تیمی بین‌المللی در دانشگاه بارسلونا مکانیسم آنتی بیوتیکی جدیدی کشف کرده که می‌تواند از ماکروفاژها در برابر عفونت‌های باکتریایی محافظت کند.
ماکروفاژها سلول‌های تخصص‌یافته‌ای هستند که عملکردهای متفاوت تاثیرات متفاوتی روی پاتوژن‌ها و عوامل مهاجم می‌گذارند. هرچند در بعضی موارد آن‌ها کنام بعضی از رشته باکتری‌ها می‌شوند و تکثیر شده و در بدن منتشر می‌شوند. به عنوان مثال، Salmonella enterica serovar Typhimurium، که عوراضی از جمله التهاب روده و عفونت‌های مختلف در بدن ایجاد می‌کند.
این باکتری از مواد باکتری‌کش دوری می‌کند و بعد از اینکه سطح ماکروفاژ چسبید، فاکتورهایی ترشح می‌کند که F-actin سلول میزبان را تغییر می‌دهد. این مکانیسم به باکتری اجازه می‌دهد که از طریق واکوئل‌های فاگوسیتوزی خاصی وارد سلول شود.بعد از اینکه باکتری وارد سلول شد شرایط درون واکوئل را تغییر داده و آن را به محیط مناسبی برای تکثیر و انتشار در قسمت‌های مختلف بدن تبدیل می‌کند.
در تحقیقی جدید محققین مکانیسم جدیدی تعریف کرده‌اند که ظرفبت این باکتری را برای آلوده کردن سلول‌ها و انتشار در دیگر بافت‌ها را محدود می‌کند. تحقیقات نشان داده که فعال شدن عوامل رونویسی خانواده گیرنده اتمی، آلوده شدن ماکروفاژها را محدود می‌کند.
گیرنده‌های اتمی عوامل رونویسی هستند که پروسه‌های فیزیووژیکی را با تنظیم بیان ژن شکل می‌دهند. گیرنده‌های X کبد(LXR)، می‌تواند توسط آگونیست‌ها فعال شده و نقش مهمی در فعالیت‌های متابولیکی و تنظیم پاسخ‌های ایمنی بازی می‌کند. در این مورد LXR رونویسی آنزیم CD38 را فعال کرده و در سلول‌های سیستم ایمنی، که پتانسیل بالایی برای فعالیت NAD+ دارند، پخش می‌شوند و در فعالیت‌های متابولیسمی مرتبط با انرژی نقش دارند.
از طریق این مکانیسم درمان با آگونیست‌های LXRها می‌تواند سطح NAD+های سلول را پایین بیاورد که باعث سری تغییرات مورفولوژیکی در F-actinهای اسکلت سلولی شده و در در برابر باکتری‌های مهاجم سودمند خواهند بود. فعالیت LXRها باعث جلوگیری از فعالیت Salmonella enterica serovar Typhimurium برای آلوده‌سازی دیگر سلول‌ها می‌شود.
مقاومت نسبت به آنتی بیوتیک‌ها یکی از تهدیدات سلامت جهانی است. به علت استفاده نادرست از داروها مقاومت باکتری‌ها هر روز در حال افزایش است. به همین دلیل، هر روز عفونت‌های جدیدی به وجود می‌آیند که به درمان‌های آنتی بیوتیکی رایج پاسخ نخواهند داد. این تحقیق جدیدی که صورت گرفته می‌تواند مکانیسم جدیدی برای تنظیم برخورد میزبان و پاتوژن ایجاد می‌کند که می‌تواند استراتژی جدیدی برای مقابله با برخی باکتری‌ها باشد.
