بر طبق یک مطالعه جدید، موش های نر که فعالیت دارند فرزندان سالم تری نسبت به آنهایی که لاغرتر از خود هستند دارند. این که آیا نتایج برای انسان هم درست باشد، هنوز نامشخص است، اما از این مفهوم حمایت می کنند که برخی از مزایای ورزش به نوعی به نسل بعدی منتقل می شود.
سارا کیمینز، اپیزئولوژیستی از دانشگاه مک گیل در مونترال، کانادا، که به این پروژه مرتبط نیست، می گوید: “علم جامد و بسیار هیجان انگیزاست “
دانشمندان در حال حاضر می دانند که تمرین بدنی یا عادات غذایی والدین ممکن است بر فرزندانشان تأثیر بگذارد. به عنوان مثال مادرانی که در دوران بارداری چاق هستند، فرزندان را تهدید می کنند و شانس بیماری های متابولیکی مانند بیماری های قلبی عروقی را در فرزندان ایجاد می کنند. مطالعه دیگری نشان داد که موشهای نر و ماده که چربی زیاد دارند، فرزندانی تولید می کنند که به طور طبیعی به گلوکز پاسخ نمی دهند، که یکی از مشخصه های دیابت نوع ۲ است.
کریستین استنفورد از دانشکده پزشکی دانشگاه ایالتی اوهایو در کلمبوس و همکارانش به مدت ۳ هفته رژیم غذایی غنی از چربی را به موشهای نر و ماده تزریق کردند. یک گروه از حیوانات به راه رفتن چرخ ها دسترسی داشتند، به طور متوسط تقریبا ۶ کیلومتر در هر شب راه می رفتند، اما بقیه دسترسی نداشتند. محققان پس از انتخاب بعضی از جوندگان برای نمونه گیری از اسپرم آنها، محققان موشهای باقی مانده را مجبور به همکاری کردند.
استنفورد و همکارانش فرزند حاصل شده را تا زمانی که یک ساله بود، که میانسالی برای یک موش به حساب می آید کنترل کردند . حتی اگر فرزندان والدین چه آنهایی که ورزش داشتند و چه آنهایی که ورزش نداشتند همه رژیم غذایی با چربی بالا را در تمام طول زندگی خود دریافت میکردند و فعالیت بدنی نداشتند، فرزندان نرهای سالم تر به نظر میرسد که متابولیسم پدران خود را به ارث برده اند. محققان امروزه واکنش بهتر به افزایش قند خون و سطوح انسولین پایین تر نسل دونده ها را در دیابت گزارش دادند که هر دو نشانگر متابولیسم صوتی است. استنفورد می گوید:
“ورزش به طور کامل اثر یک رژیم غذایی با چربی بالا را بر فرزندان نفی کرد.”
محققان معتقدند که فرزندان ممکن است از طریق مولکول های کوچک RNA در اسپرم، وضعیت متابولیک پدران خود را به ارث ببرند. مطالعات قبلی این مولکول ها را به تغییرات متابولیسم در نسل بعد مرتبط کرده است. در واقع، اسپرم پدران تنبل با قطعاتی از RNA انتقال بارگذاری شد. این مولکول ها، کلی، برای تولید پروتئین ضروری هستند، اما چگونه عملکردهای آنها یک رمز و راز است. آنها ممکن است تولید پروتئین را تغییر دهند. در مقابل، اسپرم ورزشکارها تعداد کمی از این قطعات را داشت. استنفورد و همکارانش هنوز نمی دانند که چگونه RNA بر روی متابولیسم فرزند تاثیر می گذارد، اما آنها گمان می کنند که قطعات رشد یا پیشرفت بچه در اوایل بارداری را تغییر می دهند.
میشل لاین، از دانشگاه آدلاید استرالیا، متخصص زیست شناسی که به اینمطالعه مرتبط نیست می گوید: “این یک مقاله به خوبی اجرا شده است. او می گوید، تحقیقات قبلی تنها تاثیر فوری تمرینات پدر را بر فرزندان جوان ترسیم کرده است، اما این واقعیت که محققان طی یک سال متوجه موش ها شدند، نشان می دهد که “تاثیرات احتمالی در طول زندگی حفظ می شود.”
لاین هشدار می دهد که محققان نمی دانند که آیا ورزش در افراد مزایای یکسان دارد یا خیر، بنابراین ممکن است برای پدران شروع آموزش برای ماراتن، خیلی زود باشد. با این حال، کیمینز می گوید، مطالعه “امیدوار است که اگر مردان ورزش کنند، کودکان سالمتری داشته باشند”.
