پژوهشگران پس از کشف پروتئینی که برای پیشرفت این بیماری ضروری است یک قدم به تولید دارویی که سبب توقف پیشرفت سرطان می‌شود نزدیک شده‌اند. هم‌چنین به‌نظر می‌رسد رژیم غذایی پرچرب با کمک به این پروتئین، سبب تولید سلول‌های سرطانی بیشتر می‌شود.
نتایج این تحقیقات اخیراً در مجله‌ی Nature منتشر شده‌اند.
مرگ و میر در اثر سرطان، همواره رو به افزایش است؛ تشخیص زودهنگام این بیماری به افزایش شانس درمان آن کمک بسیاری می‌کند. زمانی که سرطان شروع به پخش شدن در سایر نواحی بدن کند، در پروسه‌ای که متاستاز (metastasis) نام دارد، کنترل و درمان آن، بسیار دشوار خواهد بود.
پروتئین CD36، نشانگر سلول‌های متاستازیک
متاستاز سرطان، عامل اصلی مرگِ ناشی از این بیماری است که مکانیسم دقیق آن، هم‌چنان مبهم است و سبب به چالش کشیده‌شدن داروهای سرطان می‌شود. در پژوهشی که اخیراً انجام شده‌است، دانشمندان پروتئینی کشف کرده‌اند که نقشی اساسی در پروسه‌ی متاستاز ایفا می‌کند و می‌تواند به تولید داروهای آنتی‌متاستازیک انجامد.
سلول‌های متاستازیک که در انواع مختلف سرطان از قبیل سرطان سینه، مثانه، دهان، ملانوما و شش نمونه‌برداری شده‌اند، نشان می‌دهد پروتئینی که CD36 نامگذاری شده‌است، در سلول‌های متاستازیک نسبت به سلول‌های سرطانی غیرمتاستازیک فراوانتر است. با وجود این‌که هنوز همه‌ی انواع تومور سرطانی مورد بررسی قرار نگرفته‌اند، می‌توان این پروتئین را به عنوان نشانگر اصلی متاستاز معرفی کرد.
رژیم غذایی پرچرب باعث تسریع متاستاز سرطان از طریق CD36 می‌شود
درمرحله‌ی بعد، محققان به بررسی تأثیر احتمالی رژیم غذایی پرچرب بر پراکنده‌شدن سلول‌های سرطانی پرداختند.
برای این کار، موش‌ها را با رژیم غذایی پرچرب تغذیه کرده و سپس، سلول‌های سرطان دهانِ انسان را به آنان تزریق کردند.
در مقایسه با موش‌هایی که رژیم غذایی نرمال داشتند و مورد تزریق این سلول‌ها قرار گرفتند، موش‌های گروه اول، رشد بیشتر سلول‌های متاستازیک را نشان داده و تومورهای بزرگ‌تری داشتند.
برای بررسی نقش CD36 در افزایش متاستاز سرطان با رژیم غذایی پرچرب، مححقان برای دو روز، توده‌های سرطانی را در خارج از بدن موش‌ها به طور مصنوعی پرورش داده و با پالماتیک اسید، نوعی اسیدچرب، تغذیه کردند. دسته‌ی دیگری از تومورها نیز که با روش نرمال تغذیه شده بودند، تهیه کردند.
سپس این تومورها با پروتئین CD36 به بدن موش‌ها وارد شده و روش تغذیه نرمال را روی آن‌ها اجرا کردند.
نتایج نشان می‌دهند تمام موش‌هایی که مورد تزریق تومورهای تغذیه شده با پالماتیک اسید قرار گرفته‌اند، سرطان متاستازیک رشد داده اما تنها نیمی از موش‌هایی که سایر تومورها را دریافت کردند، این مشکل را بروز دادند. یعنی ارتباط مستقیمی بین میزان مصرف چربی و ریسک متاستازیک شدن سرطان از طریق پروتئین CD36 وجود دارد.
باوجود این‌که چربی برای عملکرد طبیعی بدن ضروری است، اثر آن روی رشد سرطان‌هایی مانند سرطان کولون، غیرقابل چشم‌پوشی است.
برای اظهار نظر قطعی‌تر، تحقیقات گسترده‌تری نیاز است.
