تاثیرات بیماریهای لثه بر روی مغز و اعصاب (آلزایمر)

گرچه مغز و لثه در فاصله‌ای نزدیک قرار دارند اما عموما تصوری از تاثیر لثه بر اعصاب همچون بیماری آلزایمر وجود ندارد.

با این حال، برخی از مطالعات پیوندی بین بیماری پریودنتال و از دست دادن دندان و عملکرد شناختی پیدا کرده اند. یک مطالعه عملکرد شناختی ۵۹۷ مرد را به مدت ۳۲ سال تحت نظر داشت.

نویسندگان نتیجه می‌گیرند:

” هنگامی که دندان‌های بیشتری از دست می‌روند ریسک کاهش شناختی در مردان سالخورده افزایش می‌یابد. بیماری پریودنتال و پوسیدگیها، دلایل اصلی برای از دست دادن دندان، نیز مربوط به کاهش شناختی هستند.

محققان همچنین بیماری پریودنتال را با افزایش میزان بتا آمیلوئید در مغز مرتبط دانسته اند (مشخصه عصبی آلزایمر)

در آزمایش های دیگر شواهد نشان می دهد که یک نوع باکتری که معمولا در موارد پریودونتیت – Porphyromonas gingivalis یافت می شود – می تواند در مغز افراد مبتلا به آلزایمر پیدا شود.

مقاله مزتبط: پیشگیری از آلزایمر: آیا وجود دارد؟

به دنبال این کشف، در یک تحقیق جدیدتر، محققان نشان دادند که عفونت P. gingivalis باعث تولید بتا آمیلوئید در مغز می شود.

در این مطالعه، محققین توجه ویژه ای به آنزیم تولید شده توسط P. gingivalis به نام gingipain داشتند. آن‌ها دریافتند که این پروتئاز برای تاو سمی است، یک پروتیین دیگر که نقش محوری در آلزایمر ایفا می‌کند.

شایان ذکر است که محققان دیگر نتیجه گرفته اند که بتا آمیلوئید در پاسخ به پاتوژن تولید می شود. نحوه دیده شدن این بیماری توسط ما به آرامی در حال تغییر است.

هدف گذاری برای آینده برای درمان آلزایمر

در آینده، دانشمندان امیدوارند که هدف قرار دادن آنزیم های gingipain ممکن است باعث توقف تولید عصبی در برخی افراد مبتلا به بیماری آلزایمر شود. آنها در حال حاضر یک مهارکننده gingipain را طراحی کرده اند که روی انسان آزمایش می کنند.

محققان امیدوارند که این فرآیند در بیماران مبتلا منجر به “آهسته شدن یا جلوگیری از تخریب عصبی و تجمع پاتولوژیک بیشتر شود.”