درمان شکستگی مچ دست

شکستگی مچ دست، به آسیب‌های وارده به استخوان‌های کوچک مچ دست در انتهاهای استخوان‌های ساعد گفته می‌شود. بسته به شدت آسیب وارده و محل شکستگی، ممکن است درمان شامل اسپلینت یا آتل بندی، کَست و یا جراحی باشد. درمان بازیابی معمولاً بخشی از پروسه‌ی ریکاوری محسوب می‌شود.

برخی از شکستگی های مچ دست می‌توانند جریان خون را به یکی از استخوان های مچ دست مختل سازند و موجب شوند بخشی از آن بمیرد. اگر چنین اتفاقی بیافتد، یک قسمت استخوان از جای دیگری در بدن گرفته شده (پیوند استخوان) و به محل استخوان مرده پیوند زده می‎‌شود. این کار شاید به التیام استخوان شکسته شده کمک کند. اگر استخوان ترمیم نیابد، شاید پزشکان مجبور شوند بعضی از استخوان های مچ دست را به هم جوش بزنند.

پروسه‌ی درمان شکستگی مچ دست همین دو پاراگراف بود که خواندید. برای اطلاعات بیشتر می‌توانید ادامه‌ی مقاله را که در مورد شکستگی‌های بازو و ساعد است، مطالعه بفرمائید. 

شکستگی بازو و ساعد در میان هر دو گروه بزرگسالان و کودکان رایج می‌باشد.

اندام فوقانی تا مچ دست از سه استخوان اصلی تشکیل شده است:

• هومروس که در تشکیل بازو نقش دارد.
• اولنا که در تشکیل ساعد نقش دارد.
• رادیوس که در تشکیل ساعد نقش دارد.

علل شکستگی بازو و ساعد

تقریبا تمام شکستگی های ناحیه بازو و ساعد توسط دو علت اصلی ایجاد می‌شوند: زمین خوردن(سقوط) و ترومای مستقیم

• شکستگی به دنبال زمین خوردن، هنگامی رخ می‌دهد که هنگام سقوط، دست بیش از حد طبیعی خم شده باشد و فرد روی آن بیافتد. شکستگی می‌تواند بسته به عوامل تعیین کننده فشار وارده مانند زاویه افتادن و سن فرد، در محل های مختلفی از دست رخ دهد.
• هرگونه علتی که موجب واردشدن فشار ناگهانی به دست شود، مانند تصادف می‌تواند موجب شکستگی دست گردد.

علائم شکستگی استخوان های بازو و ساعد

در شکستگی های اندام فوقانی، به طور معمول علائمی مشاهده می‌گردد. از جمله:

• مقدار زیاد درد که با حرکت دادن دست تشدید می‌شود.
• التهاب
• تغییر شکل قابل مشاهده نسبت به دست دیگر
• زخم باز، به علت بریدگی پوست توسط استخوان شکسته از داخل و یا توسط عامل خارجی
• کاهش حس و ناتوانی در حرکت دادن اندام فوقانی که نشان از آسیب دیدگی عصب دارد.

تشخیص

نخستین اقدام انجام گرفته توسط پزشک، دریافت اطلاعات کامل درباره ی نحوه ی وقوع حادثه است که تا حدود زیادی از طریق فهم مکانیسم شکست، به کشف علت کمک می‌کند.

پس از دریافت اطلاعات، پزشک به انجام آزمایشات فیزیکی برای پی بردن به محل شکستگی و آسیب دیدگی احتمالی عصب و خون رسانی منطقه می‌پردازد.

همچنین از متداول ترین تست های انجام گرفته برای پی بردن به شکستگی و محل آن، تهیه ی تصویر رادیوگرافی ایکس می‌باشد که حداقل از دو زاویه تهیه می‌شود. همچنین ممکن است ازتصویر برداری سی تی و نیز ام آر آی نیز برای تشخیص های بعد استفاده کرد.

پیشگیری

دو راه اصلی برای جلوگیری از شکستگی اندام فوقانی وجود دارد:

• از وسایل ایمنی مناسب استفاده کنید. برای مثال هنگام رانندگی، کمربند ایمنی خود را بسته و یا هنگام اسکیت، از دستکش ها و ضربه گیر های مخصوص استفاده کنید.
• از تجزیه بافت استخوانی خود پیشگیری کنید. اوستئوپورزیس موجب تضعیف استحوان و در نتیجه شکستگی آن می‌گردد که به ویژه در زنان با افزایش سن، فابل مشاهده می‌باشد. راهکارهایی از قبیل مصرف کلسیم و جایگزینی منبع استروژن می‌توانند به جلوگیری از تخریب استخوان و در نتیجه شکستگی کمک کنند.