تحقیقات جدید مرکز Djavad Mowafaghian در راستای سلامت مغز در UBC، راهی برای بازیابی ارتباطات سلول‌های مغزی اطراف نواحی آسیب‌دیده توسط پلاک‌ها در بیماری آلزایمر پیدا کرده است.
این یافته‌ها که این هفته در مجله Nature Communications منتشر شده است، نشان دهنده یکی از اهداف احتمالی و یک دارودرمانی بالقوه در جهت کاهش آسیب مغزی است که در مراحل اولیه بیماری آلزایمر رخ می‌دهد. محققان با استفاده از سفتریاکسون که یک آنتی‌بیوتیک مورد تایید FDA برای درمان عفونت‌های باکتریایی است، قادر به کاهش اختلال سیناپسی و آشکارسازی خطوط ارتباطی عصبی در موش شدند.
پلاکهای آمیلوئیدی در مناطق مغزی بیماران مبتلا به آلزایمر با آسیب ایجادشده در این بیماری ارتباط دارند؛ چرا که این پلاک‌ها از ارتباطات سلولی جلوگیری کرده و برای سلول‌های عصبی سمی می‌باشند. محققان یافتند که مناطق مغزی اطراف این پلاک‌ها، دارای سطح بالای گلوتامات (مولکول سیگنالی ضروری برای ارتباطات سلول‌های مغزی) و بیش فعالی در سلول‌های گلیال می‌باشند. درواقع، این محیط غنی از گلوتامات موجب تغییر و اختلال در ارتباطات نورونی و مرگ نورون‌ها در مراحل بعدی بیماری می‌شود.
دکترMacVicar محقق اصلی و استاد روانپزشکی بیان می‌کند:
ما با تصویربرداری از سلول‌های گلیال و مولکول گلوتامات قادر به مشاهده سلول‌هایی شدیم که توانایی حذف گلوتامات تجمع‌یافته در این مناطق را نداشتند. استفاده از سفتریاکسون قابلیت تنظیم افزایشی سطح گلوتامات را میسر کرده و با بازگرداندن سطح گلوتامات قادر بر آن شدیم که بخش اعظم فعالیت نورونی را برگردانیم.
یافته‌های این تیم دارای پیامد‌هایی برای درمان علایم اولیه آلزایمر است.
دکتر Jasmin Hefendehl، فوق‌دکترا سابق آزمایشگاه دکتر MacVicar و نویسنده ارشد این مقاله می‌گوید:
اختلال در ارتباطات سلولی در مراحل اولیه بیماری، قبل از اختلال حافظه، قابل تشخیص است. این موضوع باعث باز کردن پنجره‌ای برای یک استراتژی زود هنگام جهت تاخیر یا جلوگیری از فقدان حافظه یا نورون‌ها می‌شود.
سفتریاکسون آنتی‌بیوتیکی است که معمولا قبل از جراحی‌ها برای پیشگیری از عفونت تجویز می‌شود. اگرچه یک آزمایش بالینی در جهت پیشرفت درمان اسکلروزیس آمیوتروفیک جانبی (ALS) با استفاده از این روش اخیرا موفق نشده است؛ با این حال، محققان امیدوارند بتوانند برای مداخله زودهنگام در درمان بیماری آلزایمر از این روش استفاده کنند.
