هایپرگاماگلوبینمی چیست
هایپرگاماگلوبینمی یک وضعیت غیرمعمول است که ممکن است به علت عفونت،اختلال خودایمنی و یا بدخیمی هایی مثل میلومای چندگانه ایجاد شود. در هایپرگاماگلوبینمی میزان ایمونوگلوبولین های خون افزایش می یابد.
ایمونوگلوبولین ها آنتی بادی هایی هستند که در عروق خونی و بافت هایی که وظیفه شان حذف باکتری ها،قارچ ها،ویروس ها و ذرات بیگانه از خون است، گردش می کنند. رایج ترین آنتی بادی ایمونوگلوبولین G یا IgG می باشد. معمولا در هایپرگاماگلوبینمی میزان IgG افزایش پیدا می کند.
گاموپاتی های پلی کلونال و مونوکلونال
بسیاری از موارد هایپرگاماگلوبینمی گاموپاتی های پلی کلونال هستند.
- به افزایش غیرطبیعی توان بدن برای تولید آنتی بادی ها گاموپاتی می گویند.
- گاموپاتی مونوکلونال افزایش غیر طبیعی تولید آنتی بادی هایی است که از یک نوع سلول استفاده می کنند.
- گاموپاتی پلی کلونال افزایش غیر طبیعی تولید آنتی بادی هایی است که از سلول های مختلف استفاده می کنند.
مقاله مرتبط: بیماری MGUS
علت
از آنجایی که علت دقیق هایپرگاماگلوبینمی نامشخص است هر نوع باکتری،ویروس،قارچ یا وضعیتی که با عملکرد نرمال سیستم ایمنی یا پاسخ آنتی بادی تداخل داشته باشد می تواند به عنوان علت بالقوه تلقی شود.
این وضعیت می تواند نتیجه اختلال در عملکرد سیستم ایمنی که توسط عفونت های خاصی ایجاد می شود باشد؛ مثل:
- مالاریا
- عفونت های باکتریایی
- عفونت های ویروسی
علل دیگر می تواند شامل موراد زیر باشد:
- عفونت حاد
- آرتریت روماتوئید
- میلومای چندگانه
- بیماری کبد
بعضی از انواع هایپرگاماگلوبینمی، بیماری های خانوادگی هستند. ( این وضعیت ژنتیکی است . احتمال وقوع در اعضای خانواده بیشتر از حالتی است که به صورت تصادفی انتظار داریم)
علائم
علائم شایع هایپرگاماگلوبینمی :
- افزایش تعداد گاماگلوبین ها در خون
- کمبود برخی آنتی بادی های خاص
- التهاب
- عقده های لنفی متورم
- خستگی
- سفتی عضلات
چه خطراتی افراد مبتلا به هایپرگاماگلوبینمی را تهدید می کند؟
میزان بالای گاماگلوبین خون خطرناک است زیرا می تواند احتمال ابتلا به عفونت ها و ویروس ها را بیشتر کند. این بیماری استعداد ابتلا به موارد زیر را افزایش می دهد:
- آنمی
- عفونت های تنفسی
- عفونت های پوستی
- عفونت های قارچی
- اختلالات خودایمنی
درمان
از آنجایی که هایپرگاماگلوبینمی به علت بیماری های دیگری ایجاد می شود، انتخاب های زیادی برای درمان مستقیم وجود ندارد. این وضعیت را می توان با درمان عفونت های زمینه ای، اختلالات و بیماری های ایمنی بهبود یابد یا درمان شود.
یکی از درمان های غیرمعمول برای بهبود این وضعیت ivig یا درمان جایگزین ایمونوگلوبولین است. در این روش سعی بر این است که میزان آنتی بادی های کاهش یافته افزایش یابد تا بدن به هومئوستاز ( تعادل داخلی بدن) برسد.
