هنگامیکه افراد در مورد “شخصیت” فکر می کنند، آنها به احتمال زیاد به صفاتی همانند خونگرمی یا برون گرایی فکر می کنند. بعنوان مثال، فردی با برونگرایی بالا تمایل به نشان دادن روش عملکرد اجتماعی مشتاقانه، مهربان، غالب ، و پاداشجو در محدوده وسیعی از موقعیت ها و زمینه در مقایسه با فردی با برون گرایی پایین دارد.
اما شخصیت همچنین از خود درگیری از طریق تطابق، و بسوی ضمیر ناخودآگاه تکامل می یابد. این جنبه های (تکامل) شخصیت اغلب به عنوان “بلوغ” در نظر گرفته می شوند.
در یک مطالعه جدید تحت عنوان ” تکامل شخصیت از طریق زبان طبیعی” که در ژورنال بین المللی Nature: Human Behavior توسط Kevin Lanning دارای مدرک Ph.D. و نویسنده اصلی مطالعه و پروفسور روانشناسی در دانشکده Harriet L. Wilkes Honors College دانشگاه Florida Atlantic به همراه فارغ التحصیل پیشین همین کالج به نام Rachel (Evans) Pauletti و با مشارکت Laura A. King دارای مدرک Ph.D. از دانشگاه میسوری و Dan P. McAdams دارای مدرک Ph.D. از دانشگاه Northwestern چاپ شد، به بررسی چگونگی بلوغ یا تکامل شخصیت همچنانکه در زبان طبیعی مستتر است پرداختند.
برای این مطالعه، آنها ۴۴۰۰۰ نمونه مختصرازمتون جمع آوری شده در طی بیش از ۲۵ سال را از تست University Sentence Completion دانشگاه Washington، که معیار اندازه گیری مراحل تکامل اعتماد بنفس یا ایگو است را مورد بررسی قرار دادند. آنها همچنین از ابزارهای بررسی زبانی و شمارش کلمه (LIWC) که متون را براساس دسته بندی هایی که شامل هردو ترکیب نحوی و معنای روانشناختی می شود را مورد استفاده قرار دادند. ابزارهای بررسی زبانی و شمارش کلمه (LIWC) شامل حدود ۶۴۰۰ عبارت یا اصطلاح است که به ۸۱ دسته شامل ضمیر فاعلی و مفعولی اول شخص منفرد ( ” من” و “به من”) تا مواردی مثل قدرت (“برتریت” و “قلدری”) دسته بندی می شود.
نتایج این مطالعه مشخص می کند که در طول جریان تکامل، نشانگر زبان مرتبط با خود محوری (مثل استفاده از کلمه “من”) کاهش یافت، درحالیکه پیچیدگی کلمات ( کلماتی مثل ” اما” و “اگرچه”) افزایش یافت. دسته بندی‌های بررسی زبانی و شمارش کلمات ((LIWC مرتبط با (گفتار) غیررسمی ( فراغت، موافقت) و (گفتار) تکانشی ( خشم، کلمات مرتبط با فحش، جنسی، بدن، و…) عموما با کاهش سطح اعتماد بنفس یا ایگو مرتبط است، درحالیکه رابطه تکامل اعتماد بنفس یا ایگو به درازگویی یا طول پاسخ بیشترین افزایش را درآخرین مراحل تکامل نشان داد. بطور کلی، این نتایج بهمراه نتایج دیگر فراهم آورنده پشتیبانی برای ادعای تکامل اعتماد بنفس یا ایگو را میتوان به عنوان مجموعه ای از مراحل مختلف کیفی و همچنین یک مرحله تکامل یک بعدی درنظر گرفت.
در ابتدایی ترین این مراحل، زبان از طریق پیش مشغله با خوشنودی تکانشی مشخص شده بود. متعاقبا، آن توسط ملاحظات مرتبط با وضعیت ظاهری، سپس با “جا افتادن” مشخص شد. مرحله بعدی و رایج ترین مرحله تکامل توسط اعتماد بنفس یا ایگو خود-تردیدی و فواید و ضررهای بودن در معرض عموم مشخص شد. به دنبال این، ملاحظات مرتبط با موفقیت خیلی مهم بنظر می رسد. در سطوح بالاتر تکامل، ملاحظات انتزاعی همانند مزیت و، نهایتا چشم انداز وسیع تر بر اهداف زندگی بر اهداف زندگی بوجود آمد.
در این مورد Lanning می گوید: ” بر اساس تحلیل تجربی سطح اعتماد بنفس یا ایگو و زبان فهم عمیق‌تری از تکامل اعتماد بنفس یا ایگو ، رابطه آن با دیگر مدل های شخصیتی و تفاوت های فردی، و سودمندیش در مشخص کردن افراد، متون و زمینه های فرهنگی که منجر به بوجود آمدن آنها می شود را برای ما فراهم خواهد آورد. اگر تکامل اعتماد بنفس یا ایگو را بتوان از زبان روزمره بدست آورد، پس محتوی متون بر گرفته از توئیتر تا سخنرانی های سیاسی، و از داستان های کودکان تا نقشه های راهبردی ممکن است بینش جدیدی را به وضعیت اخلاقی، تکامل اجتماعی و شناختی ما فراهم آورد.
