مطابق مطالعه جدیدی که در نشریه Nature neuroscience منتشر شده است، نورونهای مشتق از سلولهای پوستی افرادی که با اختلال طیف اوتیسم دست و پنجه نرم میکنند و افرادی که به این اختلال مبتلا نیستند، الگوهای رشدی و تکاملی متفاوتی از خود نشان میدهند.
مقاله مرتبط: تاریخچهی اوتیسم
Rusty Gage، مولف دستیار این پژوهش و مدیر انستیتو Salk در نشست خبری اذعان دارد:
با اینکه مطالعه ما تنها سلولها را در محیط کشت مورد بررسی قرار داد، ولی میتواند ما را در فهم چگونگی آغاز اولیه تغییرات بیان ژن که به تغییر تکامل مغز در افراد مبتلا به اختلال طیف اوتیسم (ASD) میشود، یاری کند. ما امیدواریم این مطالعه مسیرهای جدیدی برای بررسی اختلالات تکامل عصبی و اختلالات روانی- عصبی بگشاید.
Gage و همکارانش سلولهای پوستی ۸ فرد مبتلا به ASD و ۵ فرد سالم را بعنوان گروه کنترل به سلولهای بنیادی پرتوان تبدیل کردند. سپس این سلولها را به نورونها تمایز دادند. طی فرآیند تمایز دوباره، محققان متوجه تفاوتهایی میان دو گروه شدند. برای مثال، نورونهایی که از افراد مبتلا به ASD مشتق شدهبودند، سریعتر رشد یافته و انشعابات طویلتر و پیچیدهتری ایجاد کردند. با رشد سلولها بصورت ارگانوئیدهای سه بعدی، سلولهای مشتق از افراد مبتلا به ASD بزرگتر بودند.
نورونهای قشری مشتق از سلولهای پوستی فرد مبتلا به اختلال طیف اوتیسم
بعلاوه در سلولهایی که از افراد مبتلا به ASD مشتق شده بودند، یک برنامه ژنتیکی در سلولهای بنیادی عصبی که شامل ژنهای متعدد مرتبط با خطر بیشتر ابتلا به ASD است، زودتر فعال شد. کروماتین در طی این مرحله از تمایز سلولی، گستردهتر از گروه دیگر بود که شاید توضیحی برای تفاوتهای بیان ژن است. زمانیکه محققان تکامل سلولها را دستکاری کردند (مثل حذف مرحله سلول عصبی بنیادی)، ویژگیهای غیر طبیعی سلولها ناپدید شد.
Gage در مصاحبه با Science News افزود:
این مطالعه برای من شگفت انگیز بود و نتایج این مطالعه، اهمیت فهم وقایع ابتدایی زیستی سلول را که به آغاز علائم بیماری منجر میشود، برجسته میسازد.