اگر یک بمب هسته‌ای در نزدیکیتان منفجر شود، اولین چیزی که می‌بینید سیل نور بسیار روشن است، حتی ممکن است فکر کنید خورشید منفجر شده است.
دچار کوری موقت می‌شوید و در افق گلوله انفجاری نارنجی رنگی را می‌بینید. شعله‌های در حال جوشش بلند می‌شوند سپس در ستون‌های بنفش دود سیاه، تاریک می‌شوند که درخود روشن خواهد شد.
با تشکیل شکلی مشابه قارچ سمی، شوک پر سروصدای انفجار در اطراف می‌پیچد که احتمالا شما را به زمین می‌زند.
خب تبریک می‌گویم، در این سناریو فرضی، شما از یک انفجار هسته‌ای با تولید انرژی معادل ده کیلوتن TNT جان سالم به در بردید. این تقریبا ۶۶ درصد انرژی است که در انفجاربمب اتمی در ژاپن سال ۱۹۴۵ آزاد شد.
این فرضیه ممکن است خیلی بعید به نظر بیاید، اما بیش از ۱۴,۹۰۰ سلاح هسته‌ای در جهان وجود دارد. این سلاح‌ها که در رده کیلوتن‌اند در راستای سلاح‌های بزرگتر در حالتوسعه‌اند.
درواقع، انفجار بیشتر یا کمتر از ده کیلوتن ماده هسته‌ای توسط یک تروریست، یکی از ۱۵ سناریو فاجعه است که دولت آمریکا برنامه ریزی کرده است.
کسی نمی‌تواند شما را به خاطر وحشتتان از سروصدا و صحنه‌ی انفجار اتمی، شماتت کند. اما به گفته Brook Buddemeier ،متخصص فیزیک پزشکی و رادیولوژی، ازآزمایشگاه ملی Lawrence Livermore:
تنها کاری که نباید انجام دهید، وارد ماشین شدن است. سعی نکنید رانندگی کنید و تصور نکنید که شیشه و فلز خورد می‌تواند از شما محافظت کند.
چرا وسایل نقلیه و بقایای هسته‌ای مخلوط نمی‌شوند؟
اجتناب از رانندگی پس از انفجار هسته‌ای عاقلانه است، زیرا احتمالا خیابان‌ها احتمالا پر از راننده‌های سرگردان، تصادف است. اما Buddemeier معتقد است، دلیل مهمتریبرای اجتناب از رانندگی هم وجود دارد: حادثه مهیب بعد از انفجار یعنی باران رادیواکتیو!
باران رادیواکتیو ترکیبی پیچیده از محصولات شکافت یا رادیوایزوتوپ‌ها است که احتمالا از شکافت اتم حاصل شده است. بسیاری از محصولات شکافت در حال فروپاشی است وپرتو گاما منتشر می‌کند که شکل نامرئی اما پرانرژی از نور است.
قرار گرفتن بیش از حد در معرض این تابش در زمان کوتاه می‌تواند به سلول‌های بدن و توانایی بازسازی‌اش آسیب برساند، وضعیتی که بیماری اشعه حاد نام دارد. تاثیر گذاری برسیستم ایمنی بدن و توانایی‌تان برای مبارزه با عفونت هم از پیامدهای آن است.
تنها مواد بسیار حجیم، مانند مقدار زیادی خاک (چند فوت) یا سرب (چند اینچ) می‌توانند از مقدار قابل توجهی باران رادیواکتیو جلوگیری کند.
Buddemeier:
گلوله انفجاری حاصل از انفجار ده کیلوتن بسیار گرم است، در واقع بیش از صد مایل در ساعت به اتمسفر پرتاب می‌شود. محصولات شکافت هسته‌ای با خاک و آوار مخلوط شده واز گلوله انفجاری به اتمسفر رها می‌شود. قطعات بزرگتر دوباره سقوط می‌کنند، در حالیکه ذرات سبک‌تر می‌توانند قبل از بارش در مناطق مجاور، توسط باد حمل شوند.نزدیک به منطقه انفجار، مواد به اندازه یک توپ گلف‌اند اما بحث ما درباره موادی است که اندازه‌ای حدود دانه نمک یا ماسه است. این پرتوی گامای نفوذی است که از این ذرات ساطع می‌شود.
که این همان دلیلی است که چرا ماشین پناهگاه خوبی نیست.
وسایل نقلیه جدید از شیشه و فلزات سبک ساخته شده‌اند که تقریبا هیچ حفاظتی ایجاد نمی‌کنند.
Buddemeier درباره واکنششان به انفجار هسته‌ای پرسید. بسیاری از مردم مفهوم مشترکی در ذهنشان بود، شاید در اثر فیلم‌های هالیوودی، همه متصور بودند که با دیدنانفجاری به شکل قارچ به داخل ماشین می‌پرند و از شهر فرار می‌کنند.
با این حال، باران رادیواکتیو با بادهای مرتفع که ممکن است با سرعت ۱۰۰مایل در ساعت باشد، جابه جا می‌شود. که آن‌ها اغلب در جهت بادهای روی زمین حرکت نمی‌کنند. درنتیجه تشخیص سمتی که باران رادیواکتیو حرکت می‌کند، کار آسانی نیست.
اگر رانندگی نکنیم پس چه کنیم؟
بهترین کار بعد نجات از انفجار هسته‌ای، قرار گرفتن در ساختارهای قوی و ماندن در آنجاست. Buddemeier طرفدار پناهگاه است.
داخل شوید… به مرکز ساختمان بروید. اگر به زیرزمین دسترسی دارید حتما به آن‌جا بروید و ۱۲-۲۴ ساعت بمانید. زیرا سطح اشعه گاما و سایر تشعشات که بعد از انفجاررادیوایزوتوپ‌های داغ آزاد می‌شود، آن را به اتم پایدارتر تبدیل می‌کند و خطر آن کمتر می‌شود.
سعی کنید از هر وسیله ارتباطی ممکن استفاده کنید. استفاده از یک رادیو دستی در محل کار و منزل خوب است. زیرا امدادگران، علاوه بر اشاعه دستورالعمل‌ها، ایر رادیواکتیو راپیگیری می‌کنند و سعی می‌کنند دهلیزهای ممکن برای فرار را پیدا کنند.
تنها یک استثنا برای استفاده از ماشین در این زمان وجود دارد و آن وقتی است که در پارکینگ و داخل ماشین هستید چون بتن ممکن است به عنوان سور عمل کند. در این زمان قرارگرفتن در ماشین و گوش دادن به رادیو بهترین کار است.
در صورت عمل به این راهبردها، هزاران نفر از انفجار هسته‌ای جان سالم به در می‌برند.
