میلیونها نفر از مردم هر ساله از حوادث مختلف صدمه دیده و حتی بر اثر آنها کشته می‌شوند صرفاً به علت این که کمک های کافی و به موقع ارائه نشده است. کمک های اولیه به صورت موثری، مرگ، صدمات و آسیب در حوادث و شرایط اضطراری روزانه را کاهش می‌دهد. کمکهای اولیه پاسخ فوری به مواقع اورژانسی است و تا زمان رسیدن کمک های حرفه ای، اقدامات لازم برای نجات از زندگی را فراهم می‌کند. مهارت های ساده کمک های اولیه و اعتماد به نفس برای استفاده از آنها، می‌تواند زندگی‌ها را نجات دهد، به صورتی که اگر شخص به درستی آموزش دیده باشد، توانایی نجات زندگی افراد را خواهد داشت.
کمک های اولیه یک ابزار مهم در پاسخ سریع به حوادث است تا این اطمینان را حاصل کند که پاسخ به حوادث قبل از حضور یک فرد آموزش دیده ازنظر پزشکی، به صورت موثر و سریع انجام می‌گیرد.
کمکهای اولیه برای طیف گسترده ای از شرایط کاربرد دارد و صرفاً یک سری مهارت محدود را شامل نمی‌شود. اقدامات اولیه شامل توانایی تعیین پاسخ مناسب به یک بیماری یا آسیب نیز می‌باشد. گاهی اوقات انجام دادن برخی کارهای کوچک نیز برای کمک کافی است، مانند قرار دادن یک تکه یخ کوچک روی محل سوختگی، و این به معنی خودکفایی است!
گاهی اوقات نیز کمک اولیه به معنی پروسه‌هایی مانند احیای قلبی ریوی (CPR) یا استفاده از دفیبریلاتور (AED) برای سکته قلبی می‌باشد. مطمئناً انجام این دست از اقدامات نیاز به داشتن دانش کافی خواهد داشت. این نوع از کمک های اولیه، حالت کلاسیک دارد.
اما در موارد دیگر، کمک اولیه مناسب به معنی تمام کارهایی است که یک نفر برای دریافت کمک پزشکی تخصصی در اسرع وقت انجام می‌دهد. این نوع از اقدامات اولیه، یک عمل ارزشمند با انجام کمکهای پزشکی به صورت فوری است.
این موضوع جنبه دیگری از کمک های اولیه را مشخص می‌کند. بدین ترتیب می‌توان بین یک فرد آماتور و حرفه‌ای تفاوت قائل شد. یک شخص آماتور به سادگی می‌تواند کار بانداژ یا گذاشتن یخ روی محل آسیب دیده در زمان مورد نیاز را انجام دهد. اما صدمات جدی یا بیماری نیاز به توجه پزشکی به صورت حرفه ای دارد. یک شخص آماتور اگر آموزش ببیند می‌تواند کارهایی مانند احیای قلبی ریوی را تا زمان رسیدن یک فرد حرفه‌ای بر سر بیمار آغاز کند.
ما همه با قانون مورفی آشنا هستیم؛ این قانون می‌گوید هرچیز اشتباهی که ممکن است رخ دهد، مطمئنا رخ خواهد داد.
پیشگیری یک مفهوم بزرگ است، اما انجام پیشگیری نمی‌تواند نیاز به آماده شدن برای شرایط اضطراری را کاهش دهد. در جهان کمکهای اولیه و شرایط اضطراری، داشتن آمادگی برای بهبود نتایج ضروری است. آمادگی نیاز به ابزار مناسب نیز دارد.
مانند یک جعبه با دسترسی سریع که پر از وسایل لازم برای درمان زخم و سایر وضعیت‌ها باشد.
پس زمینه های تاریخی – کمک های اولیه برای همه
ده نفر را در خیابان متوقف کرده و بپرسید «کمک های اولیه چیست؟».
پاسخ ها از «زنگ زدن به ۱۱۵»، «احیای قلبی ریوی» و «بستن زخم» متغیر خواهد بود. همه‌ی این پاسخ‌ها می‌تواند درست باشد چرا که کمک اولیه تمام حیطه‌های کمک و رسیدگی پزشکی که یک نفر می‌تواند فراهم آورد را شامل می‌شود.
