آخرین باری که گفتید “آه بچهها، کاش صف فروشگاه طولانیتر از این بود” کی بوده؟ هیچوقت؟ منطقی است. این یک قانون جهانی است: ایستادن در صف طاقتفرساست. و چون آسانسورها چیزهایی هستند که همیشه باید برایشان صبر کنید، تعدادی آدم باهوش راهی به ذهنشان رسید که این صبر قابل تحمل شود: آینهها.
وقت تحمل به پایان رسید
ممکن است به آن دقت نکرده باشید (الآن دقت میکنید!)، اما بسیاری از آسانسورها نزدیکشان آینه دارند. این تصادفی نیست، و هم چنین نوعی از فنگشوئی هم نیست! معمولا آینهها نزدیک آسانسورها نصب میشوند تا مردم کاری برای انجام دادن داشته باشند، تا آسانسور میرسد. بلی، لابی هتلها شما را برای سالها گول زدهاند که با آرامش منتظر بمانید.
نیویورک تایمز توضیح میدهد که این ایده ریشه در کجا دارد: “این ایده در دوران رونق پس از جنگ جهانی دوم متولد شد، هنگامی که گسترش ساختمانهای بلند منجر به شکایت در مورد تاخیر آسانسورها شد. منطق پشت آینه: به مردم چیزی برای پر کردن زمانشان بدهید، و مدت زمانی که آنها منتظر میمانند، کوتاهتر به نظر میآید. با آینهها، مردم میتوانند موهای خود را بررسی کنند، یا به صورت مرتب با مسافرهای دیگر سرگرم شوند. و این کار کرد: تقریبا یک شبه، شکایت متوقف شد.
لطفا صبر کنید
دلیلی که مردم دوست ندارند منتظر بمانند این است که ما فکر میکنیم زمانی که در صف صرف میشود اتلاف وقت است، و میتوانسیم از آن زمان استفاده کنیم تا خلاق باشیم. و سرعت جامعه مدرن بیتابی ما را بدتر میکند. همانطور که ناتیلوس شرح میدهد:
سرعت زیاد جامعه ساعت درونی ما را به هم زده. توقعهایی در ما ایجاد کرده که نمیشود به اندازه کافی سریع به آنها پاسخ داد. هنگامی که چیزها کندتر از انتظار ما پیش میروند، ساعت درونی ما حقههایی پیاده میکند، طولانی کردن صبر، باعث فراخوانی خشم نسبت به تاخیر میشود.
آیا چیزهایی مانند اینترنت سریع میتوانند ما را بیتابتر بکنند؟ ممکن است. شاید آینهها بتوانند کمک کنند.