اخیراً معلوم شده که کهکشان راه شیری ما، در حدود ۱۰ میلیارد سال پیش، کهکشانی با عنوان “کهکشان سوسیس” را بلعیده است. اکنون به نظر می‌رسد که این اتفاق کشف ماده تاریک را دشوارتر هم خواهد کرد.
ما از مشاهده‌ی مستقیم ماده تاریک عاجزیم؛ چون نامرئی می‌باشد؛ ولی توسط مسیر ستاره‌های همجوار می‌توان رد کشش گرانشی آن را گرفت. لینا نسیب در مؤسسه تکنولوژی کالیفرنیا با همکارانش از بزرگ‌ترین نقشه‌ی ستارگان تاکنون و سرعت آن‌ها به همین منظور استفاده کردند.
نقشه سرعت جمعیتی از ستارگان را در کهکشان ما با مدارهای کشیده و عجیب نشان داد. اطلاعات مربوط به ترکیب این ستاره‌ها مشخص کرد که آن‌ها محتوای آهن متوسطی نسبت به دو جمعیت دیگر ستاره‌های کهکشان راه شیری دارند.
محتوای آهن هر ستاره را سن آن تعیین می‌کند. این ستاره‌ها، جوان‌تر از ستاره‌های هاله کهکشان بودند که جز ستارگان قدیمی کهکشان محسوب می‌شوند. با این حال، قدمتشان از ستاره‌های دیگری که در دیسک کهکشان قرار دارند و بعداً متولد شده‌اند، هم بیشتر بود.
بیشتر بخوانید:
- ماده‌ی تاریک شاید همان نوترون مرده باشد!
- دانشمندان کهکشانی تقریباً بدون ماده تاریک یافته اند
- برای اولین بار دانشمندان سیاراتی خارج از کهکشان خودمان کشف کردند!
این یعنی، نه خود این ستاره‌ها و نه ماده تاریک آن‌ها در کهکشان ما به وجود نیامده است، بلکه طی یک ادغام کهکشانی وارد راه شیری شده‌اند. این ستارگان متعلق به کهکشان سوسیس هستند که به علت مدارهای کشیده‌ی ستاره‌هایش اینگونه نامگذاری شده است.
این ادغام به‌خصوص نسبتاً از لحاظ ساختار و نسبتی هم از نظر جرم غالب است.
تقریباً ۶۵ درصد ستاره‌ها در نزدیکی خورشید که متعلق به کهکشان راه شیری نیستند، از کهکشان سوسیس آمده‌اند. این محققان روی نسبت ماده تاریک بیگانه‌ای که این کهکشان با خود آورده است کار می‌کنند ولی نسیب پیش‌بینی می‌کند که این عدد احتمالاً ۲/۳ خواهد بود.
این ستاره‌ها از هر چیز دیگری آهسته‌تر حرکت می‌کنند که می‌تواند شناسایی ماده تاریک آن‌ها را مشکل‌تر سازد. دیدن ماده تاریک پرسرعت راحت‌تر است؛ چون انرژی کینتیک بیشتری دارد.
