بیش از ۱ میلیارد نفر در سراسر جهان کمبود ویتامین D دارند. تحقیقات جدید نشان میدهد، مشکلات مربوط به حافظه و یادگیری نشانههای کمبود ویتامین D هستند. کمبود ویتامین D حتی با اختلالاتی نظیر افسردگی و اسکیزوفرنی مرتبط است. کمبود ویتامین D در ساختارهای حياتي در هیپوکامپ، ناحیهای در مغز که در حافظه و یادگیری مهم است، تاثیر میگذارد. دكتر Thomas Burne همکار نویسنده ميگوید:
بیش از یک میلیارد نفر در سراسر جهان تحت تأثیر کمبود ویتامین D قرار گرفتهاند و ارتباط خوبی بین کمبود ویتامین D و اختلال شناختی وجود دارد. متاسفانه دقیقا مشخص نیست که چگونه ویتامین D بر ساختار و عملکرد مغزی تاثیر میگذارد، بنابراین هنوز واضح نیست چرا کمبود ویتامین D باعث ایجاد مشکلات مربوطه میشود.
برای تحقیقات، محققان از رژیم غذایی موشها ویتامین D را به مدت ۲۰ هفته حذف کردند و به طور واضح یادگیری و حافظهی موشهای مورد آزمایش نسبت به گروه کنترلی که مقدار کافی ویتامین D مصرف کردهبودند، دچار مشکل شد. محققان دریافتند که ویتامین D در حفظ پایداری شبکههای اطراف نورونی در هیپوکامپ مهم است. دکتر Burne توضیح میدهد:
این شبکهها یک شبکه قوی و حمایتی را در اطراف نورونهای خاص تشکیل میدهkد و در این راستا آنها ارتباط این نورونها را با سایر نورونها حفظ میکنند. زمانیکه نورونها در هیپوکامپ شبکههای حمایتی خود را که در اطراف نورونها است، از دست میدهند، نورونها در حفظ ارتباطات خود دچار مشکل میشوند و در نهایت آنها منجر به از دست دادن عملکرد شناختی میشوند.
هیپوکامپ بخش فعال مغز است که شاید به همان دلیل است که زودتر تحت تاثیر کمبود ویتامین D قرار میگیرد. دکتر Burne میگوید:
هیپوکامپ در ابتدا ممكن است شكست بخورد چرا كه نياز به انرژي بالايي دارد و به همين دليل به كمبود موادغذایی شدیدا حساس هست. جالب توجه این است که سمت راست هیپوکامپ بیشتر از سمت چپ آن در کمبود ویتامین D تحت تأثیر قرار میگیرد.
آسیب به این شبکههای اطراف نورون ممکن است به توضیح مشکلات حافظهای که از علائم اسکیزوفرنی است، کمک کند. دکتر Burne میگوید:
گام بعدی این است که فرضیه جدیدی را که در مورد ارتباط بین کمبود ویتامین D، شبکه های اطراف نورونها و شناخت مطرح است، مورد ارزیابی قرار بگیرد. ما همچنین بسیار هیجان زده هستیم که این شبکههای اطراف نورونها را میتوان در موشهای بالغ تغییر داد. من امیدوارم که به دلیل اینکه این شبکهها پویا هستند، احتمال این وجود دارد که بتوانیم این شبکهها را بازسازی کنیم، و این میتواند موجب درمانهای جدیدشود.