انتشار این مقاله


مولکول‌های لیپیدی می‌توانند در رشد سرطان مورد استفاده قرار گیرند

زمانی که جریان خون کم است، سلول‌های سرطانی می‌توانند از مولکول‌های لیپیدی به جای گلوکز، برای کسب انرژی استفاده کنند.

زمانی که جریان خون کم است، سلول‌های سرطانی می‌توانند از مولکول‌های لیپیدی به جای گلوکز، برای کسب انرژی استفاده کنند. محققان مرکز Karolinska در سوئد، طی مقاله‌ای که در Cell Metabolism منتشر شد، این اتفاق را در تومورهای مدل حیوانی، نشان دادند. این مکانیسم ممکن است توضیح دهد که چرا تومورها اغلب به داروهای سرطانی که مانع ساخت رگ‌های خونی می‌شوند، مقاومت ایجاد می‌کنند.


مقاله مرتبط: یافته‌های جدید عقیده محققان در مورد رشد تومورهای سرطانی را تغییر داد


رشد تومور و انتشار آن به آنژیوژنز بستگی دارد؛ فرایند ساخت رگ‌هایی که هورمون‌ها و مواد مغذی – مانند گلوکز – سلول‌های سرطانی را تامین می‌کنند. درمان با داروهای آنژیوژنیک تعداد رگ‌های خونی درون تومور را، و نیز تامین گلوکز خونی تومور را، کاهش می‌دهد. بسیاری از داروهای این چنینی ساخته شده‌اند و برای درمان انواع مختلف سرطان‌ها در بیماران انسانی مورد استفاده قرار می‌گیرند. هرچند، فواید بالینی داروهای آنژیوژنیک در بیماران سرطانی به طور کلی کم است و سرطان‌های مورد درمان، خصوصا انواع سرطان‌هایی که نزدیک بافت چربی رشد می‌کنند؛ مانند سرطان سینه، سرطان پانکراس، کبد و پروستات،  معمولا در برابر آن‌ها مقاومت ایجاد می‌کنند.

در همراهی با دانشمندان چینی و ژاپنی، یک گروه تحقیقاتی در مرکز Karolinska در سوئد، مکانیسمی جدید کشف کرده‌اند که توسط آن سرطان‌ها می‌توانند درمان آنژیوژنیک را شکست دهند و مقاوم شوند.

کاهش رگ‌های خونی تومور موجب کاهش اکسیژن‌رسانی به بافت تومور می‌شود؛ فرایند که هایپوکسی نامیده می‌شود. در این مطالعه، محققان نشان دادند که هایپوکسی به عنوان یک محرک برای سلول‌های چربی اطراف یا داخل بافت تومور عمل می‌کند تا مولکول‌های انرژی لیپیدی ذخیره شده مازاد را مورد استفاده قرار دهند. این مولکول‌های انرژی لیپیدی می‌توانند زمانی که جریان خون کاهش می‌یابد در جهت انتشار بافت سرطانی مورد استفاده قرار دهند.


مقاله مرتبط: این موارد منجر به سرطان نمی‌شوند، در حالی‌که مردم این‌طور فکر نمی‌کنند!


Yihai Cao، استاد دپارتمان میکروبیولوژی، بیولوژی سلولی و تومور در مرکز Karolinska، می‌گوید:

بر اساس این مکانیسم، ما عقیده داریم که یک درمان ترکیبی شامل داروهای آنژیوژنیک و داروهای مهارکننده مسیرهای تامین انرژی از لیپید در درمان سرطان‌ها موثرتر خواهد بود. در مدل‌های حیوانی تومور، ما با نشان دادن اینکه درمان ترکیبی بهتر از درمان با یک داروست، بر این موضوع بسیار مهم تاکید کردیم.

گروه پروفسور Cao هم اکنون برنامه دارد تا با کمپانی‌های دارو و انکولوژیست‌های بالینی همکاری کنند تا ببینند آیا این ترکیب درمانی جدید کیفیت زندگی و طول زندگی بیماران سرطانی را افزایش خواهد داد یا نه.

آیسان اخگری


نمایش دیدگاه ها (0)
دیدگاهتان را بنویسید