برای دهه ها دانشمندان درمورد یک معمای به ظاهر ساده در تفکر بودند و آن این بود که “طول روز در زحل چقدر است؟”
برخلاف سیارات سنگی داخلی‌تر منظومه شمسی˓ که چرخش آنها با ردیابی اشیا درحال گردش بر روی سطح آنها اندازهگیری می‌شود˓ فضای داخلی ثابت سیاراتی از جمله مشتری و زحل از جریانات گازی که دائما در حال تغییر هستند پوشیده شده‌است.
برای حل این مشکل دانشمندان به امواج رادیویی خاصی که توسط هریک از میدان‌های مغناطیسی سیاره زحل ایجاد می‌شود˓ روی آوردند. در زحل و اورانوس و نپتون محور میدان مغناطیسی در مقایسه با محور چرخش سیاره کمی انحراف دارد؛ درحالی‌که دو محور دور یکدیگر وول می‌خورند˓ یک الگوی قابل پیشبینی از امواج رادیویی را تولید می‌کنند که با شروع روز ارتباط تنگاتنگی دارد.
در زحل اگرچه هر دو محور تقریبا به طور کامل هم‌تراز هستند ولی به نتایج غیرقابل باوری منجر می‌شود. در ابتدای دهه ۱۹۸۰ میلادی فضاپیمای Voyager یک روز زحل را ۱۰ ساعت و ۳۹ دقیقه تخمین زد؛ وقتی فضاپیمای کاسینی (Cassini) بیش از یک دهه پیش به زحل رسید طول روز را ۱۰ ساعت و ۴۵ دقیقه تخمین زد و این عدد مدام تغییر کرد.
بیشتر بخوانید:
- انسلادوس، ۵۳اُمین ماه زحل، به نظر مکان مناسبی برای زندگی در فضاست!
- فضاپیمای کاسینی در اتمسفر زحل
- ماه عامل روزهای طولانی‌تر در زمین
سال پیش درحالی‌که کاسینی با نفوذ به فضای میانی بین زحل و حلقه‌های اطرافش کار بزرگی را انجام داد، دانشمندان امیدوار شدند که اندازهگیری های جدید از میدان مغناطیسی زحل بالاخره ممکن است معما را حل کند. آنها امیدوار بودند چنین تصویر نزدیکی به آنها این اجازه را بدهد که سیگنال‌های نشات گرفته از اتمسفر را با سیگنال‌هایی که منشا آنها لایه متراکم هیدروژن فلزی است مقایسه و رمز گشایی کنند. آنها فکر می‌کردند که این لایه هیدروژن فلزی منبع ایجاد میدان مغناطیسی می‌باشد.
ولی ظاهراً زحل نقشه‌های دیگری در سر دارد. در مقاله‌ای که چند روز پیش در مجله Science منتشر شد˓ تیم کاسینی اعلام کردند که تا الان بهترین اندازهگیری ها را ازمیدان مغناطیسی زحل بدست آورده‌اند و این موضوع را که محورهای زحل به میزان ناچیز کمتر از °۰.۰۰۹۵ از یکدیگر اختلاف دارند را مطرح کردند؛ اگرچه هنوز این مقدار نامشخص می‌باشد.
با توجه به هم‌تراز بودن زیاد دومحور نه تنها به اندازه دقیقی از میزان طول روز دست نیافته‌اند بلکه با معمای بزرگتری نیز مواجه شده‌اند و آن اینکه:
با توجه به تئوری “دینام‌های سیاره‌ای” که منبع تولید میدان‌های مغناطیسی هستند˓ عمدتاً نیازمند انحراف میان این دو محور هستند. با توجه به مطالب گفته شده فوق و هم‌ترازی محورهای زحل اصلاً چگونه ممکن است زحل میدان مغناطیسی داشته باشد؟