تاریخچه و روند
۱۵۰ سال پیش جنگی در شمال ایتالیا باعث ایجاد یک ایده شد که دنیا را تغییر داده است. در ژوئن سال ۱۸۵۹، هنری دونان، یک تاجر جوان اهل ژنو، شاهد درد و رنج هولناک پس از جنگ سولفرینو بود. او زنان و دختران غیرنظامی را صرف نظر از نقش آنها در درگیری، برای مراقبت از مجروحین به میدان جنگ برد. وی با تهیه لوازم ضروری و تجهیزات لازم، بیمارستان های موقت را ایجاد کرد. کتاب او با نام «خاطره سولفرینو» الهام بخش تاسیس کمیته بین المللی صلیب سرخ (ICRC) در سال ۱۸۶۳ بود. امروزه، نیاز به اقدامات بشر دوستانه، هنوز به اندازه سال ۱۸۵۹ حیاتی است.
ارائه خدمات کمک های اولیه به افراد مجروح یکی از اولین خدماتی است که به صورت داوطلبانه توسط هلال احمر برای بیش از ۱۰۰ سال ارائه شده است. در حال حاضر، تقریبا تمامی ۱۸۷ کمیته بین المللی صلیب سرخ جوامع ملی، کمک های اولیه را به عنوان فعالیت اصلی خود دارند. توجه کنید که تغییر وظیفه (دادن کارها با اهمیت کتر به افراد با تخصص کمتر) در طی چند سال گذشته به یک فرایند بسیار مهم برای پرداختن به چالش های بهداشتی تبدیل شده است، انجمن های ملی RCRC مهمترین آموزش دهنده و ارائه دهنده کمک های اولیه در جهان است.
امروزه علاقه رو به رشدی در بخش های خصوصی و دولتی نسبت به این وجود دارد که مطمئن شوند که کارکنان مربوط به هر بخش ونیز مردم عادی، آموزش های کمک اولیه را دریافت کرده باشند. با توجه به آگاهی در مورد اهمیت داشتن دانش درباره روش های کمک اولیه در کاهش عواقب ناشی از هر نوع حادثه، نسبت به پیشگیری توسط آموزش‌های کمک اولیه، به صورت روز افزون، توجه ویژه ای می‌شود. اولین شاهد یک تصادف نقش مهمی در زنجیره بقا دارد. عموم مردم باید برای یادگیری کمکهای اولیه تشویق شوند زیرا آنها اغلب اولین افرادی هستند که در محل حاضر هستند و بنابراین نخستین حلقه در زنجیره بقا (مراقبت قبل از بیمارستان) می‌باشند.
تاریخچه‌ای دیگر!
کمک های اولیه یک موضوع پیچیده به خودی خود نیست اما دارای تاریخچه‌ای بسیار پیچیده است. اگر چه ما اطلاعات کمی در مورد انسان ماقبل تاریخ داریم، اما می‌دانیم با شرایطی روبرو بوده‌اند که نیازمند این مهارت‌ها بوده است. به عنوان مثال، آنها باید راه هایی را توسعه می‌دادند که خونریزی را بند آورده، استخوان شکسته را ثابت کرده و مشخص می‌کردند که هر گیاه سمی است یا نه.
در طول زمان، برخی افراد درمورد مواجهه با شرایط پزشکی، ماهرتر و باسواد تر شدند که این موضوع را می‌توان با عنوان نخستین شمنيسم یا شَمَن باوری و نیز پزشکی با جادو (witchdoctor) مطرح کرد. شاید این موضوع آغاز تمایز بین مراقبت های پزشکی ارائه شده توسط یک فرد آماتور یا حتی یک روحانی درمقابل یک فرد حرفه‌ای باشد. با افزایش چهارچوب بندی آموزش و تمرین پزشکی، تمایز همچنان ادامه یافت و به مرور زمان، روحانیان و کشیش‌ها تبدیل به پزشک شده و آرایشگران تبدیل به جراح شدند!
یکی دیگر از جنبه تاریخ کمک های اولیه در زمان جنگ مطرح می‌باشد. زخمی شدن افراد و کمبود توجه پزشکی، معمولاً به از دست دادن زندگی ختم می‌شود. در سال ۱۰۹۹ برخی راهب‌ها در معابد اروپایی برای درمان آسیب‌های ایجاد شده در میدان نبرد، آموزش پزشکی دیدند. به عبارت دیگر، اگر چه این روحانیان برای دعوت به خدا آموزش دیده بودند، برای ارائه کمک های اولیه نیز تحت آموزش قرار گفتند.
