در یک روند نگران‌کننده، افراد کلاهبردار از ادرار جعلی به صورت تجاری استفاده می‌کنند تا پزشکان را وادار به تجویز داروهای ضد درد مانند هیدروکودون که پس از آن‌که به دست افراد رسید می‌تواند مصرف شود یا به صورت غیرقانونی فروخته شود و لازم به ذکر است که این داروها جز با تجویز پزشک به هیچ عنوان نمیتوانند مورد خریداری و مصرف قرار بگیرند. مدفوع سنتتیک به عبارتی مدفوع مصنوعی به بیماران اجازه می دهد تا در آزمایشهایی که انجام میگیرد این اطمینان حاصل شود که آنها در حال مصرف داروهای مخدر نیستند و یا سوء مصرف در یک داروی به‌خصوص را ندارند. Patrick Kyle، مدیر شیمی بالینی و سم شناسی در مرکز پزشکی دانشگاه میسیسیپی، می گوید که “مواد بسته بندی و ظروف برخی از این محصولات در دستشویی بیمارستان باقی می‌ماند. “
Kyle و همکار آسیب شناسش Jaswinder Kaur در حال حاضر نشان داده‌اند که چگونه سوء مصرف مواد قانونی از جمله شکلات، قهوه و سیگار می‌تواند به تشخیص مدفوع واقعی از جعلی کمک کند.
رویکردهای گذشته برای کشف نمونه‌های جعلی شامل آزمایش اسیدیته و تراکم ادرار و ارزیابی غلظت مواد زائد متابولیک به نام کراتینین است. اما Kyle می‌گوید برخی از محصولات مصنوعی اکنون این ارزیابی ها را پشت‌سر می‌گذارند.
روش جدیدی، در انجمن متخصصین سم شناسی قانونی سالانه (SOFT) که در اکتبر گذشته در مینیاپولیس برگزار شد، به بررسی چهار ماده‌ای که در ادرار رایج است، می‌پردازد: کافئین و تئوبرومین، هر دو در شکلات، چای و قهوه یافت می‌شود. کوتینین، تولیدشده در طی تجزیه‌ی نیکوتین؛ بیلی روبین که حاصل تجزیه و تغییرات وارده روی هموگلوبین که باعث زردی رنگ ادرار می‌شود. این روش با استفاده از کروماتوگرافی مایع برای جداسازی ادرار به‌کار گرفته می‌شود، همانطور که آب بر روی کاغذ از جوهر بارنگ‌های مختلف جدا می‌شود. سپس ترکیبات حاصله وارد دستگاه اسپکتروفوتومتر می‌شوند که در این بخش وزن مولکولی مواد با طیف سنج‌های جرمی شناسایی می‌شود.
دانشمندان مواد مختلف را در چهار گروه مختلف بررسی کردند. یک گروه شامل ۱۰۰ نمونه ادرار از افرادی بود که هنگام تهیه‌ی نمونه‌ی ادرار کاملا تحت نظر بودند و امکان تقلب وجود نداشت. مجموعه دوم شامل ۱۰۰ نفر از افرادی که به دنبال داروهای برای احساس درد خود بودند، این افراد در حین تهیه‌ی نمونه‌ی ادرار تحت نظر نبودند. یک سوم از ۲۰۰ متقاضی شغل نیز تحت نظر نبودند و گروه نهایی شامل ۱۰ نمونه ادرار مصنوعی در دسترس تجاری بودند. تمام نمونه‌های مشاهده‌شده توسط افراد مشاهده‌شده برای حداقل یکی از چهار ماده آزمون، مثبت بود. سه نفر از گروه افراد متقاضی دریافت داروهایی برای رفع درد و دو نفر از متقاضیان شغل آنها نمونه‌ی ادرار کافی تحویل ندادند. هیچ نمونه ادرار مصنوعی هیچ کدام از چهار ماده وجود نداشت. Kyle می‌گوید که :
نتایج منفی نشانگر فعالیت جنایت‌کارانه نیستند، اما می‌توانند نشان‌دهنده تلاش این افراد برای فریب باشند. در چنین مواردی، او اضافه می‌کند، “کلینیک‌ها یا شرکت‌های کسب و کار باید راه دیگری را برای دریافت نمونه دیگر را از فرد جمع آوری کنند.
Michelle Peace از دانشگاه Commonwealth ویرجینیای ، که رئیس SOFT است و در این مطالعه دخالت نکرد، یادآور می‌شود که این آزمایش، افرادی را که مدفوع دیگران را به عنوان مدفوع خودشان تحویل می‌دهند، شناسایی نمی کنند. او می گوید:
اگر کسی ادرار مصنوعی یا ادرار پاکیزه دیگران را به شما تحویل دهد شما باید بار دیگر نمونه را درخواست کنید اما این بار باید افراد را مستقیما تحت نظر بگیرید.
Peace نیز هشدار می دهد که تولید کنندگان جعلی ادرار می توانند به راحتی به محصولات خود مواد مانند کافئین یا تئوبرومین اضافه کنند.
Kyle می‌گوید که برخی از آنها در حال حاضر در حال انجام چنین کاری هستند. او بر این عقیده است که آزمایش باید به دنبال ترکیباتی باشد که به طور طبیعی در بدن ما تولید می‌شود مثلا در این مثال بیلی‌روبین مورد مناسبی است. ترکیب این مواد با مواد مصرفی معمولا باعث می‌شود که تست ما حتی قوی‌تر باشد و به طور بالقوه عملی‌تر از مشاهده‌ی مدفوع افراد است.
