تحقیقات جدید نشان می‌هد داروی کشنده‌ترین شکل سرطان اگر همراه با یک داروی شناخته شده برای آرتریت روماتوئید باشد، می‌تواند مؤثرتر باشد.
مطالعاتی که توسط دانشمندان دانشگاه انگلیس انجام شد، نشان می‌دهد در موش‌ها با استفاده از دو روش درمان، نقریباً به طور کامل رشد تومور ملانوم موقف شد. اگرچه تنها ۵% از موارد سرطان پوست از نوع ملانوم است اما بیشترین مرگ‌ومیر، ناشی از این نوع است. اگر زود هنگام جلوی پیشرفت بیماری گرفته شود، ملانوم بسیار قابل درمان است اما اگر سرطان متاساز و یا گسترش یابد، درمان دشوارتر می‌‌گردد.
در سال‌های اخیر که تعدادی از درمان‌های جدید ملانوم متاستاتیک به وجود آمده است، برخی از جهش‌های ژنتیکی خاص را هدف قرار می‌دهند. با این حال بسیاری از انواع ملانوم می‌تواند به سرعت در برابر بسیاری از داروها مقاوم شود. بنابراین به گفته‌ی دکتر Grant Wheeler، از دانشکده‌ی علوم زیستی UEA، این تحقیق بر ترکیب درمان‌ها تمرکز دارد.
او می‌گوید:
با ترکیب درمان‌ها، امکان مقابله با این بیماری از چند زاویه وجود دارد که شرایط را برای مقاومت ملانوم در برابر هر یک از داروها سخت می‌کند. تحقیقات ما نشان داده‌اند که این ترکیب فواید بیشتری نیز دارد، با ترکیب این دو دارو شاید شما بتوانید مزایای آن‌ها را افزایش دهید.
دکتر ویلر که با افرادی از دانشکده‌ی پزشکی Norwich و دانشکده‌ی داروسازی UEA همکاری می‌کند، بر روی Leflunomide، یک داروی ضدسرطانی تأیید شده برای درمان آرتریت روماتوئید، تمرکز دارند.
تحقیقات قبلی تیم نشان داد که استفاده از داروهایی به نام BRAFV600E که ملانوم را با یک جهش ژنتیکی خاص مورد هدف قرار می‌دهد، مؤثر است.
در آخرین تحقیق آن‌ها بیشتر در مورد چگونگی عملکرد لفلونامید و ترکیب آن با یکی از داروهای ملانوم به نام selumetinib در برابر ملانوم توضیح دادند.
مقالۀ مرتبط: ملانوما؛ گامی به سوی درمان
سلومتینیب یکی از معدود داروهایی است که فعالیت پروتئینی به نام MEK را هدف قرار می‌دهد که ملانوم به وجود آن نیاز دارد. مهارکننده‌های MEK در ترکیب با مهارکننده‌های BRAF برای مبارزه با مقاومت، استفاده می‌شوند. اما تحقیق دکتر میلر نشان می‌دهد که اضافه کردن لفلونامید به ترکیب می‌تواند حتی مؤثرتر واقع شود.
هنگامی که تیم لفلونامید را در آزمایشگاه تست کرد، مشخص شد که صرف نظر از نشانه‌های ژنتیکی سرطان بر روی سلول‌های ملانوم اثر می‌کند. این به این معنی است که لفلونامید در تمامی انواع ملانوم مورد استفاده قرار می‌گیرد نه فقط برای تومورهایی که از جهش BRAF استفاده می‌کنند.
این تیم به طور خاص در مورد چگونگی عمل لفلونامید بر روی سلول‌های ملانوم تمرکز داشتند و دریافتند که لفلونامید قادر است سلول‌ها را در فاز اولیه‌ی رشد خود متوقف سازد و سپس آن‌ها را مجبور به از بین بردن خودشان کند. فرآیندی که به نام آپوپتوز شناخته می‌شود.
اما زمانی که دانشمندان لفلونامید را در سلول‌های ملانوم به طور مشترک با سلومتینیب آزمایش کردند، دریافتند بیشتر از موقعی که هر دارو به تنهایی استفاده می‌شود، می‌تواند مؤثر باشد. این یافته‌ها در آزمایش‌هایی بر روی موش‌هایی با تومور ملانوم تکرار شد. با استفاده از ترکیب این دو دارو تقریباً به طور کامل رشد تومور طی یک دوره‌ی ۱۲ روزه متوقف شد که از اثر داروها به تنهایی فراتر از حد بود.
با این حال هنوز باید بسیاری از سوالات قبل از اینکه این ترکیب از آزمایش‌های بالینی از جمله آزمایش اینکه آیا ملانوم می‌تواند مقاومت به درمان را پیشرفت دهد یا نه، منتقل شود؛ پاسخ داده شوند.
دکتر ویلر می‌گوید:
مشکل اصلی در رابطه با درمان‌های ملانوم، پیشرفت مقاومت تومور بوده است. یکی از راه‌های مبارزه با آن، درمان ایمنوتراپی است که خود دفاع از بدن را مهیا می‌کند. با این حال ترکیبات جدید همیشه مورد نیاز است و ما نیاز به شناسایی داروهای جدید داریم که می‌توانند به انواع درمان‌های ضدملانومی در دسترس بیماران اضافه شود که لفلونامید می‌تواند این نقش را بازی کند.