اما حدوداً نیمه قرن ۱۹ بود که اولین کنوانسیون بین المللی ژنو برگزار شد و صلیب سرخ برای تأمین «کمک به سربازان بیمار و زخمی» ایجاد شد.
سربازان برای درمان همرزمان خود قبل از رسیدن کمک پزشکی آموزش دیدند.
یک دهه بعد، یک جراح ارتش این ایده به ذهنش رسید که مردم غیرنظامی را برای درمان پیش از رسیدن به بیمارستان آموزش دهد. اصطلاح کمکهای اولیه نخستین بار در سال ۱۸۷۸ از ترکیب «درمان اولیه» و «کمک ملی» حاصل شد. در بریتانیا، خدمه آمبولانس‌های غیر نظامی برای مدیریت حوادث خطوط راه آهن، معادن و پلیس‌ها آموزش دیدند.
مهارت های عملی کمک های اولیه همچنان به تکامل ادامه داده و امروزه تفاوت مختصری میان طب اورژانس و کمک اولیه وجود دارد. امروزه، آمبولانس‌ها توسط پرسنلی اداره می‌شوند که نه تنها با کمک اولیه آشنا هستند، بلکه تمرینات تخصصی امدادگری و تکنیک‌های طب اورژانس را نیز گذرانده‌اند.
برخی نکات اساسی
مسلماً نمی‌توان هر لحظه تکرار کرد که کمک های اولیه موضوعی پیچیده است و همواره وابسته به شرایط موجود می‌باشد. لذا این موضوع را به یاد داشته باشید که کمک کردن در حال نداشتن دانش کافی یا داشتن دانش و مهارت ناقص می‌تواند به شخص آسیب دیده لطمه زده و شرایط را بدتر کند.
هرچه آگاه‌تر باشیم، باید آموزش دیده‌تر نیز بشویم تا در شرایط متفاوتی بتوانیم به رفع مشکل بپردازیم. درصورتی که در وضعیتی قرار گرفتید که از توانایی های شخصی شما فراتر باشد، در خبر کردن کمک پزشکی درنگ نکنید.
تاریخچه کیت کمک های اولیه – منحصر به فرد و غیر معمول
رابرت وود جانسون، موسس یک شرکت تامین فرآورده‌های موردنیاز پزشکی، در اوایل سال ۱۸۸۸ در قطاری به مقصد کلرادو به قصد تعطیلات می‌رفت و در این مسیر با یک مسافر هم کلام شد. از قضا این مسافر، پزشک جراحی بود که درمان کارگران خطوط آهن را برعهده داشت و در این همراهی با جانسون درباره سختی رساندن یک فرد آسیب دیده به یک مرکز درمانی صحبت کرد.
صدمات باید بی درنگ درمان شده و قبل از رسیدن مراقبت بهتر، وضعیت بیمار باید ثابت شود. این مکالمه باعث شد ایده ای در ذهن جانسون درباره بسته بندی گاز استریل، باند و مرهم‌ها در قوطی فلزی شکل بگیرد و به این ترتیب امکان به وجود آمد که بتوان لوازم مورد نیاز برای جراحات ایجاد شده را بسیار نزدیک‌تر نگهداری کرد. و به این ترتیب … کیت مدرن کمک های اولیه متولد شد …
بسیاری از کیت های اولیه راهنمایی بصری داشتند؛ یعنی در تولید آنها از رنگ های پویا، طراحی های خاص و چاپ برخی تصاویر بهره گرفته شده بود.
کیت های دیگر، از طراحی‌های منحصر به فردی برای پرداختن به شرایط خاص یا ایجاد مزیت های رقابتی برخوردار بودند.
با مدرنیزه شدن بسته بندی، بسته بندی‌های جدید جایگزین بسته بندی‌های شل قدیمی شدند. بسته بندی در ظروف مقوایی یک شکل و یک اندازه، جای بسته بندی قدیمی را گرفت.
کیت‌های امروزی نسبت به گذشته بسیار کمتر رسمی بوده و عمومی‌تر هستند، اما عقیده رابرت وود جانسون درمورد تمیز و محافظت شده بودن لوازم همچنان حفظ شده است.
امیدواریم از این سفر در زمان لذت برده باشید!
در پایان این مطلب، شایان ذکر می‌باشد با توجه به اهمیتی که دانستن اقدامات اولیه دارد، هر هفته مطالبی با این موضوع در وبسایت دکتر مجازی منتشر خواهد شد. با ما همراه باشید.
