ورزش های تماسی ریسک بیماری پارکینسون را افزایش می دهد

ورزش های تماسی ریسک بیماری پارکینسون را افزایش می دهد
صدمات ناشی از ورزش های تماسی(ورزش هایی که تماس فیزیکی بازیکنان مجاز است و عموما بازیکنان در حین بازی آسیب های جدی می بینند) مثل راگبی، بوکس و هنرهای رزمی با افزایش ریسک بیماری زوال عقل ارتباط دارد. یک مطالعه اخیرا بیان می کند که ورزش های تماسی در واقع ممکن است منجر به بیماری های نورودژنراتیو(بیماری هایی که در آن بافت عصبی مغز تخریب می شود) شود، و دلیل آن را هم شرح می دهد.
در “خبر روز پزشکی”، ما مطالعات مرتبط با آسیب مغزی، عمدتا ناشی از ورزش های تماسی را که ریسک بالاتری برای پیشرفت در آینده ئارند، تحت پوشش قرار می دهیم.
یکی از اینگونه مطالعات این موضوع را مورد بررسی قرار داد که آیا صدمات مغزی می تواند روند ایجاد آلزایمر، یکی از شایع ترین انواع بیماری های زوال عقل، را سرعت ببخشد یا نه.
از دست دادن حافظه، اختلال موقعیت یابی و اختلال در روند زندگی روزمره به عنوان علائم اساسی آلزایمر توصیف می شود.
تعداد زیادی از مطالعات در چند سال اخیر نشان می دهد که ضربات مکرر وارد شده به سر ناشی از شرکت در ورزش های تماسی منجر به اختلال مزمن پس از سانحه انسفالوپاتی CTE می شود که بیماری تخریبی بافت مغز است و خود می تواند باعث زوال عقل شود.
در حال حاضر، یک پژوهش به وسیله ی محققان دانشگاه پزشکی بوستون در ماساچوست، کشف کرد که افراد درگیر در ورزش های تماسی هم چنین ممکن است مستعد ابتلا به اجسام لوی باشند.
در این بیماری پروتئینی به نام آلفا سینوکلین ته نشین های غیرطبیعی به نام اجسام لوی در مغز ایجاد می کند. بیماری اجسام لوی درست مثل پارکینسون با نشانه های بیماری زوال عقل مرتبط است. دانشمندان عموما گمان می کردند که نشانه های اختلال حرکتی مثل لرزش، حرکت آهسته و اختلال در راه رفتن که بعضی از ورزشکاران تجربه می کنند، می تواند به اختلال CTE نسبت داده شود.
به هر حال دانشمندان این احتمال را بررسی کردند که این علائم در واقع محصول جانبی بیماری اجسام لوی هستند؛ مستقل از CTE.
دکتر تور استین(Dr. Thor Stein) عضو گروه مولفان این پژوهش می گوید:” ما کشف کردیم تعداد سال هایی که فرد درگیر ورزش های تماسی شامل هاکی روی یخ، فوتبال و بوکس است، با پیشرفت بیماری اجسام لوی مرتبط است و بیماری اجسام لوی نیز به نوبه خود با پارکینسون و زوال عقل مرتبط است.”
یافته های این محققان هم اکنون در مجله ی “نوروپاتولوژی و نورولوژی تجربی” منتشر شده است.
ریسک ابتلا به این بیماری ها در بازیکنانی که به مدت طولانی درگیر این ورزش ها هستند، بیشتر است.
دکتر استین و اعضای تیم نتیجه گیری های خود را پس از بررسی ۶۹۴ مغز اهدا شده از سه منبع: مرکز بیماری آلزایمر دانشگاه بوستون، انجمن بانک مغز دانشگاه بوستون و مطالعات قلبی فرمینگهام نهایی کردند.
آن ها دریافتند مجموع تعداد سال هایی که فرد به انجام ورزش های تماسی می گذراند، با افزایش ریسک و پیشرفت اجسام لوی در قشر مغزی ارتباط مستقیم دارد. افرادی که بیشتر از ۸ سال از زندگی خود را صرف ورزش های تماسی کردند، بیشترین ریسک پیشرفت اجسام لوی را داشتند؛ در واقع، ۶ برابر نسبت به کسانی که ۸ سال یا کمتر درگیر این ورزش ها بوده اند.
علاوه بر این، افرادی که هم مبتلا به CTE و هم بیماری اجسام لوی بودند، نسبت به افرادی که فقط مبتلا به CTE بودند، ریسک بالاتری برای ابتلا به زوال عقل و پارکینسون داشتند.
این یافته ها ممکن است شگفت آور نباشند؛ با این همه، همانطور که نویسندگان اشاره می کنند، تحقیقات قبلی پیش از این اثبات کرده بودند که تعداد سال های گذرانده در ورزش های تماسی می تواند برای پیش بینی شدت بیماری های مرتبط با زوال عقل و هم چنین شدت بیماری CTE در بازیکنان سابق استفاده شود.
دانشمندان اضافه می کنند که این تحقیق بر اساس اطلاعات تهیه شده از موجود ایجاد شده؛ گرچه تلاش های بیشتر و دقت بیشتر برای حصول اطمینان از خطراتی که به خاطر آسیب های مکرر مغز ورزشکاران سلامتی آنان را تهدید می کند، لازم است.
محققان می نویسند:” مطالعات بیشتری شامل شرکت کننده هایی مبتلا به بیماری اجسام لوی و بازیکنان ورزش های تماسی برای اندازه گیری دقیق آستانه و ریسک مشارکت در ورزش های تماسی لازم است.”