یک مقاله جدید ارتباطی جالب بین عفونت های لثه، سطح پایین ویتامین D و دیابت را نشان می‌دهد. این اولین بار است که اثرات مشترک پریودنتیت و کمبود ویتامین D در دیابت بررسی شده است.
دیابت، همانطور که بسیاری از افراد مطلع هستند، یک مشکل رو به رشد در ایالات متحده و در سطح جهانی است.
در سال ۲۰۱۵، تقریبا ۱نفر از ۱۰ بزرگسال مبتلا به دیابت بود. در ایالات متحده حدود ۱.۵ میلیون تشخیص جدید در هر سال وجود دارد.
در حالی که برخی از عوامل خطر (ریسک فاکتور) مانند چاقی و فشار خون بالا برای دیابت شناخته شده است، ، هنوز برای تحقیق زمینه‌هاب بیشتری وجود دارد.
دیابت پیچیده است و چندین سیستم را درگیر می‌کند.
کشف طیف وسیعی از عوامل خطر بالقوه ممکن است به جلوگیری از ابتلا به دیابت در برخی افراد کمک کند و به دیگران نیز کمک کند تا درک مؤثرتری از علائم داشته باشند.
اخیرا یک تیم در دانشگاه تورنتو در کانادا، تأثیر بالقوه کمبود ویتامین D و پریودنتیت(نوعی عفونت لثه) را بررسی کرد.
دیابت و پریودنتیت
آنها تصمیم گرفتند درباره بیماری لثه تحقیق کنند؛ زیرا مطالعات قبلی نشان داده اند که دیابت خطر ابتلا به پریودنتیت را افزایش می دهد. پریودنتیت یک بیماری التهابی ایجاد شده توسط باکتری است که می‌تواند به بافت نرم و استخوان آسیب برساند.
این رابطه دو طرفه است، به این معنی که پریودنتیت نیز باعث می شود که مدیریت دیابت نوع ۲ سخت‌تر شود.
مقاله مرتبط: دیابت: مراقب دندان‌هایتان باشید تا از گلوکز خون خود مراقبت کنید
الکساندرا زاک، رهبر تیم تحقیقاتی، توضیح می دهد که چرا ویتامین D برای پژوهشگران جذاب بوده‌است.
وی می گوید: “ما می دانیم که ویتامین D نه تنها برای سلامتی استخوان مفید است، بلکه اثرات ضد میکروبی و ضد التهابی نیز نشان داده شده است. سطح کافی ویتامین D به طور بالقوه می تواند التهاب و میکروب‌های دهانی مرتبط با بیماریهای لثه را کاهش دهد.”
جدا از نقش ویتامین D در مبارزه با عفونت و کاهش التهاب، برخی تحقیقات نشان داده‌اند که گیرنده های ویتامین D به طور مستقیم با پریودنتیت مرتبط هستند.
تجزیه و تحلیل اثر متقابل ویتامین D و پریودنتیت
محققان برای کاوش در مورد اثر متقابل، اطلاعاتی را از طرح بررسی ملی بهداشت و درمان۲۰۰۹-۲۰۱۰دریافت کردند.
نمونه شامل اطلاعات از ۱۶۳۱ فرد مبتلا به دیابت نوع ۲ و ۱۳۶۹ نفر سالم بود. تمام شرکت کنندگان بیش از ۳۰ سال داشتند و هر فرد تحت معاینه دندان قرار گرفت.همچنین سطح ویتامین D و گلوکز و انسولین ناشتا مورد بررسی قرار گرفت.
یافته های جذاب پژوهشگران در تحقیقات و مراقبت های دیابت BMJ منتشر شده است. به دنبال تجزیه و تحلیل آنها، نویسندگان نتیجه گرفتند:
” به طور مداوم، اثرات مشترک کمبود ویتامین D – ۳ و نارسایی کلی ویتامین D همراه با پریودنتیت به طور قابل‌توجهی با دیابت مرتبط بودند .”
داده‌ها نشان دادند که به طور جداگانه پریودنتیت و کمبود ویتامین D خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ را افزایش می‌دهند. نویسندگان همچنین فهمیدند که وقتی دو عامل ترکیب شدند، خطر بیشتر از مجموع اثرات جداگانه بود.
از آنجا که حدود نیمی از بزرگسالان در ایالات متحده دارای بیماریهای لثه‌ای هستند و بیش از ۴۰ درصد دچارکمبود ویتامین D هستند، نتیجه‌گیری‌های این مطالعه می‌تواند بسیار مهم باشد.
برای تأیید نتایج و فهم مکانیسم‌های موثر تلاش بیشتری لازم است. این مطالعه برای اولین بار به بررسی اثرات مشترک پریودنتیت و کمبود ویتامین D در دیابت پرداخته است.
اگر یافته ها تکرار شود، در بعضی موارد می‌تواند روش جدیدی برای مقابله با دیابت به کار گرفته شود. به عنوان مثال، برای بزرگسالان مبتلا به دیابت نوع ۲ و پریودنتیت، افزایش ویتامین D به سطوح پیشنهاد شده می‌تواند به آنها کمک کند تا شرایط خود را مدیریت کنند.
همانطور که زاک می گوید: “از آنجا که این اولین مطالعه است، ما واقعا باید در این مطالعات و در جمعیت‌ها دیگر دوباره این دو مورد را بررسی کنیم. این کار ممکن است بر روی تحقیقات بیشتر در زمینه دیابت تأثیر بگذارد.”
