کامپیوتر های آینده بیشتر شبیه مغز واقعی عمل خواهند کرد.

کامپیوتر های شبه مغزی

همانطور که ممکن است به نظر برسد، هنگامی که کامپیوتر ها  کارهای انسان گونه انجام می دهند، تفکر می کنند! مثل شناسایی چهره یا پیش بینی باقی سخنان یک فرد.  اما در حقیقت مثل مغز انسان عمل نمی کنند ؛ حداقل هنوز نه. بر اساس یک مقاله اخیر منتشر شده در مجله Nature،محققان دانشکده مهندسی مک کورمیک دانشگاه Northwestern دستگاهی ساخته اند که “memtransistor” نام دارد. این دستگاه هم کار پردازش اطلاعات و هم حافظه را انجام می دهد. این ویژگی هرچه بیشتر آن را شبیه نورون ها کرده است و از حالت صرفا کامپیوتر خارج شده. در کامپیوتر های معمول هر کدام از این کارها به طور جداگانه انجام می گیرد.

مقاله مرتبط: ادغام مغز انسان با کامپیوتر؛ آینده بشریت

memtransistor اساسا ترکیبی از ممریستور (Memristor) یا مقاومت حافظه‌دار و یک ترانزیستور است. ممریستور ها ولتاژ ورودی را در حافظه نگه می دارند اما فقط میتوانند یک کانال ولتاژ را کنترل کنند.با انتقال این مقاومت حافظه دار از یک دستگاه دوترمینالی به دستگاه سه ترمینالی، memtransistor برای استفاده در سیستم ها ومدارهای پیچیده مناسب شده است. توسعه ی یک شبکه ی کارامدی که شبیه سیستم عصبی عمل می کند، مثل memtransistor ، تنها به جنبه ی شبه مغزی آن ختم نمی شود. این دستگاه نسبت به دستگاه های دیجیتالی معمول انرژی کمتری مصرف می کند. زیرا نیاز به اجرای دو فرایند جداگانه را از بین می برد.

یک ترسیم هنرمندانه از memtransistor بین دو نیمه مغز

چرا این تکنولوژی شبیه مغز عمل می کند

سرپرست این مطالعه Mark C. Hersam در یک بیانیه مطبوعاتی توضیح داد که چرا ویژگی های این memtransistor باعث می شوند که کارامد بوده وشبیه مغز عمل کند:

به طور معمول در مغز نورونی دیده نمی شود که تنها به یک نورون دیگر متضل شده باشد. بلکه، یک نورون به چند نورون دیگر از یک شبکه متصل می شود. ساختار دستگاه ما این اجازه را می دهد که اتصالات چندگانه ای وجود داشته باشد و این اتصالات شبیه سیناپس های چندگانه در نورون هاست.

محققان معتقدند که استفاده از این تکنولوژی به صورت کاربردی و وسیع تر، نسبتا ساده خواهد بود. بر اساس گفته های Hersam:

ساخت ده ها دستگاه، همانطور که در مقاله ی ما هم انجام گرفته است، با ساخت یک میلیارد  متفاوت است. امروزه این کار با تکنولوژی ترانزیستور های معمولی هم انجام می شود. بنابراین ما موانع اساسی در رسیدن به اهداف خود و گسترش هر چه بیشتر این رویکرد نمی بینیم.

تا کنون مانع بزرگی در مسیر گسترش این تکنولوژی دیده نشده است.  اما این تکنولوژی می تواند کامپیوتر ها و گوشی های هوشمندی که روزانه به مدت زیادی با آن ها سر و کار داریم را هوشمند تر و کارامد تر کند. حتی ممکن است باعث شود که این دستگاه ها به احساس ارگانیک و انسانی نیز دست یابند. این امکان وجود دارد که شبکه های طبیعی گسترش یافته و  تکنولوژی های آینده مثل واسط مغز و رایانه دست یافتنی تر شوند.