نمک دریا کم‌کم برای پخت و پز و چاشنی غذا دارد پرطرفدار می‌شود. اما از طرفی نیز بسیاری از نمک‌های دریایی فاقد یدی هستند که معمولاً به نمک‌های بسته‌بندی شده اضافه می‌شود.
آیا استفاده از آنان اشکال دارد؟
آیا حتما باید از نمک یددار استفاده کرد؟
شاید بله!
ید ماده‌ای معدنی است که غده‌ی تیروئید برای ساخت بعضی از هورمون‌ها به آن نیاز دارد. این ماده مخصوصاً در زنان باردار و کودکان اهمیت بسزایی دارد. برای بیشتر مردم راحت‌ترین راه برای تامین ید موردنیاز بدن استفاده از همین نمک‌های یددار است.
ید از کجا بدست می‌آید؟
باید از عصر یخبندان متشکر باشیم که باعث پخش این ماده‌ی معدنی کمیاب در کل دنیا شد. این ماده اول در نواحی ساحلی پخش شد. درنتیجه جلبک دریایی و ماهی از منابع رایج ید رژیم غذایی هستند.
نواحی داخلی‌تر و دورتر از ساحل دارای ید کمتری هستند. به همین علت استفاده از نمک یددار در طبخ غذا یکی از گام‌های ارزان بود که محققین برای مبارزه با این کمبود پیشنهاد کردند و اجرا شد. برای مثال در آمریکا حدود ۹۰ درصد خانوارها به نمک یددار دسترسی دارند.
همچنین شما می‌توانید ید را از غذاهایی مانند تخم‌مرغ، فراورده‌های غنی‌شده‌ی غله‌ای و غذاهای گیاهی که در خاک‌های غنی شده با ید پروش داده شده‌اند. نمک دریایی غنی نشده با ید فقط مقدار اندکی ید دارد که کمتر از میزان مورد نیاز بدن است.
بیشتر بخوانید:
ارزیابی گزینه‌ها
سخت است مشخص کنیم که هر نمک با سطح ید خودش چه اندازه در سطح ید بدن شما دخیل است. مقداری که برای بزرگسالان توصیه می‌شود ۱۵۰ میکروگرم در روز است که برابر با نصف تا سه چهارم قاشق چای‌خوری است.
بیشتر مردم در آمریکا ید کافی را در رژیم غذایی خود دریافت می‌کنند. فقط زنان باردار و دایه‌ها باید روزانه از مکمل‌های ید درکنار ویتامین‌های پیش زایمانی استفاده کنند.
بسته به محل زندگی و میزان استفاده شما از غذاهای دریایی، ممکن است هنوز لازم نباشد نمک را از سفره‌ی غذای خود حذف کنید. اما این اتفاق نباید شما را از استفاده از نمک دریا به‌عنوان طعم‌دهنده‌ی خاص غذا منصرف کند.
