامل Trulicityو Bydureon می‌شود که تزریق هفتگی دارند و Victoza که جزو موارد تزریقی روزانه است.
در پچ‌ها،اگزندین-۴ با آلژینات که یک ماده چسبناک استخراج شده از جلبک قهوه‌ای است ترکیب می‌شود. سپس این مخلوط به حالت میکروسکوپی درآورده شده و بر روی پچ‌ها قرار می‌گیرد.
پچی که روی پوست موش مورد آزمایش قرار گرفت حدود نصف اینچ مربع بود که به مدت یک هفته کارآمد بود.
شن گفت:ما یک روش هوشمندانه، با اثر طولانی مدت که در کاهش گلوکز موثر است برای آزادکردن اگزندین-۴ یافته ایم.
او اضافه کرد که بعضی از موش‌ها التهاباتی در محل الصاق پچ از خود نشان دادن. در انسان‌ها نیز احساس تهوع و استفراغ جزو عوارض جانبی دارو پیش‌بینی می‌شود اما محققان براین باورند که آزادشدن اگزندین-۴ در این روش به قدری آرام است که سبب بروز چنین عوارض جانبی نمی‌گردد.
گام بعدی تولید پچ‌هایی با سوزن‌های بیشتر است. همچنین طول سوزن‌ها نیز باید بیشتر شود تا بتواند وارد پوست انسان بشود.
نظر نهایی
دکتر جویی زونسین که جزو محققین این تحقیق نبود می‌گوید به نظرمی‌رسد که پچ‌ها در این تحقیق به خوبی عمل کردهاند اما هنوز راه زیادی جهت پیمودن و امتحان این پچ‌ها بر روی انسان‌ها و گرفتن تاییدیه سازمان غذا و دارو وجود دارد.
همچنین او اضافه کرد که پچ به خودی خود ایده بسیار خوبی است و زیبایی آن در این است که افراد مبتلا به دیابت دیگر لازم نیست زمان زیادی را برای کنترل و مدیریت بیماری خود صرف کنند او همچنین اشاره کرد که نسخه‌های خوراکی داروهای GLP-1 در مرحله آزمایش قرار دارند و در آینده‌ای نه چندان دور وارد رقابت با این روش خواهند شد.
زونسین می‌گوید با اینکه ایده پچ ایده جالبی است اما اگزدین-۴ داروی اشتباهی برای درمان دیابت است. اگر محققان بتوانند خود انسولین را به طور مستقیم در پچ‌ها جای دهند احتمالاً گزینه بهتری خواهد بود اگرچه به نظر می‌رسد دوز انسولین مورد نیاز برای درمان جهت قرار گرفتن در این پچ‌ها بسیار زیاد باشد و و در پچ‌ها جای نگیرد.
