بر طبق یک مطالعه از دانشگاه واترلو، ریاضیات می‌تواند کارکنان بهداشت عمومی را به درک بهتر و تاثیرگذاری بر رفتارهای انسانی که منجر به گسترش بیماری های عفونی می شود کمک کند. مدل های فعلی که برای پیش بینی ظهور و تکامل پاتوژن ها در جمعیت میزبان استفاده می شود شامل رفتار اجتماعی نیستند.
Chris Bauch، همکار نویسنده و استاد گروه ریاضی کاربردی واترلو، می‌گوید:
ما همواره تمایل داشته‌ایم سیستم بیماری‌ها را به صورت جداگانه از سیستم های اجتماعی درمان کنیم و اغلب فکر نمی کنیم که چگونه آنها با یکدیگر مرتبط می شوند یا چگونه بر یکدیگر تاثیر می گذارند. این یک ارزیابی بهتر از این که چگونه واکنش های اجتماعی نسبت به بیماری های عفونی می تواند تاثیر گذار باشد که کدام سویه‌ها در جامعه آشکار شوند، به ما میدهد.
محققان می توانند با افزودن تعاملات اجتماعی پویا به مدل هایی که قبلا برای شیوع و تکامل بیماری استفاده شده اند، پیش بینی کنند بر اساس این که چگونه انسان ها برای کنترل بیماری تلاش می‌کنند، چگونه یک ویروس پاتوژن ممکن است پدیدار شود . این روش جدید برای مدل سازی بیماری ها می تواند دانشمندان را قادر به پیشگیری از پیامدهای نامطلوب، مانند سوی‌های جهش یافته خطرناک حاصل از تکامل،.
مدل سازی اجتماعی می تواند روی پاسخ هایی که بهداشت عمومی برای بیماری های عفونی مانند ابولا و سندرم حاد تنفسی (SARS) دارد، تأثیر بگذارد. رفتار انسان در طول وقوع این بیماری ها اغلب در طی شیوع به طور چشمگیری تغییر می کند. افراد ممکن است به استفاده از ماسک روی بیاورند و یا استفاده از آنها قبل از موعد مناسب متوقف کنند. همچنین، ترس عمومی از پاتوژن ها ممکن است در نهایت موجب شیوع نوعی رفتار در بین مردم شود به خصوص اگر اطلاعات عمومی نادرست در دسترس آنها قرار گیرد.
Bauchو همکارش، Joe Pharaon، مدل رياضي جدیدی را براي مطالعه تاثير رفتار اجتماعي در رقابت بين سويه هاي محتلف پاتوژن با درجه واگیری متفاوت، طراحي کردند. با استفاده از شبیه سازی های کامپیوتری، آنها تجزیه و تحلیل کردند که چگونه این مدل تحت سناریوهای مختلف که ممکن است برای جمعیت ها رخ دهد عمل می‌کند، تا منطق این فرضیه را بررسی کنند که رفتار اجتماعی نقش مهمی در تکامل سویه ها را ایفا می کند.
Pharaon نامزد Ph.D. دانشگاه واترلو می‌گوید:
رفتار انسانی نقش مهمی در گسترش و تکامل بیماری‌های عفونی ایفا می کند. مدلی ارائه شده توسط ما که فرموله شده بود، یک مدل کلی بود، اما می توانست با جزئیات بیشتری و ساختار بیشتری برای پاتوژن های بیشتری سازگاری کند.
