درمان جديد براى اختلالات اضطرابى

اختلالات اضطرابی اختلالات روانی شدیدى هستند که در آن بیماران دچار ترس شدید و اضطراب یا حملات ناگهانى شديد هستند.
در موارد شدیدتر،افراد مبتلا به ندرت خانه خود را ترک می کنند، که می تواند پیامدهای جدی بر روابط آنها با خانواده و دوستان و همچنین زندگی حرفه ای آنها داشته باشد.
دانشمندان موسسه تحقيقاتى ماکس پلانک طى آزمایشى بر روى موش ها پروتئین سیناپسی را شناسایی کرده اند که هنگام غیرفعال شدن آن تاثيرات اضطرابى در موش ها آشكار مى شود.
حدود ده درصد از مردم جهان از اختلالات اضطرابي رنج مى برند و تا كنون تنها براى درصد كمى از آنها شيوه درمان كارآمد پيدا شده است. يكى از عمده ترين تغييراتى كه در مغز افراد مبتلا به اختلالات اضطرابى مشاهده مى شود افزايش فعاليت ناحيه آميگدال است،ناحيه اى از مغز كه در احساسات و حالات اضطراب و استرس نقش مهمى دارد، به نظر مى رسد اين افزايش فعاليت است كه مى تواند در ايجاد حمله هاى عصبى ناگهانى موثر باشد.
بسیاری از داروهای آنکسیولیتیک مانند بنزودیازپین ها، احتمالا با تقویت عملکرد سیناپس ه مهار کننده، مانع فعاليت بیش از حد ناحيه آميگدال می شوند.
اين سيناپس مهارى در آميگدال مانع انتقال محرك هايى كه باعث استرس و ترس است مى شوند.
بنزودياپيزين ها اثر مهارى روى اين سيناپس ها را تقويت مى كنند اما متاسفانه روى ساير سيناپس هاى مغزى نيز اثر مهارى مى گذارند كه در نوبه خود مى تواند تاثيرات بسيار منفى روى فعاليت هاى مغزى داشته باشد.بنابراين دانشمندان در حال تلاش براى يافتن روش هاى درمانى بهترى هستند.
تحقیقات حیوانی بر روى موش ها كمك مهمی برای رسيدن به نتيجه اى در مورد اختلالات اضطرابی ایفا کرد.موش هاى سالم حين ورود به جعبه آزمايش با كنجكاوى وارد جعبه مى شدند تا جوانب مختلف آن را كشف كنند در حاليكه موش هايى با فنونيپ اختلال اضطراب در گوشه اى ازجعبه مى ايستادند چرا كه آنها مى ترسيدند. هر چند زمانى كه محققان توليد پروتئين IgSF9b را مهار كردند اين موشها نيد شروع به آزادانه دور زدن در داخل جعبه كردند.
‏IgSF9b یک پل پروتئینى را در سیناپس مهار کننده بین دو سلول عصبی مجاور تولید می کند. اولگا باباف مى گويد”انسداد IgSF9b در موشهای مضطرب، یک اثر آنکسیولیتیک دارد و رفتارهای اضطرابی در این حیوانات را نرمال می کند.
بنابراین این پروتئین می تواند یک هدف مناسب برای رویکردهای دارویی برای درمان اختلالات اضطرابی باشد ”
تحقيق بر روى اين موشها نشان داد كه فعاليت ناخيه آميگدال كاهش يافته و نرمال شده است كه به خاطر افزايش فعاليت سيناپس مهارى بوده است.
دیلیا کروگر-بور می گوید:”تحقیقات ما نشان می دهد که ساختارهای پروتئینی در سیناپس مهار کننده در آميگدال و به ویژه پروتئین IgSF9b مواردي امیدوار کننده برای درمان های بالقوه است كه، نقش مهمی در درک علل بیولوژیکی اختلالات اضطرابی و توسعه داروهای جدید آنکسیولیتیک ایفا می کند.”