مورچه‌ها آنتی‌بیوتیک تولید میکنند
بیماری‌ها در جمعیت‌های متراکم سریعا پخش می‌شوند. چه مردمی که در شهر های پرجمعیت زندگی میکنند و چه اجتماع حشراتی که به صورت کلنی زندگی میکنند. بعضی از گونه های مورچه از آنتی‌بیوتیک ها برای دفاع از خود استفاده میکنند.
بعضی گونه های مورچه مواد آنتی‌میکروبی -موادی که پاتوژن ها را می‌کشند- را برای توقف شیوع بیماری‌ها تولید میکنند. اخیرا برای محققان چگونگی این استراتژی در حشرات مورد سوال واقع شده است.
در تحقیقاتی جدید، محققان گونه ای از مورچه ها که روی درخت پخش شده بودند را زیر نظر گرفتند. با اینکه محققان فکر می‌کردند همه مورچه ها حداقل یک نوع ماده آنتی میکروبی تولید میکنند، اما یافته ها نشان داد تنها ۶۰ درصد از مورچه های که بررسی کردند مواد ضدمیکروبی برای افزایش ایمنی کلنی تولید میکنند.
محققان گزارش کردند :”دانستن اینکه گروه هایی از مورچه ها مواد ضدمیکروبی تولید میکنند می‌تواند به محققان در تولید دقیق مواد ضدمیکروبی(که آنتی بیوتیک ها نیز جز آنها هستند) که در انسان ها استفاده شود، کمک کنند.”
Adrian Smith، استادیار دانشگاه biological sciences at North Carolina State University به Live Science در ایمیلی گفت :
وقتی انسان ها – یا حیوانات دارای ستون مهره و فک- با یک پاتوژن آلوده می‌شوند، سیستم ایمنی پروتئین هایی به اسم آنتی‌بادی می‌سازد که از بدن دفاع میکنند. حشرات، مانند مورچه، آنتی بادی نمی‌سازند. به جای آن، مورچه ها در دفاع روش‌های متفاوتی برای دفع میکروب های مهاجم دارند.
Smith توضیح داد:
یکی از این روش‌ها ترکیبات ضدمیکروبی اند که مورچه ها برای لانه ها و هم لانه‌ای هایشان از آن استفاده میکنند.
این مواد ممکن است از باکتری های ضدمیکروبی بدست آیند. برای مثال مورچه های برش‌دهنده برگ، باکتری ها را روی بدن خود پرورش می‌دهند که از انها در مقابل عفونت های انگلی که در قارچ ها وجود دارد، محافظت کنند. گونه های دیگر مورچه ها، مواد ضدمیکروبی را در غدد داخلی تولید میکنند یا مواد اولیه را از زیستگاه خود مانند رزین درخت به دست می‌آورند.
Smith گفت:
تقسیم کردن این آنتی‌بیوتیک ها یکی از جنبه های مهم زندگی اشتراکی حشرات است. موفقیت یک فرد به موفقیت کلنی اش بستگی دارد.برای داشتن یک وسیله کنترل جمعی برای بیماری‌ای که در بدن پخش شده است، مقاومت هر فرد برای داشتن یک جامعه موفق حیاتی است.
تعیین محافظ در مقابل پاتوژن
محققان در گزارشی جدید اعلام کردند: “تحقیقات قبلی استفاده آنتی‌بیوتیکی مورچه ها را توصیف کرده است، اما اینکه چقدر بین مورچه ها شایع است هنوز اندازه گیری نشده است.” برای فهمیدن این، محققان ۲۰ گونه مختلف مورچه را از Raleigh، منطقه ای در شمال کالیفرنیا زیر نظر گرفتند. مورچه های کارگر را مورد آزمایش قرار دادند تا بدانند مواد روی بدن آنها اثری بر رشد باکتری های Staphylococcus epidermidis دارد یا نه.
محققان انتظار داشتند که همه مورچه ها این ترکیبات را بر روی بدن داشته باشند. اما در ۴۰ درصد موچه ها چنین چیزی دیده نشد. محققان حدس میزدند قوی ترین آنتی بیوتیک ها در بزرگترین مورچه ها یا مورچه هایی که در کلنی های بزرگتر زندگی میکنند یافت میشود. زیرا آنها بیشتر در معرض شیوع بیماری اند و آسیب پذیر تر نیز هستند. محققان گزارش کردند که قدرت آنتی‌بیوتیک های بدن مورچه ها ارتباطی به اندازه بدن آنها یا اندازه کلنی شان نداشت.
در حقیقت، قوی ترین آنتی بیوتیک توسط یکی از کوچک ترین مورچه ها ساخته شده بود که نام آن Solenopsis molesta است و به “مورچه‌ی دزد” نیز معروف است. این مورچه در یکی از کوچک ترین کلنی ها نیز زندگی می‌کرد.
پس سایر مورچه های برای محافطت از خود و کلنی چه میکنند در حالی که در بدن خود آنتی‌بیوتیک ندارند؟ نمیشود با یقین گفت، اما تحقیقات بیشتر در این باره از روش محافظت در مقابل پاتوژن پرده برداری خواهند کرد که می‌تواند راهی برای مبارزه با بیماری ها در انسان باشد.
بعضی از مفید ترین درس هایی که از مقاومت مورچه ها در مقابل بیماری ها یاد میگیریم میگیریم، مطالبی است که کمترین انتظار را داریم.
او افزود :”حدس من این است که این “نتایج منفی” در این تحقیقات راه هایی هستند که حتی دیدگاه های هیجان انگیز تر درباره اکولوژی بیماری ها را مطرح میکنند.”
