در تشخیص حمله ی قلبی، زمان و دقت همه چیز است.
یک آزمایش جدید برای اندازه گیری سطح تروپونین، طراحی شده است. تروپونین، پروتئینی است که هنگامی که ماهیچه ی قلب آسیب می بیند، آزاد می شود. این آزمایش می تواند به پزشک های بخش اورژانس، برای تشخیص بهتر و درمان مناسب، کمک کند.
این تست ها، که به عنوان تست های بیسار حساس به تروپونین شناخته می شوند، در سال ۲۰۱۰ برای استفاده ی بالینی در آمریکا در دسترس قرار گرفتند. یک نوع از این تست توسط دپارتمان غذا و داروی آمریکا تایید شد.
تست هایی برای اندازه گیری تروپونین،در ۳۰ سال اخیر روشی عادی بوده است؛ در واقع بخشی از یک روش تشخیصی، شامل آنژیوگرافی رگ های کرونری و الکتروکاردیوگرام است.
دکتر فردریک کورلی می گوید تست های خون با حساسیت بالا می تواند مقادیر بسیار کم تروپونین را اندازه بگیرد و بنابراین می تواند به دکتر ها اطلاع دهد که آیا فرد در حال سکته ی قلبی است یا خیر.
تست های موجود در ساعت های اولیه بعد از آغاز علائم سکته دقیق نیستند؛ که می تواند باعث تاخیر در اقدامات اولیه و پر شدن اتاق های انتظار شود.
کورلی، استاد یار بخش اورژانس دانشگاه علوم پزشکی میشیگان می گوید: “حال ما می توانیم همین پاسخ را در مدت زمان کمتری به دست آوریم.”
کورلی درباره ی پتانسیل ها و محدودیت هایشان می گوید این تست های جدید هنوز برای استفادت ی گسترده ی خانگی مناسب نیستند. او هم چنین اشاره می کند که دقت بیش از حد می تواند منجر به تشخیص اشتباه و بستری شدن بی فایده شود.
چرا این تست جدید کامل و کافی است؟
کورلی: این تست با حساسیت بالا قادر است مقادیر ده برابر کمتر تروپونین را اندازه بگیرد؛ مقادیر بسیار کمتر از مقداری که تست های کنونی قادر به اندازه گیری آن هستند. خروج پروتئین ها و ورود آن ها به جریان خون مدتی زمان می برد، بنابراین این تست ها بسیار سریع تر می توانند بگوید که شما در حال حمله ی قلبی هستید یا خیر.
هم چنین بسیار قابل اعتماد تر است. اگر شما یک معیار را اندازه بگیرید و این اندازه گیری را با نمونه خون یکسانی انجام دهید، در مقایسه با تست های قدیمی که تغییرات تحلیلی زیادی دارند، تغییر چندانی نمی کند.
یک فایده ی بسیار مهم دیگر، جلوگیری از بیماری های کاردیوماسکولار است. یک مطالعه ی اخیر در جاما کاردیولوژی، کشف کرد که افرادی با میزان بالای ترپونین، حتی بدون حمله ی قلبی، بیشتر در معرض گسترش نارسایی قلبی هستند. چکاپ سالانه شما ممکن است روزی شامل اندازه گیری تروپونین شود.
چگونه تست های جدید اندازه گیری تروپونین در مدت زمان کوتاهی کار خود را انجام می دهند؟
کورلی: تا کنون بیشتر تست های موجود تنها ۶ ساعت پس از شروع آسیب می توانند سطح تروپونین را اندازه بگیرند، زمانی که اندازه گیری ها قابل اعتماد ترند. اگر شما ۶ ساعت قبل تست بدهید و منفی باشد، نمی توانید کاملا مطمئن باشید که منفی است. تست اول ممکن است اشتباه کرده باشد.
اگر مثبت شد، کار تمام است. اما اگر منفی شد، قبل از آنکه مطمئنا بتوانیم بگوییم که فرد در حال سکته ی قلبی نیست، باید چیزی بین ۳ تا ۶ ساعت (بسته به اینکه چه زمانی علائم بیمار شروع شده) منتظر بمانیم و سپس دوباره تست را تکرار کنیم.
چگونه ممکن است دقت دو تست متفاوت باشد؟
کورلی: حدود ۷۰ درصد افرادی که دچار حمله ی قلبی شده اند، اولین تست شان(تست های جدید تروپونین) مثبت می شود. اگر حمله ی قلبی شدید باشد، ما متوجه خواهیم شد. افرادی با حمله ی قلبی ضعیف تر و افرادی که انسداد های زیادی دارند، تاخیر بیشتری در دریافت پاسخ صحیح از تست دارند.
اما، حقیقت آن است که، ما در زمینه ای کار می کنیم که ۷۰ درصد کافی نیست. این تست جدید کمی بهتر است: ۸۲ درصد از افرادی که دچار حمله ی قلبی شده اند، حتی اگر نمونه خون اولیه در ۶ ساعت بعد از آغاز علائم، کاهشی در سطح تروپونین از خود نشان دادند.
بدون در نظر گرفتن ارتقای کیفیت درمان حملات قلبی، سرعت بالا چه تاثیر دیگری در این فرآیند دارد؟
کورلی: سرعت بالا تاثیر بسزایی در رضایت بیمار و هم چنین درمان بی خطر سایر بیماران دارد. به عنوان پزشک اورژانس، بیشترین نگرانی ما درباره ی بیمارانی است که در اتاق انتظار منتطرند و هنوز ویزیت نشده اند.
قسمت قابل توجهی از ویزیت های بخش اورژانس مربوط به بررسی درد قفسه ی سینه است. با کاهش دادن تایمی که ما برای بررسی اینکه آیا بیمار دچار حمله ی قلبی است یا خیر اختصاص می دهیم، می توانیم کمی بیشتر روی بقیه ی بیماران تمرکز کنیم و تایم انتظار را کاهش دهیم.
جنبه های منفی تست تروپونین با حساسیت بالا چیست؟
در گذشته، تعداد کمی از بیماران افزایش تروپونین داشتند. کمی قبل تر، ما سطح تروپونین را فقط در افرادی که دچار حمله ی قلبی شدیدی شده بودند، می توانستیم اندازه بگیریم. امروزه تست ها به حدی حساس اند که ما می توتنیم سطح تروپونین را در افراد سالم هم اندازه بگیریم. بیشتر افراد، مقدار کمی از تروپونین در حال گردش در خون دارند.
با این تست، ما فهمیدیم که این افزایش ها گاهی حاد و گاهی مزمن هستند. برای مثال، در کسی که مدت ها دچار فشار خون بالای کنترل نشده بوده، ممکن است این فشار خون باعث آسیب به قلب شده باشد. بنابراین، اگر سطح تروپونین در این فرد از حد طبیعی بیشتر باشد، ممکن است نیازی به بستری در بیمارستان نباشد. چیزی که آنها به آن احتیاج دارند، یک دکتر مراقبت خوب است که به آنها در کاهش سطح فشار خونشان کمک کند. استرس ناشی از عفونت و آسیب مغزی ممکن است باعث آسیب به قلب هم شود.
به عنوان متخصصان بالینی، ما باید در تفسیر نتایج زرنگ باشیم و اگر سطح تروپونین فردی بالا بود، لزوما فکر نکنیم که فرد دچار حمله ی قلبی است. موسسات باید درک کنند که ایت تست ها چقدر دست آن ها را باز می گذارند؛ و بدانند برای به دست آوردن بیشترین سود، چگونه از این تست ها استفاده کنند.
