دارویی که برای بیهوشی مورد استفاده قرار می‌گیرد، می‌تواند خاطرات را در ذهن فرد کمرنگ‌تر کرده و احتمالاً روزی بتواند به افراد مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) در فراموش کردن خاطرات کمک کند. Bryan Strange و همکارانش از دانشگاه مادرید در اسپانیا متوجه شدند زمانی که به داوطلبین پس از یادآوری یک خاطره‌ی دردناک داروی مسکن پروپوفول تزریق می‌شد، آن‌ها پس از ۲۴ ساعت بخشهای ناراحت‌کننده‌ی خاطره را کمتر به خاطر داشتند.
مطالعات در حیوانات نشان داد زمانی که ما اتفاقی را در ذهن خود بازیابی می‌کنیم، پنجره‌ی زمانی کوتاهی پس از آن ایجاد می‌شود که در این پنجره تغییر دادن خاطره امکان‌پذیر است. تیم تحقیقاتی برای بررسی این که آیا با دارو می‌توان این امر را تحت تأثیر قرار داد یا خیر، از ۵۰ داوطلب خواست داستانی را از یک هفته قبل حفظ کنند. یک هفته بعد قرار بود این داوطلبان جهت گاستروسکوپی یا کولونوسکوپی، عمیقاً با مسکن تسکین یابند.
شرکت‌کنندگان داستان‌ها را با اسلاید یاد گرفتند. اسلایدها با محتوای خنثی شروع یا پایان می‌یافتند؛ اما در اسلایدهای میانی، محتوای ناراحت‌کننده وجود داشت. یکی از داستان‌ها مربوط به پسری بود که تصادف می‌کرد. دیگری شامل بچه‌دزدی و همچنین تجاوز به یک زن جوان بود.
بلافاصله پس از دریافت مسکن لازم برای پروسه‌ی پزشکی مذکور، به هر یک داوطلبین اسلاید اول یکی از داستان‌ها نمایش داده شد. سپس چندین سوال برای فعال‌سازی مجدد حافظه‌ی افراد پرسیده شد. بلافاصله پس از پروسه، نصف شرکت‌کنندگان در مورد این که چقدر می‌توانستند داستان‌ها را به یاد بیاورند، ارزیابی شدند. به باور Strange، هنوز زمان زیادی تا تغییر دادن حافظه با دارو فاصله داریم. داوطلبان هر دو داستان –آن که پس از دریافت مسکن یادآوری شده بود و آن که از همان یک هفته قبل یادآوری نشده بود- را به خوبی توانستند به یاد بیاورند.
سایر داوطلبان ۲۴ ساعت پس از پروسه، آزمایش شدند. به نظر می‌رسید پروپوفول تأثیری در این ارتباط داشته باشد: شرکت‌کنندگان در یادآوری بخشهای عاطفی داستانی که مجدداً در ذهن‌شان فعال شده بود نسبت به داستان دیگر، ۱۲ درصد به طور متوسط بدتر عمل کردند. در یادآوری بخشهای غیرعاطفی دو داستان تفاوتی دیده نشد.
مدار مغزی دخیل در حافظه‌ی احساسی احتمالاً بسیار حساس به داروهای بیهوشی است.
احتمال می‌رود داروی مورد استفاده بتواند تأثیر عاطفی خاطرات ناراحت کننده را در PTSD کاهش دهد؛ اما به نظر می‌رود این امر در برخی موارد اتفاق می‌افتد. خاطرات قدیمی‌تر را احتمالاً کمتر می‌توان تغییر داد. از این رو، درمان افرادی که به طور مداوم تجربه‌ی خود را یادآوری می‌کنند، پیچیده‌تر خواهد بود.
