معرفی
سلولیت پره سپتال که هم چنین با نام سلولیت پری اوربیتال شناخته می شود عفونت بافت های اطراف چشم است.
می تواند ناشی از تروما (ضربه) کوچک به پلک ایجاد شود، مثلا حشره ای نیش بزند، یا این که به علت گسترش عفونت دیگری مثل عفونت سینوس (سینوزیت) ایجاد شود.
سلولیت پره سپتال باعث قرمزی و تورم پلک و پوست اطراف چشم ها می شود. عفونت بسیار خوب با آنتی بیوتیک ها و پایش مستمر و دقیق درمان می شود، ولی در صورت رها ماندن و عدم درمان می تواند بسیار جدی و خطرناک شود.
سلولیت پره سپتال در صورت گسترش به کره چشم می تواند موجب مشکلات بینایی دائمی و یا حتی نابینایی شود و باید هر چه سریع تر و در اسرع وقت درمان شود تا از عوارض آن جلوگیری شود.
سلولیت پره سپتال در مقابل سلولیت اوربیتال
تفاوت عمده میان سلولیت اوربیتال و پره سپتال محل عفونت است، به طوری که:
- سلولیت اوربیتال در بافت نرم چشم پشت سپتوم اوربیتال (چشمی) اتفاق می افتد. سپتوم اوربیتال غشای نازکی است که جلوی کره چشم را پوشش می دهد.
- سلولیت پره سپتال در بافت پلک ها و ناحیه اطراف چشم در جلوی سپتوم اوربیتال ایجاد می شود.
سلولیت اوربیتال مهم تر و جدی تر از سلولیت پره سپتال است و نیاز به توجه بیشتری دارد. سلولیت اوربیتال می تواند به عواقبی که در زیر ذکر می شوند منتهی شود:
- از دست دادن بخشی از بینایی به طور دائمی
- نابینایی کامل
- دیگر عوارض تهدیدکننده حیات
در صورت درمان نشدن به موقع، سلولیت پره سپتال می تواند به کره چشم گسترش یابد و منجر به سلولیت اوربیتال گردد.
سلولیت پره سپتال و بلفاریت
بلفاریت التهاب پلک هاست که به طور معمول هنگامی رخ می دهد که تخلیه غدد چربی واقع در نزدیک بیس یا پایه ی مژه ها مسدود می شود.
پلک ها ممکن است قرمز و متورم شوند، درست مشابه علائم سلولیت پره سپتال.
هر چند، افراد مبتلا به بلفاریت معمولا علامت های دیگری را نیز از خود بروز می دهند و از آن جمله می توان به این موارد اشاره کرد:
- احساس خارش یا سوزش
- پلک های چرب
- حساسیت به نور
- احساس این که انگار چیزی در چشم گیر کرده (چسبیده)
- یک دلمه که روی مژه ها شکل گرفته است
بلفاریت علل بسیاری دارد، از آن جمله:
بر خلاف سلولیت پره سپتال، بلفاریت اغلب یک وضعیت مزمن است که نیازمند مراقبت روزانه است. اگرچه هر دو وضعیت می توانند ناشی از عفونت باکتریال باشند، روش های درمانی در آن ها متفاوت است. بلفاریت معمولا با تجویز آنتی بیوتیک های موضعی (قطره چشمی یا پماد چشمی) درمان می شود، در حالیکه درمان سلولیت پره سپتال، آنتی بیوتیک های داخل وریدی یا خوراکی است.
علائم
این علائم را می توانید در لیست زیر مشاهده کنید:
- قرمزی اطراف پلک
- تورم پلک و ناحیه اطراف چشم
- درد چشم
- تب خفیف
علت های ایجاد بیماری
از جمله این علت ها این موارد هستند:
- باکتری ها
- ویروس ها
- قارچ ها
- کرم ها (انگلی)
اکثریت این عفونت ها ناشی از باکتری ها هستند. یک عفونت باکتریال می تواند از یک عفونت سینوسی (سینوزیت باکتریال) یا عفونت دیگر قسمت های چشم گسترش یابد. هم چنین می تواند بعد از ترومای خفیف به پلک ها ایجاد شود، برای مثال در گزش یک حشره یا خراش گربه. بعد از آسیب خفیفی که وارد می گردد، باکتری ها می توانند وارد زخم شوند و باعث عفونت گردند.
