گرانولوم اینگوینال چیست ؟
گرانولوم اینگوینال یک بیماری مقاربتی است که در آن زخم‌هایی در ناحیه مقعد و نواحی تناسلی ایجاد می‌شود. این ضایعات حتی پس از درمان هم ممکن است مجدداً برگردد.
گاهی به گرانولوم اینگوینال، دنوانوزیس هم گفته می‌شود.
علائم و مراحل گرانولوم اینگوینال
علائم این بیماری به آهستگی شروع می‌شود. معمولاً حداقل یک هفته طول می‌کشد تا فرد علائم گرانولوم اینگوینال را تجربه کند. علائم می‌تواند تا ۱۲ هفته به اوج خود برسد.
به طور کلی، ابتدا فرد یک جوش یا برجستگی روی پوست خود احساس می‌کند. این ضایعه در ابتدا کوچک است و چندان دردناک نیست، برای همین ممکن است فرد آن را احساس نکند. عفونت معمولاً از ناحیه تناسلی شروع می‌شود. زخم‌های مقعدی و دهانی تنها در موارد محدودی که تماس جنسی در این نواحی اتفاق بیافتد، دیده می‌شوند.
ضایعه پوستی گرانولوم اینگوینال طی سه مرحله ایجاد می‌شود:
مرحله اول
در مرحله اول، جوش اولیه شروع به گسترش پیدا کردن و درگیر کردن بافت‌های اطراف می‌کند. زمانی که بافت شروع به از بین رفتن می‌کند، به رنگ صورتی یا قرمز کمرنگ درمی‌آید. سپس برجستگی‌ها تبدیل به توده‌هایی قرمز و برجسته با بافت مخملی می‌شوند. این ضایعه در اطراف مقعد و اندام‌های تناسلی دیده می‌شود. اگرچه این برجستگی‌ها دردناک نیستند، اگر آسیب ببینند ممکن است خونریزی اتفاق بیافتد.
مرحله دوم
در این مرحله از بیماری گرانولوم اینگوینال، باکتری‌ها شروع به ساییدن پوست می‌کنند. زمانی که این اتفاق بیافتد زخم‌های باریکی از ناحیه تناسلی و مقعد به سمت کشاله ران و زیر شکم یا ناحیه اینگوینال گسترش پیدا می‌کند. همچنین بیمار متوجه می‌شود که حاشیه این زخم‌ها با بافت گرانولوم پوشیده شده است. ممکن است زخم همزمان با بوی ناخوشایندی همراه باشد.
مرحله سوم
زمانی که گرانولوم اینگوینال به این مرحله پیشروی می‌کند، زخم‌ها عمیق می‌شوند و به شکل بافت اسکار درمی‌آیند.
علت گرانولوم اینگوینال
دسته‌ای از باکتری‌ها به نام کلبسیلا گرانولوماتیس، این بیماری را ایجاد می‌کند. دنوانوزیس با برقراری رابطه جنسی واژنی یا مقعدی با شریک جنسی مبتلا منتقل می‌شود. در موارد نادری، این بیماری از طریق رابطه جنسی دهانی هم منتقل می‌شود.
افراد در معرض خطر
این بیماری در مناطق گرمسیری یا نیمه گرمسیری بیشترین شیوع را دارد و افرادی که با بومیان این مناطق رابطه جنسی برقرار می‌کنند بیشتر در معرض ابتلا به این بیماری قرار دارند. مردان دو برابر زنان در معرض ابتلا به گرانولوم اینگوینال قرار دارند، در نتیجه مردان همجنسگرا هم شانس بیشتری برای ابتلا دارند. افراد در سنین ۲۰-۴۰ سال، نسبت به افراد با رده سنی دیگر بیشتر در معرض خطر ابتلا به این بیماری قرار دارند.
محل زندگی نقش بسیار مهمی در تعیین خطر ابتلا به دنوانوزیس دارد. به عنوان مثال اگر در ایالات متحده زندگی می‌کنید و دچار عفونت شده‌اید، علت آن معمولاً به خاطر رابطه جنسی با فردیست که خارج از کشور زندگی می‌کند.
آب و هوای گرمسیری و نیمه گرمسیری محتمل‌ترین جایی است که افراد با گرانولوم اینگوینال مواجه می‌شوند. این بیماری در مناطق زیر بیشتر وجود دارد:
- گینه نو
- گودانا
- جنوب شرق هند
- بخش‌هایی از استرالیا
تعداد بیشتری از موارد بیماری هم در بخش‌هایی از برزیل و جنوب آفریقا گزارش شده است.
تشخیص گرانولوم اینگوینال
تشخیص گرانولوم اینگوینال در مراحل اولیه می‌تواند مشکل باشد، زیرا ممکن است فرد به ضایعات اولیه چندان توجهی نداشته باشد. پزشک تا زمانی که زخم شکل نگیرد و از بین نرود، به گرانولوم اینگوینال شک نمی‌کند.
اگر زخم‌ها بعد از مدت طولانی بهبود پیدا نکردند، پزشک دستور نمونه برداری از ضایعه به روش پانچ را می‌دهد. در پانچ بیوپسی پزشک بخش کوچکی از ضایعه را با یک تیغ دایره‌ای شکل جدا می‌کند و سپس این نمونه را از نظر حضور باکتری کلبسیلا گرانولوماتیس بررسی می‌کند. همچنین می‌توان با خراش دادن بخشی از ضایعه و انجام آزمایش‌های خاص حضور این باکتری را تشخیص داد.
از آن جایی که داشتن این بیماری احتمال مبتلا بودن به دیگر بیماری‌های مقاربتی را هم بالا می‌برد، ممکن است لازم باشد آزمایش خون یا دیگر آزمایش‌های تشخیصی یا کشت بافتی هم برای بیمار انجام شود تا بیماری‌های مقاربتی دیگر هم بررسی شود.
درمان گرانولوم اینگوینال
این بیماری با مصرف آنتی بیوتیک هایی مثل تتراسایکلین و اریترومایسین قابل درمان است. استرپتومایسین و آمپی‌سیلین هم ممکن است برای درمان استفاده شود. اغلب درمان ها سه هفته طول می‌کشند اما اگر عفونت باقی بماند درمان تا بهبودی کامل ادامه پیدا می‌کند.
درمان زودرس برای پیشگیری از باقی ماندن دائمی جای زخم و جلوگیری از تورم ناحیه تناسلی، مقعدی و کشاله ران توصیه می‌شود.
بعد از درمان کامل، فرد باید به صورت دوره‌ای معاینه شود تا مطمئن شود که عفونت مجدداً برنگشته است. در برخی موارد دیده شده است که بعد از بهبودی کامل، زخم‌ها مجدداً ایجاد شده‌اند.
نتیجه گیری
گرانولوم اینگوینال با آنتی بیوتیک ها قابل درمان است. اگر این عفونت درمان نشود می‌تواند به غدد لنفاوی ناحیه ران پیشروی کند. اگر این اتفاق بیافتد، احتمال این که بعد از درمان کامل، مجدداً ضایعه تشکیل شود بیشتر می‌شود.
شریک جنسی فرد مبتلا به این عفونت باید از این موضوع آگاه باشد و لازم است تا آزمایش دهد و اگر لازم است درمان شود. بعد از پایان درمان، فرد باید هر شش ماه یکبار معاینه شود تا پزشک مطمئن شود که عفونت برنگشته است.
