در سری مطالب بیماری نارسایی حاد کبدی در باره‌ی علائم و نشانه‌ها و نیز عوارض آن صحبت کردیم.
در این مطلب می‌خواهیم به تستها و روش‌های تشخیص این بیماری بپردازیم.
تستها و روش‌های مورد استفاده برای تشخیص نارسایی حاد کبدی عبارتند از:
- تست‌های خونی: تست‌های خونی تعیین می‌کنند که کبد شما چگونه کار می‌کند و آیا فعالیت کبد شما طبیعی است، یا خیر.
یکی از این تستها، تست وابسته به زمان پروترومبین است که طی آن مدت زمان منعقد و لخته شدن خون شما را اندازه می‌گیرند.در نارسایی حاد کبدی به علت این که کبد نمی‌تواند به درستی فعالیت کند و میزان پروتیین پروترومبین که از اجزائ لازم و ضروری فرایند انعقاد است، در خون کم است، خون به کندی لخته می‌شود.
- تست‌های تصویر برداری: ممکن است پزشک شما برای تشخیص بیماری و علت و ارزیابی آن، تست‌های تصویر برداری مختلفی ازجمله سونوگرافی را برای شما تجویز کند. تست‌های تصویر برداری میزان آسیب وارد شده به کبد را مشخص کرده و باتوجه با میزان و نوع آسیب پزشک شما علت مشکل کبدی شما را تشخیص خواهد داد.
- آزمایش بافت کبد (نمونه برداری از کبد): همچنین پزشک شما ممکن است روشی را برای شما تجویز کند که طی آن قسمت کوچکی از بافت کبد شما را جدا کرده و در ازمایشگاه بررسی کند، که به این روش نمونه‌برداری از کبد یا liver biopsy می‌گویند.بررسی بافت کبد، به پزشک در تعیین علت نارسایی کبد شما کمک خواهد کرد.
به دلیل اینکه افراد مبتلا به نارسایی حاد کبدی در خطر خونریزی در طی نمونه‌برداری از کبد هستتند، احتمالا پزشک عمل نمونه‌برداری را خلال وریدی یا transjugular انجام خواهد داد. در این روش یک برش کوچک در سمت راست گردن شما ایجاد می‌کند و یک لوله‌ی نازک (کاتتر)را به داخل وریدی بزرگی که در ناحیه‌ی گردن شما وجود دارد، وارد می‌کند؛ سپس کاتتر را از طریق وریدی که از کبد شما خارج می‌شود به سمت آن هدایت می‌کند. سپس پزشک شما سوزنی را که در داخل کاتتر جاگذاری شده است را، از آن خارج کرده و توسط آن نمونه برداری از کبد را انجام می‌دهد.
