جداشدگی شبکیه (Retinal Detachment) بیماری بسیار خطرناکی است و زمانی رخ می‌دهد که شبکیه‌ی چشم از بافت اطرافش جدا شود. در این وضعیت شبکیه نمی‌تواند به درستی فعالیت کند و در صورت عدم درمان به موقع ممکن است منجر به از دست رفتن بینایی فرد شود.
چه کسانی در معرض جداشدگی شبکیه هستند؟
شما ممکن است در معرض جداشدگی شبکیه باشید اگر:
- به شدت نزدیک‌بین باشید.
- دچار آسیب چشمی شده یا عمل جراحی آب‌مروارید انجام‌داده‌باشید.
- سابقه‌ی خانوادگی ابتلا به جداشدگی شبکیه داشته‌باشید.
در اکثر موارد پارگی شبکیه اولین مرحله در مسیر ابتلا به جداشدگی شبکیه است. اگر مایعِ داخل چشم به پشت شبکیه نفوذ کند می‌تواند موجب جدایی شبکیه از بافت زیرین شود.
جداشدگی شبکیه ممکن است بدون هیچ هشداری رخ دهد اما به طور معمول همراه با علائم خطرِ پارگی شبکیه از جمله جرقه‌های نورانی (درخش بینی) و نقاط شناور در میدان دید می‌باشد.
اگر آسیب در مرحله‌ی پارگی شبکیه، قبل از جداشدگیِ کامل درمان شود، می‌توان با یک عمل لیزر ساده و بدون نیاز به جراحی‌های سخت و حساس محل پارگی را ترمیم و از جداشدگی جلوگیری کرد.
شبکیه‌ی جداشده چه نشانه‌هایی دارد؟
شبکیه‌ی جداشده با احساس درد همراه نیست، بنابراین باید به علائم دیگری توجه کرد از جمله:
- جرقه‌های نور
- دیدن اجسام شناور(نقطه‌ها و رشته‌های ریز)
- تیرگی دید پیرامونی(جانبی)
اگر هر کدام از علائم ذکر شده را مشاهده‌کردید سریعاً به چشم‌پزشک مراجعه کنید.
شبکیه‌ی جداشده چگونه تشخیص‌داده‌می‌شود؟
پزشک با معاینه‌ی چشم‌ها، می‌تواند جداشدگی یا سالم بودن شبکیه را تشخیص دهد. تشخیص زودهنگام جهت جلوگیری از نابینایی ناشی از شبکیه‌ی جداشده بسیار کلیدی است.
