در مطالعاتی جدید کشف شده است، درمان سرطان میتواند مؤثر باشد، اما عوامل مشابهی وجود دارد که به از بین بردن تومورها کمک میکند میتواند پیری مغز و بدن را سرعت بخشد.
قبلاً در Medical News Today مقالهای پوشش داده شد که تجربهای به نام شیمی مغز که در درمان افراد مبتلا به سرطان مخصوصاً سرطان سینه، را توضیح میداد. شیمی مغز در طول درمان سرطان رخ داده و ممکن است تا مدتها بعد از اتمام درمان ادامه یابد.
افرادی که این عارضه را تجربه داشتند، با از دست دادن کیفیت تواناییهای شناختی که زندگی روزمرهی آنها را تحت تأثیر قرار میدهد، مواجه شدند.
مقالهای دیگر نشان میدهد اثرات شیمی درمانی، علاوه بر خود سرطان، تواناییهای متعدد شناختی مثل حافظه را تحت تأثیر قرار میدهد.
در یکمقالهی جدید محققان دانشگاه لس آنجلس کالیفرنیا با زیر نظر داشتن زنانی که قبلا درمان سرطان سینه داستند، عمیقتر به این موضوع پرداختند. به گفتهی آنها این زنان، نشانگرهای حاضر پیری بیولوژیکی همراه با کاهش عملکرد شناختی هستند.
نتایج مطالعات نشان میدهد، درمان سرطان فرآیند پیری را سرعت میبخشد.
پیری مغز با سلامت سلولی پایین مرتبط است
نویسندگان مقاله توضیح میدهند درمانی که پزشکان برای سرطان سینه تجویز میکنند، میتواند در سلامت انسانها تأثیر گذاشته و نه تنها منجر به مشکلات شناختی بلکه خستگی مداوم و همچنین درد فیزیکی نیز میشود.
برخی از عوامل شیمی درمانی مثل پرتو درمانی، سرطان را با با آسیب به DNA سلولهای سرطانی از بین میبرد. از آن جا که، این روش میتواند به DNA سلولهای سالم اطراف سلول سرطانی نیز آسیب بزند، پس روند درمان سرعت پیری را افزایش میدهد.
این تیم به رهبری Judith Carroll، استادیار روانپزشکی مرکز روانپزشکی سایکونوروایمونولوژی UCLA Cousins، بر روی ۹۴ نفر از زنانی که درمان سرطان سینه ۳ تا ۶ سال قبل از آغاز مطالعات انجام دادند، کار کردند.
آنها نشانگرهای پیری بیولوژیکی مثل سطح بالای تخریب DNA، کاهش فعالیت تلومراز، تلومرهای کوتاه شده در سلولهای خونی مورد بررسی قرار دادند.
تلومرها کلاهکهایی هستند که از سلولهای DNA محافظت کرده و تلومراز آنزیمی است که به حفظ طول تلومرها کمک میکند.
با کوتاه و کوتاهتر شدن تلومرها، در نهایت سیگنالی با این مضمون که سلول در حال پیر شدن بوده و به زودی از بین میرود، میفرستد. بنابراین فعالیت تلومراز میتواتد نشانگر این باشد که بدن توانایی حفظ سلامت سلول را دارد.
محققان نشان دادند که آن دسته از شرکت کنندگان در مطالعات که سطح بالایی از آسیب DNA را داشته و فعالیت تلومراز پایینی دارند، در آزمونهای ارزیابی عملکرد اجرایی نیز امتیاز پایینتری کسب نمودند.
بنابراین افرادی که نشانههایی از فعالیت پایین تلومراز را داشتند، نشانههای کاهش توجه و سرعت حرکت را نیز نشان دادند.
به گفتهی Carroll:
این یافتهها به دلیل به دست دادن اطلاعاتی از اتفاقاتی که ممکن است پس از درمان سرطان رخ داده و بر عملکرد شناخای را در برخی افراد کاهش دهد، اهمیت بالایی دارد.
این اطلاعات منجر به یافتن اطلاعاتی جدید برای پیشگیری از کاهش عملکرد شناختی نیز میشود.
Carroll عقیده دارد که سازماندهی این ارتباط بین نشانگرهای پیری بیولوژیکی نشانههای مشکلات شناختی ناشی از درمان سرطان میتواند راه را برای مطالعات آینده برای این موضوع هموار کند.
Carroll میافزاید:
این رویکرد جدیدی با شناسایی عوامل کلیدی در پیری بیولوژیکی و ارتباط آنها با عملکرد شناختی که با راههای جدیدی از تحقیق آغاز میشود.