محققین انستیتو کولورادو کشف کردند که سلولهای T مهاجمی که از واکسن تولید میشوند، نیازی به گلوکز برای تکثیر سریع خود ندارند، این یافته با پیامدهای عمده ای برای توسعه ایمونوتراپی سرطان همراه است.
در این مطالعه که امروز در مجله science immunology منتشر شد محققان CU Anschtuz به همراه همکاران خود در کلینیک مایو و دانشگاه پنی سیلوانیا آن دسته از سلولهای T که پس از تزریق واکسن ساب یونیت در سیستم ایمنی تولید شده بودند را تحت بررسی قرار دادند.
آنها دریافتند که این گلبول‌های سفید خاص که به عفونت حمله کرده و آنرا از بین می‌برند برای تکثیر سریع خود که در فواصل زمانی ۲-۴ ساعته رخ می‌دهد به گلوکز وابستگی ندارند.در عوض آنها از موتور سلولی، میتوکندری، برای گسترش خود استفاده می‌کنند.
پروفسور راس کدل گفت:با دانستن این موضوع که این مقدار از تقسیم سلولی می‌تواند توسط میتوکندری مورد حمایت قرار گیرد، تعدادی مفاهیم علمی بالقوه برای توسعه واکسن در آینده ایجاد می‌شود. او افزود به طور معمول واکنش سلولهای T به عفونت با مصرف سوخت و گلوکز همراه است. تومور ها نیز از این قاعده مستثنی نیستند. زمانیکه سلولهای T برای مبارزه با تومور وارد عمل میشوند در میانه کار انرژیشان تمام شده و از کار باز می‌ایستند و در نتیجه در این مبارزه شکست می‌خورند. اما زمانیکه این سلول T نیازی به گلوکز نداشته باشد شانس بهتری برای مبارزه با سلولهای آلوده دارد.
حتماً بخوانید: محققان روش جدیدی را برای تحریک پاسخ ایمنی علیه سلولهای تومور کشف کردند
دکتر جراد کلارکوییست توضیح داد که در صورت اطلاع بهتر از عملکرد و رفتارهای سلولهای T می‌توان واکسن‌های بهتری تولید کرد.
محققان آرمایشگاه کدل دریافتند که قوانینی که سلولهای T را تحت کنترل قرار می‌دهند برای آن دسته از سلولهای T که درپاسخ به عامل عفونی تولید شده‌اند با دسته ای از سلولهای T که در پاس به واکسن ساب یونیت تولید میشوند؛ متفاوت است. و این یافته که سلولهای T استخراج شده از پاسخ به واکسن ساب یونیت نیازی به گلوکز برای فعالیت خود ندارند یک یافته مهم است.
پیش از این یافته‌ها، به طور کلی تصور می‌شد که با اینکه میتوکندری‌ها در تولید انرژی بسیار موثر هستند، اما سلول های T به وجود گلوکزبرای تولید مواد خام مانند پروتئین، چربی ها و اسیدهای نوکلئیک (مانند DNA) جهت تقسیم و تبدیل یک سلول به دو سلول نیاز دارند.
کدل گفت بهترین قسمت این تحقیق استفاده از این دانش برای ایمونوتراپی سرطان است. و در حال حاضر بر روی میزان تاثیرگذاری مثبت این استراتژی‌ها بر ایمونوتراپی سرطان تحقیقات لازم را انجام می‌دهیم.