بیشترین باکتری هایی که این شرایط را ایجاد می کنند این موارد هستند:
- استافیلوکوک
- استرپتوکوک
- هموفیلوس آنفولانزا
این وضعیت در کودکان نسبت به بالغین شایعتر است، چون که کودکان در ریسک بالاتری از عفونت با انواع باکتری هایی که مسبب این شرایط هستند قرار دارند.
درمان
درمان اصلی برای سلولیت پره سپتال یک دوره استفاده از آنتی بیوتیک است که به صورت خوراکی یا داخل وریدی تجویز می شود.
نوع آنتی بیوتیک های تجویز شده بستگی به سن شما و این که پزشک یا درمانگر قادر باشد نوع باکتری مسبب عفونت را شناسایی کند دارد.
سلولیت پره سپتال در بالغین
معمولا بزرگسالان آنتی بیوتیک خوراکی دریافت می کنند و باید بیرون از بیمارستان و بدون نیاز بستری آن ها را تهیه کنند. در صورتی که شما به آنتی بیوتیک ها پاسخ ندهید یا این که عفونت رو به وخامت بگذارد، ممکن است نیاز باشد به یمارستان برگشته و آنتی بیوتیک های داخل وریدی دریافت کنید.
داروهای آنتی بیوتیک استفاده شده در درمان سلولیت پره سپتال در بالغین شامل لیست زیر می گردد:
- آموکسی سیلین/ کلاوولانات (کوآموکسی کلاو)
- کلیندامایسین
- داکسی سیکلین
- تری متوپریم
- پیپراسیلین/ تازوباکتام
- سفوروکسیم
- سفتریاکسون
پزشک شما بر اساس نیازهای سلامت و مراقبتی شما اقدام به تهیه برنامه درمانی برایتان می کند.
سلولیت پره سپتال در اطفال
کودکان کوچکتر از یک سال نیازمند آنتی بیوتیک های داخل وریدی تجویز شده در بیمارستان خواهند بود. آنتی بیوتیک های داخل وریدی معمولا از طریق یک ورید در بازو تزریق می شوند.
زمانی که آنتی بیوتیک ها شروع به تاثیر گذاشتن کردند، بیمار می تواند به خانه برود. در خانه، آنتی بیوتیک های خوراکی برای چندین روز دیگر ادامه می یابند.
داروهای به کار گرفته شده در درمان سلولیت پره سپتال در اطفال شامل این موارد می شوند:
- آموکسی سیلین/ کلاوولانات
- کلیندامایسین
- داکسی سیکلین
- تری متوپریم
- پیپراسیلین/ تازوباکتام
- سفوروکسیم
- سفتریاکسون
پزشکان بر پایه سن کودک برنامه های درمانی را تهیه کرده و دوزاژ (مقداری که باید دارو دریافت شود) و این که چه مواقعی و کی به کی دارو باید مصرف شود را تعیین می کنند.
کی به پزشک مراجعه کنیم؟
اگر شما هر یک از علامت های سلولیت پره سپتال را دارید، از قبیل قرمزی و تورم چشم، باید در اسرع وقت توسط پزشک ویزیت شوید. تشخیص و درمان زودرس برای جلوگیری از عوارض حیاتی است.
تشخیص دادن بیماری
یک افتالمولوژیست (متخصص چشم) یا اپتومتریست معاینه فیزیکی بر روی چشم را انجام خواهند داد.
پس از بررسی جهت علائم یک عفونت، نظیر قرمزی، تورم، و درد، ممکن است پیشنهاد به انجام تست های دیگر دهند.
این می تواند شامل تهیه یک نمونه خون یا یک نمونه از ترشحات چشم باشد. نمونه ها در آزمایشگاه آنالیز می شوند تا معین شود چه نوع باکتری باعث ایجاد عفونت بوده است.
چشم پزشک ممکن است هم چنین پیشنهاد به انجام تست های تصویربرداری دهد، مثل یک ام آر آی یا سی تی اسکن، و بدین وسیله بتوانند مشاهده کنند تا چه اندازه و تا کجا عفونت گسترش یافته است.
برداشت آخر
سلولیت پره سپتال یک عفونت پلک است که به طور معمول به وسیله باکتری ها ایجاد می گردد. علائم اصلی آن قرمزی و تورم پلک، و گاهی یک تب خفیف است.
سلولیت پره سپتال معمولا در صورت درمان به موقع و فوری یک بیماری جدی نیست. به سرعت با مصرف آنتی بیوتیک ها پاک شده و بهبود می یابد.
هر چند، اگر بدون درمان رها شود، می تواند منجر به شرایط جدی تری با نام سلولیت اوربیتال گردد.
