حالت خودکار مغز با پارکینسون ارتباط دارد

به نظر می‌رسد که مبتلایان به پارکینسون نسبت به افراد سالم در هنگام انجام اعمال ناآگاهانه‌ی خود کمتر دچار خطا می‌شوند. یافته‌های جالبی در مورد علل رخداد پارکینسون گزارش شده و از آن جالب‌تر وجود تست‌هایی که می‌توانند به ما کمک کنند تا پارکینسون را در مراحل ابتدایی شناسائی کنیم.
پارکینسون بیماری پیش‌رونده‌ای است که از علائم اصلی آن میتوان به کندی، سختی و لرزش در هنگام انجام حرکات را نام برد.
ما می‌دانیم که در پارکینسون، مرگ دسته‌ای از سلول‌های مغزی رخ می‌دهد که دوپامین می‌سازند؛ این سلول‌ها در مکانیسم ارسال سیگنال‌های عصبی نقش دارند. در سال ۲۰۱۰، پیتر رِدروگرِو از دانشگاه شفیلد در انگلیس به همراه تعدادی از همکاران خود توانستند یک گام فراتر بردارند. آن‌ها به این نتیجه رسیدند که بسیاری از علائم اصلی این بیماری در واقع به علت از دست دادن حرکات خوبه‌خودی است.
زمانی‌که ما یک حرکتی را انجام می‌دهیم  این حرکت در ابتدا نیازمند آگاهی است و بعد از چندین بار تکرار، ما همان اعمال را بدون فکر انجام می‌دهیم. بسیاری از حرکات بدنی روزانه‌ی ما از راه رفتن معمولی گرفته یا گرفتن اشیا را می‌توان جزء آن دسته از اعمالی طبقه‌ی‌بندی کرد تا حدودی به صورت خودکار انجام می‌دهیم.

مقاله‌ی مرتبط: مراحل بیماری پارکینسون؛ علامت‌ها و نشانه‌ها

مطالعات اخیر پدیده‌ی ردگرو را بیش از پیش تقویت می‌کند چراکه این مطالعات نشان داده برخی از سلول‌های مغزی که در اثر پارکینسون می‌میرند در واقع سلول‌هایی هستند که اعمال خودکار ما را کنترل می‌کنند. همین توضیح می‌دهد که چرا افراد مبتلا به پارکینسون در ابتلای ابتلا، هنگام راه رفتن حرکات نامنظمی دارند، انگار به این سو و آن سو هل داده می‌شوند. دلیل این است که آن‌ها در حال از دست‌دادن بخش خودکار مغز خود هستند پس باید برای هر قدمی که برمی‌دارند، فکر کنند.
همکار وی، تام استافورد، توانست راهی برای آزمایش‌کردن این یافته‌ها پیدا کند.
فرض ردگرو این بود که افراد مبتلا به پارکینسون قابلیت کمتری در عملکرد خودکار خود خواهندداشت، پس باید کمتر به خطاهای عملکردی دچار شوند چراکه مجبورند بیش‌تر فکر کنند. ما این نوع از خطاهای عملکردی را “حرکات لغزشی” می‌نامیم. برای مثال این خطاها را اینگونه می‌توان توضیح داد که : بر فرض ما هر روز هفته مسیر مشخصی را برای رفتن به سرکار طی می‌کنیم و اشتباهی نیز ممکن است همان مسیر را برای رفتن به باشگاه در روز یکشنبه نیز طی کنیم. این اشتباهات را نمی‌توان به راحتی اندازه گرفت.
این “حرکات لغزشی” در هنگام تایپ‌کردن نیز اتفاق می‌افتد؛ مثلا، ممکن است برای شما نیز پیش‌آمده‌باشد که هنگام تایپ انگلیسی به‌جای واژه‌ی think اشتباهی thing تایپ کرده باشید چراکه حروف ing مجموعه حروفی هستند که در واژگان انگلیسی به کرات دیده می‌شوند.
بر این اساس تیم پژوهشی یک تست بر همین مبنا تهیه کرد به طوری‌که این تست می‌تواند خطاهای لغزشی را از خطاهای ناشی از بی‌مهارتی تایپیست را از هم تفکیک کند. این تست در قالب یک نرم‌افزار درآمده که ترکیب‌های حروف الفبایی متداول را تشخیص می‌دهد.
محققان ۶۱ نفر را وارد این مطالعه کردند که نصف آن‌ها مبتلا به پارکینسون بودند و از آن‌ها درخواست شد که جمله‌ای را که نرم‌افزار برایشان در نظر گرفته‌بود تایپ کنند. در ادامه نرم‌افزار نتایج را تحلیل می‌کند. جالب است که افراد مبتلا به پارکینسون مرتکب خطای بی‌مهارتی زیادی در تایپ کلمات می‌شوند اما حرکات و عملکردی لغزشی که پیشتر توضیح دادیم در این افراد کمتر دیده‌می‌شود.
دیوید دکستر، از دپارتمان پارکینسون براین باور است که این تست تنها علل بروز پارکینسون را نشان نمی‌دهد بلکه می‌تواند ایده‌های جدیدی در ذهن دانشمندان ایجاد کند تا شاید بتوان با کمک این تست، تست‌های جدیدی را برای تشخیص این بیماری در مراحل ابتدایی بیماری طراحی کرد. در همان لحظه با کمک این تست‌ها تشخیص داده می‌شود که آیا فردی اختلالی در اعمال فیزیکی خود دارد یا نه و اگر داشته باشد، درمان آغاز می‌شود. می‌دانیم که هرچه زمان آغاز درمان زودتر باشد بهبودی سریع‌تر خواهدبود و بهتر نتیجه خواهیم گرفت.
دکستر بیان داشت که:

در حال حاضر داروهای زیادی هستند که در دست توسعه و تولید اند و ما نیازمند آنیم که از این داروها به محض اینکه افراد مبتلا به پارکینسون را در همان مراحل ابتدایی شناسایی کردیم، تجویز کنیم.

البته باید توجه داشت که این تست عمدتا افرادی که به طور حتم مبتلا به پارکینسون هستند را درگیر مطالعه کرده‌است درحالیکه تحقیقات زیادی لازم است انجام گیرد تا ما بتوانیم با انجام این قبیل تست‌ها افراد را قبل از رسیدن به این نقطه‌ی بحرانی شناسایی کنیم.