مطالعات نشان می‌دهند، این هورمون به سلول‌های اولیه برای لانه گزینی کمک می‌کند. لانه گزینی مرحله‌ای حیاتی در اوایل بارداری است. این مرحله زمانی است که یک تخمک لقاح یافته به پوشش رحم متصل می‌شود.
این کشف (ساخته شده با بافت آزمایشی زنان بالای چهل سال) می‌تواند به دانشمندان کمک کند تا راه‌های بهبود باروری را توسعه دهند.
هر ماه فرایندی به عنوان بخشی از چرخه قاعدگی صورت می‌گیرد. هورمون‌ها سیگنال های شیمیایی را به سلول‌های رحم منتقل می‌کنند تا شرایط را برای حمایت از بارداری ایجاد کنند. تخمک‌های لقاح بارور شده به تغییرات در پوشش رحم بسیار حساس هستند. اما محیط دقیق مورد نیاز برای اتصال سالم ناشناخته است.
محققان دانشگاه Edinburgh اثر هورمونی به نام دی هیدرو اپی‌آندروسترون (DHEA) را بر روی بافت سالم اهدا شده توسط زنان تحت عمل جراحی غیر مرتبط بررسی کردند.
آنها دریافتند که درمان سلول‌های آستر رحم با DHEA در یک ظرف با میزان دو برابر پروتئین‌های کلیدی مرتبط، به ایجاد پیوندهای سالم در بافت کمک می‌کند.
درمان DHEA همچنین باعث تولید آندروژن‌های فعال می‌شود. این هورمون‌ها در مردان در سطح بالایی یافت می‌شود. این‌موضوع نشان می‌دهد که این روند می تواند باعث پایه ریزی فرایند بهبودی باشد.
همچنین این مطالعه نشان می‌دهد سطح DHEA (که با افزایش سن به طور قابل توجهی کاهش می‌یابد.) می‌تواند در ناباروری در طول زندگی نقش داشته باشد.
محققان هشدار می‌دهند که برای گفتن این مطلب بسیار زود است که آیا این درمان می‌تواند برای زنانی با مشکلات باروری کمک کننده باشد یا خیر.
مقاله مرتبط: تکنیک سلول بنیادی برای درمان نوع خاصی از ناباروری
این مطالعه در مجله Fertility and Sterility منتشر شد. همچنین توسط شورای تحقیقات پزشکی (MRC) تأمین مالی صورت گرفت.
نویسنده ارشد، دکتر Douglas Gibson از مرکز MRC برای تحقیقات التهابی در دانشگاه Edinburgh، می‌گوید:
« تخمک بارور تنها در صورتی که شرایط درست باشد، جایگزین می‌شود. ما هیجان زده بودیم که ببینیم DHEA و آندروژن به بهبود این محیط در سلول کمک می‌کند. این یافته ها به ما کمک خواهد کرد تا مطالعات بالقوه درمان را توسعه دهیم اما قبل از اینکه بتوانیم بگوییم که این رویکرد می‌تواند برای زنانی که در حال تلاش برای باردار شدن دارند کمک کند، تحقیقات بیشتری لازم است.»
دکتر Stephen Meader، مدیر برنامه بهداشت باروری در MRC، می‌گوید:
« این مطالعه اهمیت ویژه‌ای در یادگیری بیشتر درباره آنچه لازم است برای لانه‌گزینی موفق و حاملگی سالم است، دارد. این تحقیق ممکن است در مراحل اولیه خود باشد اما ارزشمند است. زیرا زمینه‌ای برای کشف درمان‌های بالقوه در راه کمک به زنانی که می‌خواهند باردار شوند ایجاد می‌کند.»
