کیستها و برآمدگیهای دیگر تقریبا ممکن است در هر قسمتی از بدن ظاهر شوند. از جملهی آن نواحی میتوان به نرمهی گوش اشاره کرد. در اغلب موارد این کیستها درد ندارند، سرطانی نیستند و مشکلات جدیای ایجاد نمیکنند.
کیستهای نرمهی گوش که به صورت کیست اپیدرموئید یا کیستهای اپیدرمی شناخته میشوند، به آرامی رشد میکنند. پزشکان معمولا توصیه میکنند که تنها در صورت داشتن درد، ناراحتی، شکافتن یا عفونت در کیست اقدام به برداشت آن شود. کیستها عموما در بزرگسالان، در مناطقی که چندان با موها پوشانده نشده باشد؛ همچون صورت، گردن یا تنه شکل میگیرند.
در این مقاله ما در مورد آنچه که یک فرد باید بعد از یافتن کیست در نرمهی گوشش انجام دهد، علائم و همچنین درمان صحبت خواهیم کرد. با دکتر مجازی همراه باشید.
علل و عوامل ایجاد کنندهی کیست
کیست در واقع شبیه به پاکتی از جنس بافت بدن میباشد که حاوی مایع، هوا یا مواد دیگر است.
وقتی که سلولهای پوستی به جای از بین رفتن، رشد یا تکثیر پیدا میکنند، میتوانند کیستها را درون لایهی داخلی پوست تشکیل دهند. این کیستهای اپیدرموئید همچنین میتوانند در صورت تحریک یا آسیب لایهی خارجی فولیکول مو نیز تشکیل شوند.
مردان در معرض خطر بیشتری برای ایجاد این نوع کیستها قرار دارند اما هر شخصی در هر سنی که باشد میتواند به آنها دچار شود. عواملي كه باعث افزايش احتمال بروز كيست اپيدرموئيد ميشود عبارتنداز:
- سن: با دور شدن از سن بلوغ این خطر فزونی مییابد.
- ژنتیک: داشتن یک وضعیت خاص ژنتیکی همچون سندرم گاردنر که در آن تومورها و پولیپها در داخل و اطراف رودهی بزرگ ایجاد میشوند.
- آسیب: متحمل شدن آسیبی در پوست یا سابقهی داشتن آکنه
سلولهای سرطانی به ندرت در کیستهای اپیدرموئید رشد میکنند. با این حال، برخی از سرطانها ارتباط قوی و نزدیکتری نسبت به سایر سرطانها با این کیستها دارند. این سرطانها عبارتنداز:
- کارسینوم سلول بازال
- بیماری بوئن (بوون)
- سرطان سلولی فلسی پوست
- بیماری قارچی
- ملانوم در محل
مقالهی مرتبط: تصاویری از کارسینوم سلول بازال
علائم
در زیر به علائمی چند که در رابطه با کیستهای اپیدرمی موجود در ناحیهی نرمهی گوش میباشد اشاره شده است. این علائم عبارتنداز:
- یک جسم و برآمدگی کوچک رنگی در زیر پوست گوش
- حالت گردی و سختی کیست
- کیست ممکن است تودهی مرکزی داشته یا نداشته باشد. این توده شبیه به جوش سرسیاه است که حاوی کراتین و مادهای شبیه به پنیر است که میتواند بوی نامطبوعی هم داشته باشد.
در بعضی موارد، کیست نرمهی گوش، ممکن است عفونی شده و به مراقبت پزشکی نیاز داشته باشد. علائم عفونت ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- قرمزی و التهاب ناحیه
- تورم، حساسیت یا درد
- یک دمل ناشی از پارگی کیست
درمان
کیستهای نرمهی گوش اپیدرمال با معاینه تشخیص داده میشوند و در اکثر موارد نیازی به درمان ندارند. گاهی اوقات، دکتر نمونهای از یک کیست را به روش بیوپسی برمیدارد و نمونه را با میکروسکوپ بررسی میکند.
در صورت لزوم، درمان معمولا با حذف کیست با یک برش ساده و بی حسی موضعی صورت میگیرد. حذف کیست به روش جراحی ممکن است از ایجاد کیستهای ثانویه نیز جلوگیری کند در غیر این صورت، پزشک میتواند با یک برش کوچک محتویات آن را تخلیه کند. این یک گزینه سریع و ساده است اما کیستها احتمال بیشتری برای بازگشت دارند.
پزشک ممکن است در صورت وجود عفونت، مصرف آنتی بیوتیک را توصیه کند همچنین ممکن است یک استروئید را به کیست تزریق کند تا التهاب را کاهش دهد.
درمانهای خانگی
در صورتیکه کیست نرمهی گوش علائمی از عفونت نداشته باشد، با درمانهای خانگی میتواند برطرف شود.
- کیست را هرگز فشار ندهید، چراکه انجام این کار میتواند باعث بروز عفونت شود.
- میتوانید شی گرمی را بر روی کیست قرار دهید. این کار به بهبود و التیام کیست کمک خواهد کرد.
عوارض جانبی
کیستهای نرمهی گوش معمولا موجب نگرانی نمیشوند. با این حال، برخی از عوارضات آنها ممکن است نیاز به مداخلات پزشکی داشته باشد.
این عوارضها عبارتنداز:
- التهاب و عفونت
- پارگی کیست
- سرطان پوست (اگرچه این مورد بسیار نادر است.)
اگر به نظر میرسد که کیستی دچار پارگی یا عفونت شده، در آن صورت است که حتما باید به یک پزشک مراجعه شود.
در پایان
کیستهای نرمهی گوش معمولا خوش خیم هستند. این کیستها به تشکیل شدن در میانسالان تمایل دارند.
گاهی اوقات وجود کیست میتواند نشانهای از اختلالات ژنتیکی باشد. افراد به ویژه کسانی که دچار سندرم گاردنر یا سایر اختلالات ژنتیکی دیگر هستند، میتوانند با یک پزشک در مورد بروز کیست صحبت کنند.
برای درمان اکثر کیستهای نرمهی گوش، درمان پزشکی لازم نیست. برخی از آنها به خودی خود خوب میشوند. با این حال، اگر یک فردی شک کند که کیستش پاره شده یا دچار عفونت گشته، حتما باید تحت مراقبت پزشکی قرار گیرد.